چلچراغ 36/ آزادی بیان

پایگاه بصیرت / سید فخرالدین موسوی

یادداشت: تعبیر «مقتدر مظلوم»، تعبیر دقیقی است که رهبر معظم انقلاب درباره نظام اسلامی به کار بردند و یکی از مصادیق این مظلومیت در عین اقتدار و صلابت، موضوع آزادی بیان و گسترش رسانه‌هاست؛ در حالی که گسترش رسانه‌های مستقل، افزایش چشمگیر آزادی بیان و اظهار نظر در سال‌های پیش از انقلاب با این روزها اصلاً قابل مقایسه نیست. آزادی را می‌توان یکی از دستاوردهای اصلی و قطعی انقلاب شکوهمند ملت ایران در سال 1357 دانست؛ در حالی که از چند روزنامه دولتی با محدودیت‌های فراوان و دستگاه امنیتی مخوف و گسترده به انتشار صدها روزنامه و مجله و پایگاه‌های رسانه‌ای و ابراز نظر بدون ترس رسیده‌ایم و جریان‌ها و گروه‌های گوناگون، تریبون‌های رسمی دارند و آزادانه سخن می‌گویند. چنانکه رهبر معظم انقلاب در توصیف این تفاوت می‌فرمایند: «یکی دیگر از گرفتاری‌های ملت ایران در طول سالیان متمادی، «فِقدان آزادی» و وجود خفقان در حکومت‌های دیکتاتوری به‌ ویژه در رژیم پهلوی بوده است: «[رژیم پهلوی] صدای هر معترض و آزادی‌خواهی را در گلو شکسته بود... کمترین انتقادی از رژیم ظالم و سفاک با برخوردهای خشن و خونین روبه‌رو می‌شد و ساواک جهنمی شاه که به وسیله سیای آمریکا و صهیونیست‌های ضد بشر سازماندهی و تجهیز شده بود سخت‌ترین شکنجه‌ها و مخوف‌ترین زندان‌ها را برای سرکوب کسانی که جرئت مقابله با آن رژیم را به خود می‌دادند، آماده داشت. «[انقلاب اسلامی] اختناق نفس‌گیری که بر ملت ما حاکم بود، از بین برد، آزادی به این ملت دادـ آرای خودشان را، حرف‌های خودشان را بتوانند آزادانه ابراز کنندـ فضا، فضای آزادی شد.» در نقطه‌ مقابل، انقلاب اسلامی آزادی را به ‌عنوان یکی از اهداف و شعارهای اصلی خود برگزید و توانست فضایِ آزادی را در کشور ایجاد کند. اما با وجود این اختلاف معنادار و آشکار که مرور ساده تاریخ ایران و تطبیق آن با شرایط امروز کاملاً قابل لمس و درک است، نظام اسلامی از سوی بوق‌های رسانه‌ای بیگانه و برخی مجامع به اصطلاح بین‌المللی به محدود کردن آزادی متهم شده و می‌شود!