(روزنامه اعتماد - 1396/09/09 - شماره 3965 - صفحه 2)
علي مطهري براي احمدينژاد هم همان نسخهاي را ميپيچيد كه براي حوادث٨٨ پيچيده بود؛ دادگاه علني. نماينده اصولگراي تهران معتقد است كه حرف هر دو طرف دعوا بايد شنيده شود. بر پايه همين اعتقاد است كه گمان ميكند هنوز دير نشده و به جاي طرح مباحث در فضاي مجازي بايد در چارچوب دادگاه علني با مساله برخورد كرد و به مردم فرصت قضاوت داد.
پيشنهاد علي مطهري در مورد مواجهه با احمدينژاد فارغ از اينكه به سرنوشت پيشنهادهايش در مورد محصورين دچار ميشود يا خير، قابل تامل است زيرا از سوي فردي عنوان ميشود كه انتقادها و دغدغههايش در مورد محمود احمدينژاد قديميتر از ماجراهاي امروز و ديروز است. آنقدر كه وقتي از همسرش سوال شد «دغدغههاي شما و همسرتان در جامعه چيست؟» گفته بود «تا زماني كه آقاي احمدينژاد رييسجمهور بودند دكتر دوست داشت كه رياستجمهوري به دست فرد قانونگراتري بيفتد». (گفتوگويي در سال ٩٢ كه در سايت علي مطهري منتشر شده است.)
گروكشي به بهانه عدالتخواهي
احمدينژاد وقتي رييسجمهور بود، دست به اقداماتي زد كه در زمان خود قابل تصور نبود. نمونهاش يازده روز خانهنشيني، رقم زدن آن يكشنبه معروف به سياه يا بيتوجهي به توصيهاي كه از پشت بلندگو مطرح شده بود. اقدامات اخيرش نيز نشان ميدهد كه براي خود شأني كمتر از آن روزها قائل نيست. حتي بيپرواتر شده و آرام آرام صبر بخشي از حاكميت را سر ميآورد. چنانكه محسنياژهاي از نزديك بودن روزهايي سخن ميگويد كه حكمت صبر قوه قضاييه مشخص شود. اينكه صبر نهادهاي مسوول چقدر است؟ كي تمام ميشود؟ يا وقتي تمام شد، چه اتفاقي ميافتد؟ بحث ديگري است اما بهانه احمدينژاد و يارانش براي راه انداختن غائله اخير، عدالتخواهي است. عدالتخواهي از قضا همان چيزي است كه به اعتقاد بسياري از مردم و فعالان سياسي در صلاحيت احمدينژاد نيست. علي مطهري، نايبرييس مجلس اين را خيلي پيش از مرافعه احمدينژاديها با قوه قضاييه گفته بود.
او اسفند ٩٢ در گفتوگويي با روزنامه اعتماد با اشاره به اينكه «اين اواخر خيلي علاقهمند به دفاع از حقوق مردم شده بود اما كلا ثبات قدم نداشت» در مورد احمدينژاد گفته بود: «زماني وارد دفاع از حقوق مردم شد كه ديگر دير شده بود. موقعي كه جوانفكر و دوستانش را بازداشت كردند، درخواست بازديد از زندانها را داد، از حقوق مردم صحبت كرد. خيلي از مردم، ديگر باور نميكردند». با گذشت چهار سال و به جريان افتادن پروندههاي قضايي ديگر ياران احمدينژاد، باور حرفهاي رييس دولت نهم و دهم سختتر از قبل است. همين است كه همه ميپرسند چرا وقتي رييسجمهور بودي با قوه قضاييه مشكلي نداشتي؟ خود احمدينژاد نيز ميداند كه اين تناقض در مواجهه با قوه قضاييه باورپذيري ادعاهايش را سخت ميكند. به همين خاطر در آن ويدئوي ٤٠ دقيقهاي آخر تلاش كرده بود كه توجيهي براي اين موضوع بيان كند.
پديده احمدينژاد و صبر نظام
احمدينژاد كه گويا عهد كرده همچنان يك پديده در فضاي سياسي ايران بماند، بيمحابا ساختارشكني ميكند. هشت سال تكيه زدن به كرسي رياستجمهوري و بعد هم عضويت در يكي از مهمترين نهادهاي نظام جمهوري اسلامي يعني مجمع تشخيص مصلحت نظام به او اين امكان را ميدهد كه از مسائلي مطلع باشد يا به اسنادي دسترسي داشته باشد. احمدينژادي كه در آن هشت سال و بعد از آن شناختيم اين فرصت را از دست نميدهد. تهديدها و افشاگريهاي اخير او و حلقه نزديكانش شاهد اين مدعا است. سخنگوي همان نهادي كه اين روزها سيبل احمدينژاديها است، او را لاتي توصيف ميكند كه براي جلبتوجه بيشتر داد و بيداد راه انداخته است و در لفافه ميگويد، واي از آن روز كه كاسه صبرمان لبريز شود. اما فقط همين است و هنوز اين سوال باقي است كه آستانه تحمل نظام در مقابل احمدينژاد كجاست؟
اين سوال به هيچوجه تازه نيست و علي مطهري چهار سال و نيم قبل (ارديبهشت سال ٩٢) در گفتوگو با انتخاب در پاسخ به آن گفت: «برخورد نظام به رفتار احمدينژاد در روزهاي آينده بستگي دارد. قطعا نظام در زماني كه احساس كند راه ديگري وجود ندارد از اهرمهاي خود براي برخورد استفاده خواهد كرد.» مطهري اين حرف را وقتي زده بود كه تصور ميكرد «احمدينژاد به نظام علامت ميدهد كه اگر صلاحيت اسفنديار رحيم مشايي براي شركت در انتخابات رياستجمهوري تاييد نشود آماده است تا در كشور بلوا و آشوب بر پا كند.»
