حرف روز/ روح و حقيقت غدير

پایگاه بصیرت / مهدی سعیدی

یادداشت: عيد غديرخم را که در مکتب اهل بيت(ع) و ادبيات شيعه «عيدالله الاکبر» می‌نامند، مي‌توان سرفصلي نو در سياست‌ورزي و ارائه الگوي حکومت ديني دانست. در اين روز خداوند متعال با تثبيت جايگاه ولايت و رهبري جامعه و تعيين مصداق آن، دين خود را کامل و نعمتش را بر آدميان تمام کرد و «اسلام با ولايت» را دين مطلوب و مورد رضايت خود براي هدايت بشريت معرفي نمود.
براي فهم دقيق حماسه غدير بايد به اين مقدمه توجه کرد که اسلام آخرين و کامل‌ترين نسخه هدايت بشري است که از طريق خاتم‌النبیین(ص) ارائه شده است. نگاه اسلام نگاهي فردگرايانه و تلاش براي هدايت معدودي از مردم در يک زمان و مکان خاص نيست؛ بلکه اسلام آن نسخه شفابخشي است که براي هدايت تمام بشريت در همه زمان‌ها و مکان‌ها آمده است. چنين ديني نمي‌تواند نسبت به مهم‌ترين نهادهاي اجتماعي اثرگذار بر سرنوشت آدميان بيتوجه باشد. چطور مي‌توان در جامعه‌اي که حاکميت و ساختار و کارگزاران آن مبتني بر شرک و بي‌خدايي چينش شده‌اند، انتظار داشت که توده‌ها و اکثريت جامعه به سمت اهداف دين که نجات انسان از اسارت‌هاي دروني و بيروني از طريق عبوديت و بندگي و اطاعت خداوند متعال است، حرکت کنند؟!
غدير فراتر از آن آمده است تا اين حقيقت را آشکار کند که تنها شايستگان حق حاکميت دارند و حکومتي که مبتني بر صلاحيت‌های اسلامي شکل نگيرد، نامشروع خواهد بود.
از سويي ديگر، غدير با معرفي اميرالمؤمنين علی(ع) به منزله اسوه و الگوي حاکميت، مسئله چگونگي حکمراني را نيز تعيين تکليف کرده است. در اين الگو اگر اهداف حکومت اسلامي را تحقق چهارگانه عدالت، امنيت، معنويت و رفاه بدانيم، مکتب غدير اين حقيقت را آشکار می کند که اين مهم از طريق آموزه‌هايي، چون تحقق  تمسک به شرع مقدس، اجراي حدود الهي، مردم‌سالاري ديني، عدالت‌ورزي حاکمين و کارگزاران نظام اسلامي، اولويت دادن به محرومان و مستضعفان و... ممکن خواهد بود.
در دنياي جاهليت مدرن که نفسانيت و اهوای آدمي خود را در قالب خرد ابزاري و نظام ليبرال دموکراسي غرب صورت‌بندي کرده است، تنها راه تحقق عدالت، آزادي، امنيت و سعادت بشري بازگشت و تمسک به غدير خواهد بود.