چرا آشوبگران در ماجرای اخیر به سرعت سراغ «آتش‌افروزی و اقدامات خشن و جنایتکارانه و ایجاد هیاهو» و «حمله به حجاب، مساجد، حسینیه‌ها و پرچم‌های عزای سالار شهیدان» رفتند؟

قاطبه مردم، کمترین همراهی با طراحان آشوب نکردند. بنابراین، آشوبگران مأموریت یافتند با صحنه‌سازی‌های تند و خشن خلأ بزرگ «حمایت مردم» را بپوشانند. پشت‌صحنه ماجرا از برنامه‌ریزی گسترده برای عقده‌گشایی علیه ایران اسلامی حکایت می‌کند که سد راه یاغیگری غرب در منطقه و در مقابل کشورمان بوده است. مستندات فراوان می‌گوید ایران قوی و قدرتمند، خار چشم رژیم‌های یاغی مانند آمریکا، اسرائیل و انگلیس است. آنها تجزیه ایران و به تحلیل بردن قدرت آن را همواره در دستور کار داشته‌اند. علت دیگر شرارت و اقدامات خشن آشوبگران، نیاز غرب به تحریف واقعیت ایران قوی در نگاه ناظران جهانی است تا از اثرگذاری منحصربه‌فرد ایران در معادلات جهانی بکاهد. توضیح اینکه سیاستمداران ارشد غرب، بارها در چند سال اخیر گفته‌اند پروژه «قرن جدید آمریکایی» در میدان عمل جای خود را به «قرن جدید آسیایی» داده است و در این میان، مقاومت ایران توانسته به قدرت‌هایی مثل چین و روسیه، جرئت نقش‌آفرینی بیشتر در تغییر معادلات جهانی را بدهد. ایران بود که جبهه آمریکا، اسرائیل و ناتو را در دو جنگ موسوم به جنگ جهانی چهارم و سوم به هزیمت کشاند، هرچند که موضوع اصلی پروژه ویرانی‌طلبانه و تجزیه‌طلبانه «خاورمیانه جدید» بود. ایران نگذاشت سرنوشت رقت‌بار جنگ داخلی و تجزیه لیبی در لبنان، سوریه، عراق و یمن تکرار شود و از تحریم‌شدگی در جنگ تحمیلی صدام (در حد سیم خاردار) به تولیدکننده و صادرکننده پهپادهای فوق‌مدرن و موشک‌های دوربرد نقطه‌زن تبدیل شد. ایران نشان داد که بدون بستن با کدخدا و معطل ماندن در قبال عهدشکنی او، می‌توان موانع تحریمی را به تدریج از پیش پا برداشت و به سمت رونق اقتصاد حرکت کرد. تلاش برای ایجاد ناآرامی خشونت‌بار در ایران، رفتاری از سر درماندگی غرب است تا شاید به زور حُقّه‌های رسانه‌ای و به خیابان آوردن چندهزار نفر در خیابان، «مردم‌ربایی» کند و اشرار جنایتکار یا برخی عناصر فریب‌خورده را جای یک ملت ۸۵ میلیونی یا پایتخت هشت میلیون نفری جا بزند و تصور «ایران ضعیف» را جای حقیقت «ایران قوی» بنشاند. این جنگ روانی، همان واقعیتی است که «کیت کلارنبرگ» روزنامه‌نگار تحقیقی، تحت عنوان «رمزگشایی از جنگ آنلاین پنتاگون علیه ایران» بدان پرداخته است. درست در دوره‌ای که دولت غربگرا و وزارت ارتباطات در ایران سرگرم واگذاری شبکه ملی اطلاعات و ارتباطات به بیگانگان بود، جان کری وزیر خارجه وقت آمریکا، چهارم مرداد ۱۳۹۴ در شورای روابط خارجی آمریکا گفت: «به ایران امروز نگاه کنید... ۲۵ درصد جوانان آنها بیکارند. اگر به تهران بروید- من نرفتم ولی دوستانم که رفته‌اند به من گفتند که- جوانان به‌ دنبال گوشی‌های هوشمند هستند و می‌خواهند بخشی از دنیا باشند.» اما آیا «مالیا» و «ساشا»، دختران ۱۰ و ۱۴ ساله‌ باراک اوباما حق نداشتند بخشی از همین دنیایی باشند که کری می‌گفت؟! پاسخ اوباما منفی بود. او اواخر آذر ۱۳۹۰ گفت: «دخترانم را از استفاده از شبکه اجتماعی فیس‌بوک منع می‌کنم. این مکانی امن برای گذران اوقات فراغت دخترم نیست. چرا باید بخواهیم با افرادی روبه‌رو شویم و از امور ما باخبر باشند، در حالی که آنها را نمی‌شناسیم. این عاقلانه نیست.»