دست های خالی، دل های استوار

پایگاه بصیرت / گروه حماسه و جهاد/شیرین زارع پور

در شرایطی که قدرت نظامی بازدارنده جمهوری اسلامی  و توان مقابله کشور با هر گونه تهدید نظامی، این روزها محور بحث های کنگره امریکا و متحدان اروپایی شان برای افزودن بر تحریم ها قرار گرفته، اقتدار موشکی جمهوری اسلامی ایران، بزرگی و پایداری خود را بسیار بالاتر از دایره تحریم های غرب نشان می دهد و از این رو طرح های آمریکا جهت محدودسازی این توان دفاعی ایران را بیهوده می نماید. این توان موشکی و بازدارندگی ایران که اکنون به صنعتی پایدار در کشور تبدیل شده است، در روزهای بزرگداشت دفاع مقدس، یاد شهید تهرانی مقدم را بار دیگر در دل ها زنده می کند.
«ایستادن روی پای خودمان با دست های خالی»، از همان روزهای  شروع  انقلاب،  تبدیل به فرهنگ عمومی شد. از ابتدای جنگ که دول شرقی و غربی، متحد و مقابل جمهوری اسلامی ایستادند، ایثار و مقاومت جوانان ایران را دریافتند که تنها  یک نمونه اش شهید علم الهدی و همرزمان او بودند که در موردشان بیانات رهبر حکیم انقلاب، قابل توجه است که می فرمایند: «سازمان های نظامی ما، همه‌ی تلاش خودشان را برای دفع و سرکوب دشمن می‌کردند. اما این جوانان با دست خالی به مقابله با دشمن می‌رفتند. آن روز شاید عدّه‌ی این جوانان، بیست، سی نفر بیشتر نبود. بیست الی سی جوان با دست خالی؛ اما با دل استوار از ایمان و توکّل به پروردگار. در این‌جا، در این بیابان ها، چند هزار تانک و نفربر زرهی از دشمن مستقر بود. آن جمع کوچک، برای مقابله با این جمع علی‌الظّاهر بزرگ می‌آمد؛ با ایمان به خدا و با توکل؛ آن‌گونه که حسین‌بن‌علی علیه‌السّلام، با جمع معدود، در مقابل دریای دشمن ایستاد، قلبش نلرزید، اراده‌اش سست نشد و تردید در او راه پیدا نکرد. این جوانان، واقعاً همان‌طور بودند.»
 بی شک، توانمندی نظامی و دفاعی کشور، یکی از مهم‏ترین محورهای راهبرد نظامی و عامل بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با تهدیدات است. شهید «حسن تهرانی مقدم»، پدر موشکی ایران، یکی از فرماندهانی است که با دست های خالی، دستاوردهای بزرگی را برای نظام جمهوری اسلامی به عرصه ظهور رسانید و به خاطر نوع ماموریتش کمتر خاطره یا ذکری از او وجود دارد.
کتاب «با دست های خالی» تصویر کوتاهی از رشادت ها و ویژگی های اخلاقی شهید تهرانی مقدم را در ذهن خواننده شکل می بخشد، اما پرداختن به دستاوردهای موشکی که در سال های اخیر با همّت مسئولان نظامی و خدمات شهید تهرانی مقدم که «اولین های» موشکی ایران را ایجاد کردند و جان خود را در این راه از دست دادند تا پله افتخار را به جمهوری اسلامی اختصاص دهند، نشان می دهد اخلاص در نیت و عمل، از شاخصه های این موفقیت ها بوده است به طوری که در همان کتاب نقل شده در جواب بچه‌ها که از او می‌پرسیدند: «چرا بابای همه را تلویزیون نشان می‌دهد، اما شما را نشان نمی‌دهد؟  هیچ وقت نمی‌گفت که همه این کارها، کار ماست، تنها چیزی که این اواخر می‌گفت، این بود که:  ما کاری داریم می‌کنیم که امیدواریم به واسطه آن مقدمات ظهور فراهم شود، وقتی حضرت بقیةالله تشریف بیاورند، شاید از این ابزار استفاده کنند. اگر شما صبور باشید، در اجرا این کار شریک خواهید بود.  و ما از این حرف‌ها انرژی زیادی می‌گرفتیم.