نماينده هميشه منتقد احمدينژاد در مورد تهديدهاي احمدينژاد مبني بر اينكه پروندههايي در دست دارد كه اگر رو كند چه و چه ميشود، گفته بود: «ممكن است رييس دولت اسناد و مداركي هم از عدهاي در اختيار داشته باشد اما نيت واقعي وي تحقق عدالت نيست بلكه به دنبال گروكشي و مشكلآفريني در روند انتخابات پيشرو و درنهايت كسب مجدد كرسي رياستجمهوري به نفع كانديداي مورد علاقه خود است.» آن انتخابات گذشت در حالي كه كانديداي مورد حمايت او تاييدصلاحيت نشده بود اما احمدينژاد دست از گروكشي و مشكلآفريني برنداشته است. حتي شايد بتوان گفت كه با انداختن توپ در زمين نهادهايي كه روزي خط قرمز به حساب ميآمد، بيش از قبل خودنمايي ميكند. با اين حال نهادهاي مسوول همچنان صبوري ميكنند و در تلاش هستند تا با اين پديده به درستترين شيوه ممكن برخورد كنند.
ويژگيهاي احمدينژاد از نگاه مطهري
تفسير چالشآفرينيهاي احمدينژاد به اعتقاد برخي از فعالان سياسي و رسانهاي نيازمند نوعي رفتارشناسي است. علي مطهري كه اكنون معتقد است حرفهاي احمدينژاد را بايد در يك دادگاه علني شنيد، رفتارشناسي مورد نظر را نيز قبلا انجام داده بود. او فروردين ماه سال ٩٢ در گفتوگويي با خبرگزاري مهر به ويژگيها و خصوصيات مثبت و منفي احمدينژاد اشاره كرده بود. از قضا همان ويژگيهايي كه علي مطهري نزديك به پنج سال قبل برشمرده بود در رفتارها و اقدامات اخير به وضوح ديده ميشود. به عنوان نمونه مطهري لجاجت را نقطه ضعف مهم احمدينژاد دانسته و گفته بود: «اين امر از جمله در استيضاح كردان، شيخالاسلامي يا عزل منوچهر متكي ظهور كرد. همه اين موارد با تدبير قابل حل بود اما به خاطر لجاجت وي، به آنها آسيب زد.»
بستنشيني به جاي حضور در دادگاه را نيز ميتوان به فهرست مورد اشاره مطهري افزود زيرا ياران احمدينژاد اگرچه اتهاماتي دارند اما اين معركه را در شرايطي راه انداختهاند كه روند رسيدگي به پروندهها تكميل نشده و حكمي صادر نشده است. بدون شك اگر دست از لجاجت برداشته و در دادگاه حاضر و دفاعيات خود را بيان ميكردند، ميشد مساله را از راه قانوني حلوفصل كرد. يكي ديگر از رويكردهاي احمدينژاد كه بارها مورد انتقاد علي مطهري قرار گرفت اين بود كه رييسجمهور پيشين كابينه را خط قرمز خود ميدانست. ايستادن او پاي بقايي و مشايي نشان ميدهد كه هنوز هم يارانش را خط قرمز ميداند و حاضر نيست به هيچوجه از مواضع قبلي خود كوتاه بيايد. اين رويكرد احمدينژاد نهتنها مورد انتقاد علي مطهري بلكه مورد انتقاد ياران سابق احمدينژاد نيز است. به عنوان مثال عباس اميريفر اخيرا در مصاحبهاي با هفتهنامه مثلث به همين رويكرد احمدينژاد اشاره و به رييس سابقاش توصيه كرده كه از حلقه مشكلساز فاصله بگيرد و به جمع دوستان عاقل خود بازگردد.
يكي ديگر از انتقادهاي علي مطهري به احمدينژاد اين بود كه او از هر وسيلهاي براي رسيدن به هدف استفاده ميكند. شيوه احمدينژاد در مناظرات انتخاباتي موجب شده بود كه مطهري اين نظر را داشته باشد اما احمدينژاد اكنون يك بار ديگر ثابت كرده است كه براي مطرح كردن خود يا دفاع از نزديكانش هر كاري كه بتواند ميكند. ذرهاي مصلحتانديشي در كار نيست. عدم اين مصلحتانديشي سبب ميشود كه قاسم ميرزايينكو، نماينده دماوند در گفتوگو با «اعتماد» به رسانهها توصيه كند با پرداختن به شيوه رفتار بزرگاني همچون آيتالله هاشميرفسنجاني و سيد محمد خاتمي يادآور شوند كه چطور بايد مصلحت نظام و مملكت را در اولويت قرار داد و با سكوت و به صورت قانوني مسائل را پيگيري كرد.
پيشنهاد علي مطهري براي ختم غائله احمدينژاديها همان است كه روزنامه«اعتماد» پيش از اين در قالب گزارش ها و يادداشتهايي مطرح كرده و خواستار محاكمه علني احمدينژاد شده بود.
http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=92263
ش.د9603649