فرهنگ شهادت تا همیشه جاری است...

سند 2030 یونسکو نامی است آشنا که مدتی است محل چالش های بسیار شده است. سندی که کشورهای مختلف را مکلف می سازد تا با صرف نظر از فرهنگ، تمدن و تاریخ خود به پیروی از یک الگو برای آموزش در مدارس و دانشگاهها بپردازند.

یکی از چیزهایی که بر اساس این سند باید از سیستم آموزشی ما حذف شود فرهنگ جهاد و شهادت است که با این توجیه که این مفاهیم جامعه را به سمت خشونت برده و با حقوق بشر و حقوق کودکان در تناقض است صورت می پذیرد.

حذف درسی با مضمون معرفی شهید حسین فهمیده یکی از چیزهایی است که در سال گذشته در راستای اجرای 2030 در کشور رخ داده است.

حذف یا تقطیع قسمتی از شعر ها که اشاره به این فرهنگ مقدس دارد نیز نمونه دیگری است از اجرای بی سر وصدای این سند توسط مسئولین آموزشی کشور.

مثلا چند مصرع از شعر مصطفی رحماندوست تقطیع و حذف می شود: "در هر کجایت خون شهیدان/ پیوسته جاری است ای خاک ایران"

اتفاقی که رهبری معظم انقلاب اسلامی راجع به آن تذکر می دهند: «نگذارید این حادثه معجزه‌نشان دفاع مقدس فراموش شود؛ کسانی برای ضعیف کردن این حقیقت در واقعیت زندگی و ذهن ما انگیزه دارند؛ همان کسانی که برای کشورهای اسلامی برنامه‌ریزی می‌کنند و به آن‌ها ابلاغ می‌کنند و آن‌ها هم قبول می‌کنند که مسئله‌ جهاد و شهادت را از مجموعه‌ کتاب‌های معارف دینی و مدارس و دانشگاه حذف کنند؛ این ابلاغ شده است؛ گفته‌اند مسئله جهاد و شهادت را حذف کنید و آن‌ها هم قبول کرده و حذف کرده‌اند. همان انگیزه‌ها در داخل استمرار پیدا می‌کند و به شکل برخی خرده سیاست‌های فرهنگی دیده می‌شود. نباید غفلت کرد. جنگ و دفاع مقدس و شهادت را زنده نگه دارید.»

حال سوال اساسی اینجاست که چرا و چه کسانی به دنبال حذف فرهنگ شهادت از مدارس و به تبع آن از جامعه ما هستند؟

جواب این سوال را می‌توان با گریزی به چند دهه اخیر علی الخصوص دفاع مقدس به خوبی پیدا کرد، هنگامی که ایران اسلامی با حکومتی نوپا و جوان درگیر جنگی نابرابر شد، جنگی که در مقابل ما ائتلافی وجود داشت از کشورهای قدرتمند با پول و سلاح و استراتژی هایی که به قول معروف مو لای درز آن نمی رفت. اما در این سو کشوری بود با ارتشی از هم گسیخته که سرانش یا به اتهام خیانت اعدام شده و یا فرار کرده بودند، سپاهی که تازه شکل گرفته بود و حتی توسط رییس جمهور وقت به رسمیت شناخته نمی شد.

اما چه چیزی باعث شد که همین حکومت نوپا توانست 8 سال به زیبایی در مقابل دشمن بایستد؟ پاسخ این سوال عبارت است از شهادت طلبی و فرهنگ جهاد.

آری فرهنگ جهاد و شهادت همان چیزی است که دشمنان ما به شدت از آن می هراسند. آنها به درستی فهمیده اند آن چه که ملت ما را همیشه بر دشمنانش پیروز کرده چیزی جز همین شهادت طلبی نبوده است. آنها می دانند ملتی که از مرگ نترسد و آن را پایان کار نشمرد در مقابل تمام سختی ها خواهد ایستاد و بر تمام مشکلات فائق خواهد آمد.

پس خیلی عجیب نیست که دشمن بخواهد از این نقطه نفوذ کند و هر آن چیزی که همیشه باعث پیروزی ملت ما شده را از ما بگیرد.

اما نکته مهم و اساسی در این جا متوجه فرد یا افرادی است که به این معاهده تن داده‌اند، آن را امضا و ابلاغ کرده اند. چه کسی در دل با ارزش‌ترین سرمایه ملتش بتن می ریزد؟ چه کسی داشته های خود را در مقابل دشمن از بین می برد تا روزی دشمن بتواند به راحتی بر او مسلط شود؟ هیچ توجیهی پشت این محرمانه خائنانه وجود ندارد.

مهم ترین چیزی که امروز دشمن ما از آن می ترسد نه موشک است و نه هسته ای. او می داند که ما هرگز بمب اتم نساخته و نخواهیم ساخت ولی نمی‌تواند مطمئن باشد که جوان ایرانی شهادت طلبانه از قدرت جهاد استفاده نکند. فرهنگ شهادت تا همیشه جاری است...