در هفته‌ای که گذشت، ستاره پر فروغی از آسمان فرهنگ، هنر و رسانه این سرزمین خاموش شد؛ ستاره‌ای که روشنگر راه جویندگان حقیقت بود[...]
در هفته‌ای که گذشت، ستاره پر فروغی از آسمان فرهنگ، هنر و رسانه این سرزمین خاموش شد؛ ستاره‌ای که روشنگر راه جویندگان حقیقت بود و در دل کوره راه‌های تاریک گمراهی، چه بسیار کسانی که از اقصی نقاط عالم دل در گرو راهنمایی چون او داشتند. «نادر طالب‌زاده» که به حق از نوادر فرهنگی روزگار خود بود، در روزهای اوج‌گیری مبارزه برای پیروزی انقلاب اسلامی به خیل عظیم مبارزین و انقلابیون پیوست و در هر مقطع از این انقلاب پر فراز و نشیب با تشخیص درست به رسالت خود عمل کرد و با وجود موانع و محدودیت‌ها هیچ‌گاه در طی این مسیر دشوار از پای ننشست. در نگاهی اجمالی طالب‌زاده شاخصه‌های رفتاری خاصی داشت که برخی از آنها از این قرار است.
رزمنده خستگی‌ناپذیر: نادر طالب‌زاده از زمان تأسیس تهران تایمز در ایران که 26 سال بیشتر نداشت‌ـ در اولین روزهای پیروزی انقلاب‌ـ تا تأسیس شبکه افق در سال‌های اخیر همواره دغدغه انتقال پیام داشت و تا 69 سالگی و آخرین روزهای زندگی‌اش، به منزله یک رزمنده خستگی‌ناپذیر و پر تلاش سنگر دفاع از حقیقت را پاس داشت و با وجود مرارت‌ها و مشکلاتی که به واسطه محدودیت‌های موجود و فشارهای دشمنان علیه برنامه‌های او اعمال می‌شد و حتی در اخیرا مشکلات جسمی و... ذره‌ای از باورها و عقاید خود کوتاه نیامد.
سربازی در وسط میدان: طالب‌زاده در طول بیش از چهار دهه‌ای که همراه و همگام انقلاب بود، همواره خود را چون سربازی در میدان دفاع از جبهه انقلاب و جبهه مقاومت در جغرافیای ایران اسلامی، منطقه و جهان اسلام می‌دانست و گذر زمان و فعل و انفعالات سیاسی و فرهنگی او را درگیر مشغولیت‌ها و مسئولیت‌های نام و نشان‌دار نکرد و تا آخرین روزهای حیاتش در کنار کارهای ماندگار و بناهای مبارکی که گذاشت، همچون خبرنگاری در وسط معرکه حق و باطل ایفای نقش می‌کرد و این مسئولیت را به نحو احسن به انجام می‌رسانید.
جهادگر عرصه تبیین: نادر طالب‌زاده که مستندهایش درباره موضوعات مربوط به تحولات جهان بویژه جهان اسلام زبانزد است، پس از پایان دوران دفاع مقدس در عرصه گفت‌وگو و تعامل با اندیشمندان و صاحب‌نظران جهان به ویژه جهان غرب و بیان واقعیت‌های انقلاب اسلامی از زبان آنان و تبیین آن برای افکار عمومی نقش ویژه‌ای ایفا کرد. او این مأموریت را به‌طور علمی و تخصصی و با شناخت و ارتباطی که با افراد مؤثر و متنفذی که در جای‌جای جهان هستند، انجام می‌داد. در این میان، شخصیت فرهنگی خودش به عنوان یک هنرمند و صاحب‌نظر فرهنگی و رسانه‌ای هم بی‌تاثیر نبود؛ چرا که مقالات و دیدگاه‌های او مورد توجه شخصیت‌های رسانه‌های جهان بود.
پایان سخن اینکه «طالب‌زاده» را می‌توان بحق «آوینی» زمان نامید؛ چرا که این یار دیرین سید شهیدان اهل قلم در روزگار ارتباطات و رسانه و در عصر جنگ نرم که هجمه‌ها و بمباران‌هایش برای لحظه‌ای قطع نمی‌شود، با تمام توان برای بیان واقعیت‌های جبهه حق کوشید و اقدامات جهادی او در این عرصه کار را به جایی رساند که جبهه غرب را نگران جلب توجه آزاداندیشان و متفکران مستقل کرده بود؛ لذا به اشکال گوناگون از تحریم و تهدید و... در صدد مقابله با حرکت‌هایی بر می‌آمدند که با ایده و ابتکار این سردار جبهه فرهنگی انقلاب آغاز شده بود و قطعاً شاگردان و همرزمانش آنها را ادامه خواهند داد. روحش شاد.
