این بار از زبان معصومه ابتکار، رئیس سابق سازمان محیط زیست و معاون فعلی رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده بیان می‌شود که «برخی تا آنجا که امکان داشت در داخل کشور علیه این توافق(برجام) فعالیت کردند و با شائبه‌سازی‌های منفی به تخریب این توافق پرداختند[...]
یادداشت: این
بار از زبان معصومه ابتکار، رئیس سابق سازمان محیط زیست و معاون فعلی
رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده بیان می‌شود که «برخی تا آنجا که امکان
داشت در داخل کشور علیه این توافق(برجام) فعالیت کردند و با شائبه‌سازی‌های
منفی به تخریب این توافق پرداختند. در نهایت نیز ما از یک جریان صحیح
بین‌المللی و دستاوردهایی که این توافق برای کشور داشت عقب ماندیم و
نتوانستیم مطالبات خود را در این زمینه محقق کنیم. دولت پنهان در اغلب
مناسبات سیاسی کشور به صورت غیر مستقیم دخالت می‌کند و این مسئله بر کسی
پوشیده نیست. این وضعیت نیز نوعی موازی‌کاری در سیاست‌گذاری ایجاد کرده
است.» درباره دولت پنهان و نیروهایی خارج از دولت پیشتر نیز افرادی چون
تاج‌زاده، حجاریان و دیگران سخن گفته بودند! اما آنچه در این میان به طور
ویژه جلب توجه می‌کند، فقدان «مسئولیت‌پذیری» است که می‌توان از آن به
منزله یکی از اصلی‌ترین آسیب‌ها و نواقص در سطوح مدیریتی کشور یاد کرد.
متأسفانه، کسانی که در کشور مسئولیت دارند؛ بودجه کشور، اختیارات و قدرت
در دست آنان است؛ به جای آنکه در قبال آنچه در اختیار آنها گذاشته شده و
وعده‌هایی که برای جلب رأی مردم داده‌اند و... پاسخگو باشند، مدام به دنبال
مقصرتراشی برای رفع مسئولیت از خود هستند! یک روز تحریم‌ها را بهانه
می‌کنند، یک روز دولت‌های قبلی را مقصر جلوه می‌دهند، یک روز شعارهای مردم
در خیابان را بهانه می‌کنند و یک روز دیگر از دولت پنهان و... سخن
می‌گویند؛ بهانه‌جویی‌های بی‌پایان برای فرار از پاسخگویی! به صراحت
می‌توان گفت اکنون بزرگ‌ترین معضل و اشکال در کشور، بودن قدرت و مسئولیت در
دست جریانی است که همواره به دنبال توجیه ناکارآمدی خود با مطرح کردن
عوامل بیرونی است که گاه اساساً وجود هم ندارد! نگرشی که برای غلبه بر
مشکلات باید آن را اصلاح کرد.