شاید فکر ساخت موشک از همان روزهای آغازین جنگ که اولین موشک عراق به سمت دزفول پرتاب شد، در ذهن شهید تهرانی مقدم شکل گرفت. تهاجم موشکی عراق در سال 61 و پس از آن سال 65 به سمت دزفول و شهرهای دیگر به اوج خود رسید و اما حسن تهرانی مقدم که در دوران دفاع مقدس، توپخانه زیر نظرش بود و به همراه هیئتی نظامی به سوریه و لیبی سفر کرده بودند، تا با دو نوع سیستم موشکی اسکاد بی و فراگ 7 آشنا شوند، اولین گام های تشکیل تیپ موشکی که اسم مجموعه آن «تیپ حدید» نام گرفت، در دل توپخانه سپاه پاسداران را شکل بخشید  و پس از آن، امید ملتی که با دست های خالی می خواست روی پای خودش بایستد، به سمت آن هایی بود  که به باور «ما می توانیم» رسیده بودند. چهار نفری که باید کار 16 نفر را در این سفر آموزشی به سرانجام می رساندند، موفق شدند اولین موشک ایران را دراسفند سال 63 به سمت کرکوک شلیک کنند و دومین موشک، بامداد 23 اسفند 64 به بانک 18 طبقه رافدین بغداد اصابت کرد و موشک بعدی باشگاه افسران ارتش عراق را هدف گرفت. اواخر جنگ  با تلاش این جوانان به یک سامانه موشکی و راکت ساخت داخل دست پیدا کردیم به نام راکت نازعات که بردش بین 80 تا 120 کیلومتر بود و با تلاش هایی که صورت گرفته بود، برد آن به 150 کیلومتر می رسید.
در طول سال های بعد، انواع موشک های بالستیک دوربرد، میان برد و کوتاه برد، موشک بالستیک ضد کشتی، راکت های توپخانه ای، موشک های زمین به هوا، ضد هلی کوپتر، ضد تانک هدایت شونده، ضدکشتی، کروز، بدون بال، هوا به زمین، هوا به هوا، اژدرها، کاتیوشا و... نتایج تلاش آن هایی است که با دست های خالی به سامانه دفاعی کشور این دستاوردها را افزودند وهمین طور  سامانه موشکی «خرمشهر»  که هفته  گذشته  رونمایی آن صورت گرفت، این سامانه دستاورد جدیدی است  که  دارای ۲۰۰۰ کیلومتر بُرد بوده و قابلیت حمل کلاهک تا مسافت ۱۸۰۰ کیلومتر را دارد و به جای یک کلاهک تعداد بیشتری کلاهک را برای مورد اصابت قرار دادن چندین هدف حمل می کند و این دستاوردها، مصداق عمل به آیه «واعدوا لهم ما استطعتم من قوه»  است که لرزه بر اندام دشمن می افکند.  پس از معرفی  سامانه خرمشهر بود که رژیم صهیونیستی به ضعف خود  اقرار کرده و با نشان دادن تصاویری از آزمایش این موشک که  بردی دوهزار کیلومتری دارد اعلام کرد: موشک بالستیک خرمشهر ایران، چالش پیچیده تری برای سامانه رهگیری موشک (گنبد آهنین) ما به شمار می‌رود.

بنابراین صنعت موشکی ایران با دست های خالی اما دل های پُر از امید به خدا شکل گرفت و آیا چنین صنعتی قابل تحریم است؟ آیا این اقتدار نظامی تا کنون جز علیه ظلم و تجاوز بوده که غرب ناشیانه در پی تحریم و بازجویی آن برآمده است؟ حمله موشکی موفقیت آمیز سپاه پاسداران به تروریست های داعشی در دیروالزور سوریه گوشه کوچکی از اقتدارِ در خدمت فضیلت و انسانیت بود و غربی ها باید این توان موشکی ایران را نمونه ای از قدرتِ در خدمت فضیلت بدانند و این پیامی است که دستگاه دیپلماسی ایران باید آن را به گوش جهانیان برساند./