حجاب مقابله با برهنگی است؟

«و باید روسرى خود را بر گردن خویش [فرو] اندازند و زیورهای‌شان را جز براى شوهران‌شان یا پدران‌شان یا پدران شوهران‌شان یا پسران‌شان یا پسران شوهران‌شان یا برادران‌شان یا پسران برادران‌شان یا پسران خواهران‌شان یا زنان [همکیش] خود یا کنیزان‌شان یا خدمتکاران مرد که [از زن] بى‌نیازند یا کودکانى که بر عورت‌هاى زنان وقوف حاصل نکرده‌اند، آشکار نکنند... .»(نور/ 31)
اصل قانون حجاب اسلامی از آنجایی که از ضروریات و بدیهیات دین مبین اسلام است، به هیچ وجه قابل مخدوش ‌شدن و تردید‌پذیری نیست؛ زیرا مسئله حجاب از مواردی است که هم قرآن مجید بر آن تصریح کرده است و هم روایات بسیاری بر وجوب آن گواهی می‌دهند؛ از همین رو فقیهان شیعه و سنی بالاتفاق بر وجوب آن فتوا داده‌اند.
درباره وجوب حجاب اسلامى براى خانم‌ها، در قرآن کریم دو آیه صریح وجود دارد؛ نخست در سوره نور که از واژه «خُمُر» استفاده شده است: «وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى جُیُوبِهِنَّ»؛ و روسرى‌هاى خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود) و آیه 59 سوره احزاب که از واژه «جلباب» یاد شده است؛ «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤذَیْنَ...»؛ اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: جلباب‌ها [روسرى‌هاى بلند]خود را بر خویش فروافکنند، این کار براى اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند، بهتر است.
«خُمُر» جمع «خِمار» و به معناى روسرى و سرپوش است و «جیوب» نیز از واژه «جیب» به معناى قلب و سینه و گریبان است. خداوند در این آیه پوشش بانوان را به دو شکل گسترش مى‌دهد: پوشیدگى سر و گردن و دیگرى پوشاندن زینت‌ها.
علامه طبرسی در کتاب تفسیر مجمع‌البیان خود می‌گوید: «زنان مدینه، اطراف روسرى‌هاى خود را به پشت سر می‌انداختند و سینه و گردن و گوش‌هاى آنان آشکار می‌شد و بر اساس این آیه، موظف شدند اطراف روسرى خود را به گریبان‌ها بیندازند؛ تا این مواضع نیز پوشیده باشد.»
در روایتی پیامبر اسلام(ص) به اسماء می‌فرماید: «اسماء! وقتى زن بالغ شد، شایسته نیست که (در برابر نامحرم) جز صورت و دست‌هایش دیده شود.»
حال شاید برخی مدعی شوند حجاب به معناى مقابله با برهنگى است؛ چرا که در هیچ کجاى قرآن از پوشش مو سخنی به میان نیامده است. نادرستى این سخن، آشکار است؛ زیرا علاوه بر گفتار بزرگان و مفسران دین و نیز شأن نزول آیه، این واقعیت تردیدناپذیر است که زنان مسلمان حتّى قبل از نزول این آیه موهاى خود را مى پوشاندند و آشکار بودن گردن و گوش و زیر گلوی‌شان، تنها مشکل به شمار می‌آمد. از طرفی هم اشاره آیه به روسری خود شاهد بزرگی است که مسئله و صورت مسئله بیان شده را به کلی ذبح می‌کند.
همچنین در ابتدایی‌ترین صورت ممکن باید از آنها پرسید: آیا روسرى جز آنچه بر سر مى‌افکنند و موها را می‌پوشانند، معنایى دارد؟