ایده تکیه‌های سیار چگونه شکل گرفت؟

شیوع ویروس کرونا موجب تغییرات بسیاری در شیوه عزاداری هیئت‌های مذهبی کشور شده است و برخی از مداحان و هیئت‌ها نیز نوآوری‌هایی برای این کار داشته‌اند. ازجمله «محمود کریمی»، مداح اهل‌بیت(ع) که جلسات عزاداری خود در امامزاده علی‌اکبر (ع) را لغو کرد، با تکیه ‌سیار در کوچه‌ها به روضه‌خوانی پرداخته است. سابقه این نوع عزاداری در کشورمان به ده‌ها سال پیش می‌رسد. بیش از نیم‌قرن پیش، آیت‌الله حاج سیدمحمد علی حائری طبسی در کربلا هیئت ‌سیار را برای حضور در روستاهای کربلا راه انداخت. او می‌خواست مردم روستانشین از روضه اباعبدالله علیه‌السلام محروم نمانند و از طریق هیئت ‌سیار، اهالی روستاهای اطراف کربلا، به‌ویژه سالخوردگان که کمتر می‌توانستند برای زیارت و شرکت در مجالس عزا به کربلا بیایند و در روستای آن‌ها هم روضه‌خوانی وجود نداشت، از فیض این مجالس محروم نشوند. حجت‌الاسلام سید محمود حسینی حائری، متولی حسینیه زینبیه تهران که از دوستان آیت‌الله حائری طبسی و همراه ایشان در ایام جوانی بود، درباره هیئت‌ سیار طلاب در آن دوره نقل می‌کند: «آیت‌الله حائری طبسی به اتفاق تعدادی از دوستان طلبه خود، ماشین کهنه‌ای را که به شکل آمبولانس بود، تهیه کرده و در آن وسایلی مانند بلندگو، قوری، کتری، استکان، نعلبکی، قند، چای و ... گذاشته بودند و هر هفته با شناسایی قبلی به یکی از روستاهای اطراف می‌رفتند و در منزل بزرگ آن روستا و یا هر جایی که امکان روضه خواندن ‌بود، به اتفاق طلبه‌هایی که از کربلا می‌بردند، مجلس عزا برپا می‌کردند و فقط از صاحب منزل، جای عزاداری می‌گرفتند و هیچ هزینه‌ای را به عهده صاحب‌خانه نمی‌گذاشتند.»