آن بخش از بازار محصولات ایرانی که دست به گریبان رقابت با محصولات چینی و اروپایی هستند با این اتفاق حاشیه سود بهتری پیدا خواهند کرد و می توانند برای غلبه بر محصولات چینی و اروپایی و معکوس کردن روند واردات این محصولات تدبیر و برنامه ریزی نمایند.
بر اساس آنچه من اینجا آن را خاستگاه اجتماعی در طبقه متوسط آمریکا می نامم، دونالد ترامپ رییس جمهوری است که بیش از رؤسای جمهور پیشین آمریکا در این سه دهه اخیر مخاطب طبقه متوسط و ضعیف اقتصادی آمریکاست. طبقه ای که بنا به ساخت خاص اقتصاد آمریکا برای حفظ کسب و کار معمول خود و احیانا احیای کسب و کار از دست رفته ی خود نیاز مبرمی به بازنگری در فرایند تعیین ارزش جهانی دلار نسبت به دیگر ارزها در راستای تامین منافع خود دارند. این طبقه مهم برای بازگشت به چرخه اقتصاد آمریکا چه بدانند و چه ندانند، به سیاستی رای داده اند که بیش از هر چیز با کاهش ارزش دلار نسبت به دیگر ارزهای مهم مانند یورو است که می تواند کسب و کار طبقه میانی آمریکا را احیا کند. اگرچه کاهش ارزش دلار نباید به قدری باشد که اقتصادهای وابسته به بازار مصرف آمریکا ( مانند چین) را زمین گیر کند اما می توان به روشنی انتظار داشت که دولت آمریکا به مرور و طی ماههای آینده روند کاهشی ارزش دلار نسبت به ارزهای مرجع را تا حد معتنابهی تسریع کند. این موضوع در ایران و میان اصناف و طبقات مختلف پیامدهای متفاوتی دارد که آگاهی از آن می تواند شیوه مواجهه موفق با این واقعه را هوشمندانه تر کند که نکات زیر در اینباره شایان توجه است.
1.برای مدیریت نظام ارزی ایران که به رغم مصلحت ملی طی سال گذشته بر قیمت غیر واقعی ارز پافشاری داشته است این فرصت و جود دارد که با کاهش ارزش دلار نسبت به سایر ارزها، اجازه رشد ارزش ریال در مقابل دلار ندهد و با تثبیت قیمت اسمی دلار در بازار داخل فاصله ایجاد شده بین قیمت واقعی و اسمی ریال در مقابل دلار را به مرور کاهش دهد. بدیهی است در چنین شرایطی برای ممانعت از وقوع آربیتراژ ارزی، قیمت یورو در بازار ارز ایران افزایش خواهد یافت.
2.از آنجا که بخش مهمی از مبادلات تجاری ما با کشورهای حوزه خلیج فارس علی الخصوص امارات در جریان است. تثبیت اسمی قیمت دلار و ممانعت از تقویت ارزش ریال ایران، موجب ثابت ماندن ارزش درهم امارات و دینار عراق در مقابل ریال خواهد شد. این موضوع برای صادرات خدمات و صنایع بومی ایران که دارای نهاده وارداتی اروپایی یا چینی نیستند آسیبی در پی نخواهد داشت اما با توجه به رشد ارزش یوان و یورو در مقابل ریال و ثابت ماندن ارزش ریال ایران در مقابل درهم و دینار، صادراتی که دارای نهاده اروپایی یا چینی هستند را به سمت جایگزینی نهاده های ایرانی ترغیب خواهد کرد.
3.آن بخش از بازار محصولات ایرانی که دست به گریبان رقابت با محصولات چینی و اروپایی هستند با این اتفاق حاشیه سود بهتری پیدا خواهند کرد و می توانند برای غلبه بر محصولات چینی و اروپایی و معکوس کردن روند واردات این محصولات تدبیر و برنامه ریزی نمایند.
4.کاهش ارزش دلار برای کشورهای نفتی حوزه خلیج فارس که عمدتا به همین ارز میخ شده اند موجب کسری بودجه این کشورها در خریدهای روتین آنها از اروپایی و آسیای شرقی خواهد شد که این موضوع عدم وفاداری آنها بر رعایت سقف تولید نفت اوپک را تشدید نموده و علاوه بر برهم زدن تعادل در سقف تولید نفت جهانی ، تولید نفت منطقه را بالا خواهد برد.
5.بدیهی است سناریوی مفروض دیگر در مقابل آنچه در نکات پیشین ذکر شد، تصمیم بانک مرکزی برای تقویت ریال در هنگام کاهش ارزش دلار است که به قیمت برعکس شدن تمام مزایایی که در نکات اول تا سوم برای اقتصاد ایران ذکر شد، تنها قیمت اسمی دلار را در مقابل ریال کاهش خواهد داد که این موضوع بی آنکه پیامد مناسبی برای بهبود تولید و اشتغال در کشور داشته باشد تنها ویترین جذاب کوتاه مدتی را در بازار ارز رقم خواهد زد.
