بوسه سردار بردست سردار

در افزایش رتبه‎های اخلاقی گزافه نیست همچون قد بلندش نسبت به سایر فرماندهان شاخص‎تر بدانیمش. مرد همیشه در صحنه لشکر 10 سیدالشهداء(ع) در دوران دفاع مقدس و فرماندهی که به ظاهر با یک چشم سال‎ها در لباس پاسداری به اسلام و ایران خدمت کرده، غیر از شاخص بودن اخلاقش، در مدیریت و فرماندهی و بصیرت هم از فرماندهان شاخص سپاه است. جانباز 70 درصد، اما خستگی ناپذیری که به سبب حجم بالای مأموریت‎ها و کارهای محوله سال‎ها فرصت نکرد تا از خاطرات نابش از دفاع مقدس بگوید؛ خاطراتی که به سبب حضور همیشگی‎اش در دفاع مقدس و به یاد داشتن همه جزئیات مسائل جزو مهم‌ترین بخش‎های تاریخ شفاهی دفاع مقدس هم محسوب می‎شود؛ اما اینجا بعد از سال‎ها و در مدتی که کمی به حاج علی فراغ بال داده شد تا خاطراتش را بازگو کند، سوم مهر ماه 1398 از او بابت انجام این کار تجلیل می‏شود. تجلیلی که با بوسه سردار بر دستان سردار پیام‎های مهمی را مخابره می‎کند. سرداری بر دستان فرمانده اخلاق‌مدار جبهه‎ها بوسه می‎زند که خود امروز فرمانده اخلاق‌مدار و معنوی و محبوب سپاه و از جنس همان حاج‌علی فضلی‌هاست. بوسه‎ای بی‌ریا بر دستان مجاهدی بی‎ریا. مجاهدی که به اعتراف دوستان و همکارانش خود را سرباز ولی می‎داند و تنها مأمور به انجام تکلیف است؛ اما به نظر می‎رسد ارزش حضور و وجود و خاطرات چنین مجاهدی را افرادی مانند حاج حسین سلامی بهتر می‎دانند. حاج حسین (برگرفته از منش رفتاری سردار سلامی) سال‎هاست رئیس هیئت امنای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس است و می‎داند تا امثال حاج علی فضلی‎ها هستند، باید لحظه به لحظه زندگی آنها در دوران دفاع مقدس را ثبت و ضبط کرد تا سندی باشد بر حقیقت جامعه آخرالزمانی و حرکت انقلاب به سمت آن جامعه که در دفاع مقدس جلوه کرد و روزی می‏رسد که باید حسرت یک لحظه با حاج علی‎ها بودن را خورد.