برخی از مقاطع و وقایع تاریخی برای هنرمندان، حکم منطقه ممنوعه را دارند؛ به این معنا که فضایی اطراف آن موضوعات به وجود آمده که به جز تعداد بسیار اندکی از هنرمندان آزاده، کمتر کسی جرئت یا انگیزه ورود به آنها را دارد. محدوده زمانی 22 خرداد تا نهم دی سال 1388 از جمله این مقاطع است که با وجود گذشت نزدیک به 10 سال هنوز هم کمتر هنرمندی سعی کرده است با آن دست و پنجه نرم کند؛ به گونه‌ای که آنچه درباره این قسمت از تاریخ در بخش حرفه‌ای هنر ایرانی خلق شده، بسیار کم و محدود به نظر می‌رسد. چنانکه در حوزه سینما، از فیلم‌های مستند که بگذریم، در زمینه داستانی فقط می‌توان چند فیلم مانند «قلاده‌های طلا»، «اخراجی‌ها3» و «پایان‌نامه» را نام برد که رویکردی انتقادی به این موضوع دارند. اتفاق تأمل‌برانگیز، بیشتر بودن تعداد فیلم‌های القاکننده فتنه است!
کارهای ساخته شده در زمینه‌هایی چون سینما و موسیقی، نه فقط در آن سوی مرزها و از جانب ضد انقلاب؛ بلکه در داخل و از سوی فیلمسازان وطنی، نگاه چندان سنجیده و دلسوزانه‌ای نشده است. این وضعیت در حوزه‌های دیگر ادب و هنر نظیر موسیقی، تئاتر و رمان بغرنج‌تر است. کمتر شده که در این 9 سال، نمایشی با مضمون روشنگری درباره فتنه اجرا شود؛ اما بارها نمایش‌هایی با درونمایه جانبداری از فتنه روی صحنه رفته است. در زمینه رمان‌نویسی نیز تنها می‌توان نام چند اثر از چند نویسنده نه چندان مطرح را در حمایت از حماسه بی نظیر، با شکوه و تحسین برانگیز ۹ دی و ایستادگی ملت بزرگ ایران در برابر فتنه‌ای که فریب خوردگان همراه با مهره‌های داخلی دشمن با حمایت کامل مثلث عبری - عربی- غربی یافت که در این باره منتشر شده
باشد.
البته خلاف انصاف خواهد بود که نیمه پر لیوان را نبینیم. شکل‌گیری جریان‌های فرهنگی متعدد به همت جوانان مؤمن انقلابی را نمی‌توان نادیده گرفت این هنرمندان جوان و آتش به اختیار در جهت افشای ماهیت فتنه در عرصه‌هایی چون کاریکاتور، شعر و گرافیک گام‌های خوبی برداشتند.
ماجرای ۸۸ یک بار دیگر این تجربه را اثبات کرد که از مدیریت فرهنگی و همچنین فعالان بدنه هنری کشور، آبی گرم نمی‌شود. خلق آثار هنری درباره فتنه 88 و حماسه 9 دی، نیازمند کار جهادی و آتش به اختیار است. همچنان که کارهای کم شماری هم که تاکنون انجام شده، خودانگیخته و با دغدغه‌های شخصی بوده است، نه حاصل سیاست‌گذاری‌ها و حمایت‌های دولتی.
با این حال، مقطع 22 خرداد تا نهم دی سال 88 یک ظرفیت کم‌نظیر برای خلق آثار هنری و دراماتیک تأثیرگذار است. دوره‌ای که اگر در هر کشور دیگری رخ داده بود تا به حال تعداد قابل توجهی کار هنری درباره آن صورت گرفته بود؛ چون این مقطع از تاریخ معاصر کشورمان ابعاد گوناگونی دارد؛ از جنبه‌های سیاست داخلی و خارجی گرفته تا مسائل اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی، اما بدون تردید مهم‌ترین جنبه دوره فتنه 88 شکل‌گیری جریان مقاومت مردمی در برابر این هجوم بود که در نهایت به حماسه 9 دی انجامید. خیزش عظیم و شگفت‌انگیز مردم در این روز، فراتر از واکنش مقطعی به رخدادهای عاشورای آن سال بود و ریشه‌ها و زمینه‌های تاریخی و فرهنگی دامنه‌داری داشت که هنوز در محصولات هنری و رسانه‌ای به این زمینه‌ها توجه نشده
است.
فتنه سال 88 یکی از گردنه‌هایی بود که ملت ایران با موفقیت از آن عبور کرد؛ اما ثبت تاریخی این مقطع نیز آزمون مهمی است که در سرنوشت کشورمان تأثیر خواهد داشت به طور قطعی مخالفان انقلاب از هم اکنون در تلاش هستند تا این تاریخ را مطابق میل خود تثبیت کنند. تولید آثار هنری در این باره راهی برای انتقال درست حقایق به نسل‌های آینده است. پس تا دیگران تاریخ را به سود خودشان وارونه ننوشته‌اند، هنرمندان حقیقت‌گرا هستند که باید مرزهای ساختگی را درهم شکنند و وارد این منطقه ممنوعه شوند.
