آیت‌الله آملی‌لاریجانی، رئیس قوه قضائیه در جلسه مسئولان عالی قضایی گفت: «در رسیدگی‌ها هیچ خط قرمز و تعارفی نداریم.» حجت‌الاسلام حسن روحانی، رئیس دولت اعتدال نیز در گفت‌وگوی تلویزیونی خود اعلام کرد[...]
یادداشت: آیت‌الله
آملی‌لاریجانی، رئیس قوه قضائیه در جلسه مسئولان عالی قضایی گفت: «در
رسیدگی‌ها هیچ خط قرمز و تعارفی نداریم.» حجت‌الاسلام حسن روحانی، رئیس
دولت اعتدال نیز در گفت‌وگوی تلویزیونی خود اعلام کرد: «دولت هیچ خط قرمزی
در مبارزه با فساد ندارد، هر مقام و هر کسی اگر تخلف کرده، باید با وی
برخورد شود، دادگاه‌های ما باید طبق قانون با این فرد برخورد کنند و ما هم
در این زمینه حامی قوه قضائیه و هم حامی مبارزه با فساد هستیم و تلاش‌مان
را در این زمینه مضاعف خواهیم کرد.» اظهارات صریح و روشن رئیس قوه مجریه و
قوه قضائیه در روز گذشته نشان می‌دهد، مسئولان درباره مبارزه با فساد اتفاق
نظر دارند و در این راستا نیز رسانه‌ها اخباری را درباره برخورد و مقابله
با فساد و رانت و ویژه‌خواری منتشر کرده‌اند. اما با وجود این سؤال اینجاست
که چرا همچنان در بطن و متن جامعه احساس وجود فساد و نبود اراده جدی برای
برخورد با فساد وجود دارد؟ چرا این تلقی در جامعه به وجود آمده است که عزم و
اراده جدی برای مبارزه با مفسدان وجود ندارد؟ اگرچه پاسخ دادن به این
پرسش‌ها بسیار پیچیده و جامع‌تر از آن است که بتوان در این یادداشت کوتاه
به آن دست یافت؛ اما می‌توان یکی از دلایل اصلی، بنیادی و اساسی نبود احساس
مبارزه با فساد در جامعه را در فضای رسانه‌ای دنبال کرد! به عبارتی
افشاگری‌های متعدد و دامنه‌دار و گاه فراتر از واقعیت جناح‌های گوناگون
درباره فساد و رانت، تبلیغات مداوم و بی‌امان رسانه‌های جناحی برای
برتری‌طلبی‌های سیاسی، پمپاژ ناامیدی رسانه‌های ضد انقلاب در جامعه و زیر
سؤال بردن کلیت نظام با پررنگ کردن مسئله فساد و سانسور اخبار برخورد با
مفسدان، فقدان اطلاع‌رسانی صریح و سریع و شکل نگرفتن این احساس که متخلفان
مجازات می‌شوند، در کنار برخی سهل‌انگاری‌ها در رسیدگی موجب شده است مسیر
دشواری در برابر مسئولان به منظور بازسازی اعتماد عمومی در این مسئله خاص و
برخورد با فساد قرار بگیرد، مسیری که طی آن نیازمند تغییری جدی در حوزه
اطلاع‌رسانی و بیان واقعیت‌ها و اقدامات است.
