کسانی که طی این سالها آدرس های غلط را به جامعه القا کردند، چه سودی از این رویه می برند؟ چرا امروزه به هر دری می زنند که عامل ناکامی های خود را در هرچیزی بجز برنامه و عملکرد خود بدانند؟
اخیراً سخنی از حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام در کتاب الغارات دیدم که خیلی متناسب حال و هوای این روزهای ماست.
رفیع بن فرقد گوید روزی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بر فراز منبر مسجد کوفه فرمودند:
«ای مردم کوفه! به خدا سوگند اگر بر قتال دشمنتان پای نفشرید قومی بر شما مسلط می شوند که شما از آنان اولی تر به حق هستید، پس گرفتار عذابتان خواهند کرد. خدا نیز آنان را به دست شما یا هر وسیله که خواهد عذاب کند. آیا از کشته شدن به شمشیر می گریزید تا در بستر راحت بمیرید؟ از رسول خدا شنیدم که می گفت: مردن بر بستر سخت تر است از ضربت هزار شمشیر! »
در این شب ها سخنان فائزه هاشمی در مزمت سیاست های منطقه ای نظام و نقش آن در مشکلات اقتصادی مردم منتشر شده است. ای کاش امثال ایشان که زیر سایه امنیت اهدایی مدافعان حرم نفس می کشند، بهره ای هرچند اندک از انصاف داشتند. از امثال او توقع چنان ایثاری نداریم، توقع شوق به آنچنان مرگی هم نیست، اما داشتن کمی انصاف و شکر نعمت، کف انتظار از هر آدمی است که فطرت در او زنده است.
افسوس که این جماعت هرچه از بدیهیات تهدیدهای منطقه ای و کینه های انباشت شده دشمنان انقلاب اسلامی ببینند و بشنوند بر عبرتشان نمی افزاید، در خوش بینانه ترین حالت متصور، این سخنان خبر از ظهور نسل جدید شاه سلطان حسین ها می دهد.
البته بنده بیشتر معتقدم این سخنان بوی دلالی می دهد تا غفلت. کسانی که طی این سالها آدرس های غلط را به جامعه القا کردند، چه سودی از این رویه می برند؟ چرا امروزه به هر دری می زنند که عامل ناکامی های خود را در هرچیزی بجز برنامه و عملکرد خود بدانند؟
امروزه هیچ منصفی سیاست های دفاع منطقه ای را عامل کاستی های اقتصادی و برآورده نشدن وعده های انتخاباتی نمی داند. اما اینکه عده ای اصرار دارند برجام های بعدی را به هر قیمت تئوریزه کنند، بوی دلالی پرمنفعتی به مشام می رسد، لابد آنچنان سود دارد که برخی ها حاضر باشند پا روی وجدانشان بگذارند، بر خون های پاک ریخته شده در این راه خیانت ورزند و گستاخانه بر سیاست های منطقه ای بتازند.
آرزو می کنیم اینها همان شاه سلطان حسین باشند نه میرزا آقا خان نوری، تاریخ شاید غفلت شاه ناتوان را ببخشد اما خیانت کاران را هرگز!
پی نوشت:
کتاب الغارات، نویسنده: ابو اسحاق ابراهيم بن محمد ثقفى، وی در حدود سال ۲۰۰ هجرى در كوفه چشم به جهان گشود و به سال ۲۸۳ در اصفهان درگذشت.
این کتاب از قدیمی ترین کتب درباره حوادث دوران حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام است
