حرف روز/ جایگاه مردم در دعواهای درون اردوگاهی!

پایگاه بصیرت / فتح‌الله پریشان

یادداشت: بدیهی‌ترین اصول و الزامات مباحثه و گفت‌وگو بین شخصیت‌ها و جریان‌های سیاسی نقد و ارزیابی دلسوزانه روش‌های ناکارآمد موجود اداره کشور با نگاه ملی برای رسیدن به مرتبه مطلوب است. اما اگر این گفت‌وگوها در کمند تقاضاهای شائبه‌دار سیاسی و منافع جناحی گرفتار شود، نه‌تنها کارگشا نیست؛ بلکه می‌تواند بخشی از توان و نیروی حاضر به یراق کشور برای خدمت به مردم را مصروف خود کند و به هدر دهد. مصداق عملی این موضوع را می‌توان در گله‌گذاری کِشدارِ درون اردوگاهیِ جریان سیاسی موسوم به اصلاحات در دو ماه اخیر دید. اوایل آذر بود که در پاسخ به نقد یکی از نظریه‌‌پردازان اصلاح‌طلب(سعید حجاریان) درباره عملکرد دولت و اینکه ما با دولت ائتلافی نداشته‌ایم و چون دولت نتوانسته به وعده‌های خود عمل کند، باید مسیرمان را از دولت جدا کنیم، موضع‌گیری تند رئیس دفتر رئیس‌جمهور(محمود واعظی) مبنی بر اینکه روحانی هیچ تغییر نکرده و ما هیچ‌گاه با اصلاح‌طلبان تندرو ائتلافی نداشته و نخواهیم داشت، مواجه شدیم. این موضع به سرنخ کلافی سرگردان از مباحث نقد و تعریض‌های سیاسی از سوی برخی مقامات حزبی اصلاح‌طلب تبدیل شده و طیفی از واکنش‌ها و پاسخ‌های رفت و برگشتی را در میان چهره‌ها و رسانه‌های جریانی با دولتی‌ها رقم زده که تاکنون نیز ادامه داشته است. اگرچه می‌توان در تحلیل چرایی این عصبیت‌ها و نگرانی‌های درون‌گروهی اصلاح‌طلبان علت‌ها و عوامل فراوانی را بیان کرد که از قضا مهم‌ترین آنها، به هراس از آینده اقبال مردمی این جریان در انتخابات‌های مجلس در سال 1398 و ریاست‌جمهوری 1400 و میزان سهم‌شان از کیک قدرت برمی‌گردد؛ چراکه احساس می‌کنند پاسخ قانع‌کننده‌ای برای این سؤال مردم که در مجلس و دولت فعلی برای آنها چه کرده‌اند که می خواهند دوباره خود را در معرض رأی مردم قرار دهند، ندارند، اما نکته محوری این نوشته، توجه دادن همگان به ضرورت خدمت در ایام باقی‌مانده از مجلس و دولت است؛ زیرا اگر این توضیحات بر فرض مدعیان برای تنویر افکار عمومی و مردم هم صورت می‌گیرد، باید مستحضر باشند که مردم دنبال حل مشکلات‌شان هستند و اتفاقاً بزرگ‌ترین سؤال آنها در میان دعوای امروز سیاسیون از هر دو جریان سیاسی عمده کشور این است که دغدغه‌های مردم در میان متلک‌ها و گله‌گذاری‌های درون اردوگاهی آقایان چه جایگاهی دارد؟