باید گفت:
انقلاب ها با خواست و رضایت اکثریت یک جامعه بوجود می آیند. اگر نظام شاهنشاهی ایران ایراد نداشت، انقلاب اسلامی در ایران به پیروزی نمی رسید.
نظام شاهنشاهی کاملاً تک بعدی و متکی به قدرت شخص شاه بود که این سیستم حکومتی در قرن کنونی کهنه و غیر قابل اتکا بود و نمی شد با نظام دیکتاتوری وابسته کشور را به اهداف استقلالی و آرمانی خود رساند. نظام شاهنشاهی از ضعف بی شماری برخوردار بود که وابستگی های شدید سیاسی، اقتصادی و مالی به امریکا و غرب جز عقب ماندگی و تعریف جامعه جهان سومی برای ایران چیزی نداشت.
انقلاب اسلامی ایران حقیقتاً معجزه قرن بیستم بود و چنان زلزله در قلب ها ایجاد کرد که بسیاری از اندیشمندان و چهره های سیاسی از آن با حیرت و بزرگی یاد کرده اند.
نظام اسلامی بی نظیر بود چرا که رهبری و مدل ولایت فقیه را در کشور وسیعی چون ایران به عرصه نمایش گذاشت. انقلاب اسلامی نه تنها بر گسترش اسلام و فرهنگ اسلامی تلاش کرد بلکه مردم سالاری و قدرت مردم در تشکیل ارکان نظام حکومتی را در ایران نهادینه کرد.
در مقایسه اولیه بین رژیم پهلوی و شاهنشاهی با انقلاب اسلامی: استقلال سیاسی، اقتصادی، نظامی و امنیتی را نه در بعد کشوری مثل ایران، بلکه به رخ دشمنان اسلام نیز کشاند.
انقلاب اسلامی به مدیران توانمند بومی و انقلابی در حوزه های مختلف علمی، نظامی، آموزشی، ورزشی و ... پرورش داد که در مقایسه با نظام شاهنشاهی بی نظیر است.
در انقلاب اسلامی، ایران به فناوری های نوین و دست اول دنیا دست یافت، در صورتی که قبل از انقلاب اجازه پیشرفت در حوزه های هسته ای و فناوری های نوین به آن داده نمی شد و حتی پیشرفت کشور تعریف خاص و محدودکننده ای در سطح تعریف شده برای کشورهای جهان سومی داشت.
انقلاب اسلامی اکنون به چنان پیشرفتی رسیده است که در حوزه های مختلف علمی، نظامی، علمی، ورزشی و ... جزو 20 کشور برتر دنیا و در برخی حوزه ها از جمله کشورهای انگشت شمار قرار دارد. پس می توانیم بگوییم که هم پیشرفت کرده ایم و هم در بسیاری از علوم و تکنولوژی ها صاحب مقام برتر شده ایم.