یک نقد سازنده و دلسوزانه نباید به شکسته شدن حرمت و تضعیف جایگاه قانونی مسئولین نظام و یا هر فرد و چهره حقیقی و حقوقی دیگر منجر شود.
طی چند سال اخیر فضای مجازی شاهد بروز و ظهور هزاران هزار کانال و گروهی بوده که هر یک حاوی مطالب ارزشمند و مفید و بعضاً مخرب و نادرستی است که در واقع به نوعی معرف شخصیت و بیانگر نوع نگاه و نگرش و اخلاق و ادبیات صاحبان و اعضای آنها میباشد.
صرفنظر از گرایش سیاسی فعالان فضای مجازی، این حضور پررنگ و پرشور، هنگامی مفید و اثر بخش است که مطالب ارائه شده توسط آنها، حتیالمقدور، مستند، منطقی، خالصانه و مهمتر از همه این ها، همراه با رعایت اخلاق و ادب حرفهای (اخلاق رسانهای) باشد.
این نکته از آن جهت حائز اهمیت است که گاهی مطالب ارائه شده از سوی این کانالها و گروهها بسیار ارزشمند، درست و بعضاً مطالبه به حقی است که به خاطر آلوده شدن زیرنویس آنها به جملات و کلماتی سخیف یا واژههای سبُک و بیریشه و یا جملات به اصطلاح کوچه بازاری، امکان استفاده از آنها در سایر رسانهها را از مخاطبین سلب میکند.
این نوع نوشتار که گاهی کاملاً عامدانه و در جهت مخدوش کردن چهره حزبالله و کلام اهل منطق، توسط افراد مغرض منتشر میشود، نه تنها باعث موضعگیری مخالفین گردیده و زمینه سوءاستفاده آنها را فراهم میسازد، بلکه معمولاً آزاردگی خاطر سایر مخاطبین را نیز در پی دارد و همانگونه که اشاره شد، سبب میشود تا موافقین محتوای اصلی مطالب نیز نتوانند به مطلب مورد نظر استناد کرده و یا از آن در جای دیگر استفاده و یا برای دیگران ارسال نمایند.
این در حالی است که بسیاری از همین گروهها و کانالهایی که از این نوع ادبیات استفاده میکنند، در برابر هنجارشکنیهای اخلاقی و رفتاری مجریان شبکههای تلویزیونی خارجی و یا بیحرمتی و بیادبی برخی از مسئولین و نمایندگان مجلس نسبت به مردم، شدیداً (و البته کاملاً به حق) واکنش نشان داده و اخلاق و ادبیات به کار رفته از سوی آنها را مورد نقد و نکوهش قرار دادهاند.
بنابراین، نباید فراموش کنیم که یک نقد سازنده و دلسوزانه نباید به شکسته شدن حرمت و تضعیف جایگاه قانونی مسئولین نظام و یا هر فرد و چهره حقیقی و حقوقی دیگر منجر شود، چرا که این امر علاوه بر این که رفتارهای ناشایست و مدیریت های غلط موجود را اصلاح نمی کند بلکه نمکی می شود بر روی زخم های موجود جامعه که با این نوع برخوردها و موضع گیری ها و نقدهای زننده و غیر سالم، این نوع حرکت های زننده و قابل نقد نیز به جای کاهش یافتن همچون سمی کشنده پیکره جامعه را در بر می گیرد و به یک امر مرسوم و عادی تبدیل می شود.
کلام آخر اینکه نقد دلسوزانه و منطقی ضروری و ارزشمند است، اما قطعاً رعایت اخلاق، ادب و منطق در نقد، از خود نقد مهمتر و ارزشمندتر است.