واکاوی مصوبه اخراج آمریکایی‌ها از عراق

پس از اقدام ارتش تروریستی آمریکا در به شهادت رساندن سپهبد قاسم سلیمانی، ابومهدی المهندس و دیگر همرزمان این شهیدان بزرگوار، پارلمان عراق در ۱۴ دی 1398 قطعنامه‌ای ‌در سه لایحه صادر کرد، مستند به ماده‌های ۵۹ و ۱۰۹ قانون اساسی و نیز در راستای مسئولیت ملی و نظارتی پارلمان به عنوان نمایندگان ملت و دغدغه‌مندی نسبت به سلامت و حاکمیت ارضی عراق و با توجه به اختیارات خود است که در بردارنده موارد زیر است:

1ـ الزام دولت عراق به فسخ درخواست کمک از ائتلاف بین‌المللی ضد داعش (به سرکردگی آمریکا)؛

2ـ پایان دادن به حضور نیروهای خارجی در این کشور و جلوگیری از استفاده آنها از حریم هوایی، زمینی و دریایی عراق به هر دلیلی؛

3ـ ارائه شکایت رسمی به سازمان ملل متحد و شورای امنیت از آمریکا به‌ دلیل تجاوزات و نقض خطرناک امنیت و حاکمیت عراق. به عبارتی، تصویب این قطعنامه این فرصت را برای عراقی‌ها فراهم می‌کند تا پایان حضور نظامی ایالات متحده را رقم بزنند و وضعیت مطلوب داخلی را ایجاد کنند. یکی از نکات مهم پیرامون قطعنامه اخیر پارلمان عراق مبنی بر خروج نیروهای آمریکایی از این کشور این است که قطعنامه مزبور در اصل یکی از اهداف مهم فعالیت‌های سپهبد شهید سلیمانی در ماه‌های اخیر بود. این شهید بزرگوار در این زمینه تلاش‌های خوبی با همراهی و همکاری دولت و پارلمان و همچنین احزاب و جریان‌های عراق انجام داده بود تا مقدمات قانونی خروج نیروهای خارجی و آمریکایی از عراق فراهم شود.   

اما درباره سناریوهای مطرح در زمینه قطعنامه پارلمان عراق می‌توان نکاتی را مورد توجه قرار داد:

1ـ قطعنامه مزبور براساس توافق دو طرف، یعنی عراق ایالات متحده و آمریکا اجرا شود. این سناریو به دو دلیل دور از دسترس است: الف‌ـ تمکین نکردن و پایبند نبودن آمریکا به قوانین داخلی در عراق. ب‌ـ ابراز مخالفت صریح مقامات آمریکایی با مصوبه پارلمان عراق.

2ـ اجرا نکردن قانون سناریوی بعدی است. این سناریو نیز بنا به دلایل زیر بعید است. الف‌ـ دولت و مجلس عراق این قانون را تصویب کرده است، ولو اینکه ضمانت اجرای آن ضعیف باشد. ب‌ـ دولت عراق به این مسئله پی برده که حضور آمریکا سبب مشکلات عدیده‌ای برای این کشور در آینده خواهد شد، بنابراین به هر طریق و روندی که شده، باید نظامیان آمریکایی از این کشور خارج شوند.

3ـ سناریوی سوم خروج الزامی است. این سناریو بنا بر دلایل زیر از همه محتمل‌تر به نظر می‌رسد؛ چرا که از یک‌ سو دولت عراق عزم جدی در اجرای این قانون دارد و از سوی دیگر دولت آمریکا نیز به پایبند نبودن به این توافق روی آورده است.

نکته قابل توجه این است که تحولات پیش‌رو و عزم گروه‌های مقاومت و جهادی در عراق برای انتقام خون شهدای مقاومت عرصه را برای حضور و فعالیت پایگاه‌های آمریکایی در عراق تنگ‌تر خواهد کرد؛ به‌ویژه اینکه گروه‌های مذکور هم‌قسم شده‌اند که جز به خروج این نیروهای اشغالگر راضی نخواهند شد.