حرف روز/ نامه به رهبری!

امام خامنه‌ای در پاسخ به آن نامه به چند نکته اشاره کردند؛1ـ اینها مطالب حقّی است که اینجانب در چند سال اخیر بارها در اجتماعات عمومی و نیز در دیدار مسئولان ذی‌ربط درباره‌ آن هشدار داده و بسیج همه‌ امکانات را برای مبارزه با فقر و فساد و تبعیض از همه خواسته‌ام. 2ـ وحدت ملّی و یکصدایی مسئولان و خواص اگر مخدوش شود، هیچ حرکت سازنده به سامان نمی‌رسد. خود جناب‌عالی در سفر چند ماه قبل اینجانب به اصفهان عظمت و هیبت اجتماع مردم مؤمن و غیور و جوانان پرشور و مصمم را در میدان امام و خیابان‌های اطراف آن به چشم خود دیدید، به اینجانب گفتید که من از اوایل انقلاب چنین جمعیت متراکم و پرشوری در این میدان عظیم ندیده‌ام. 3ـ مردم برخلاف تحلیل عده انگشت‌شمار اشخاص مغرض یا فریب‌خورده، پشتیبان نیرومند انقلاب و اسلام و امام‌ هستند. 4ـ کسانی که بر اثر تلقین اطرافیان ناباب و نامطمئن پنداشته‌اند که نظام جمهوری اسلامی دوران ضعف و انحلال را می‌گذراند، خودشان در دوران ضعف و انحلالند. 5ـ در چنین شرایطی حرف زدن و اقدام کردن هوشیاری بیشتری می‌طلبد و اندک غفلتی دشمنان داخلی و خارجی را در سوءاستفاده و سوء‌نیت خود گستاخ می‌کند و جفای بزرگی به این ملت مظلوم است. 6ـ اینجانب جفای به خودم را فراموش می‌کنم، اما تلاش برای سُست کردن بنیان نظام اسلامی قابل بخشش نیست.
اگرچه بیش از 16 سال است که از این نامه می‌گذرد، اما تاریخ انقلاب نشان داده است که تهدیدات داخلی و خارجی و همچنین کنار کشیدن برخی از افراد ضعیف و فرتوت در عزم راسخ انقلاب نه تنها خللی ایجاد نمی‌کند؛ بلکه سبب بالندگی انقلاب می‌شود. در پایان نوشته امام خامنه‌ای این‌گونه آمده است: جبهه‌ سپاس بر درگاه الهی می‌سایم و اگر شکوه‌ای در دل باقی بماند به درگاه ولی‌الله‌اعظم (ارواحنا فداه) عرضه خواهم کرد.