فهرست بلند بالای نامداران

امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) علاوه بر دیدارهای عمومی و ارتباط با مردم، در برخی موارد یا با سفر به استان و شهر یا در دیدار مردم آن استان و شهر با ایشان همواره بدون اغراق در رابطه با مردم آن شهر و استان و تاریخ و فرهنگ آن مردمان سخن می‌گوید، در این میان یکی از شهرها و استان‌هایی که ایشان سخنان ویژه‌ای درباره آن دارند، «اصفهان» است.
26 آبان ماه سال 1395 زمانی که مردم اصفهان در حسینیه امام خمینی(ره) جمع هستند، ایشان در جمع ‌مردم می‌فرمایند: «بیست‌وپنجم تا آخر آبان، از روزهایی است که نه ‌فقط اصفهان، بلکه کشور و تاریخ و معارف ما آن را نباید هرگز فراموش کند. در بیست‌وپنجم آبان سال 1361 در یک روز اصفهانی‌ها حدود ۳۶۰ شهید را تشییع کردند؛ این چیز کوچکی نیست. حدود ۳۶۰ شهید در یک روز وارد اصفهان شدند و روی دست مردم تشییع شدند. شما جوان‌ها نبودید، آن روزها را ندیدید، آن حماسه و آن شور را ندیدید. چند روز بعد [هم]‌ـ اینکه عرض می‌کنیم تا آخر آبان، چون شاید هنوز به سی‌اُم آبان نرسیده بود‌ـ ۲۵۰ شهید دیگر را وارد اصفهان کردند؛ باز مردم تشییع کردند، روی دست گرفتند و با استحکام، طاقت نشان دادند؛ خیلی طاقت می‌خواهد، خیلی ظرفیّت می‌خواهد. اینکه مردم یک شهر بچّه‌های خودشان را، جوان‌های خودشان را، آن‌ هم بهترین جوان‌ها را، بر روی دست‌شان تشییع کنند و خم به ابرو نیاورند، خیلی مهم است.»
ایشان در ادامه به این نکته هم اشاره می‌کنند: «در همان روز و فردای آن روزی که حدود ۳۶۰ شهید تشییع شدند، جوان‌ها صف کشیدند برای رفتن به جبهه و رفتند. دو لشکر قَدَر که در شهر اصفهان و شهرهای استان اصفهان بودند‌ـ لشکر امام حسین‌(ع) و لشکر نجف‌ـ دوباره پُر شد از جمعیّت جوان مؤمن و فداکار. نه پدر و مادرها مانع شدند، نه جوان‌ها تردید کردند. دوباره همان دو لشکر خط‌شکن که این ضایعه‌ سنگین بر آنها وارد شده بود، پُر شد. در عملیّات محرّم بیشتر شهدا اصفهانی بودند.»
اما شاید تعریف جامع‌تر ایشان دربارع اصفهان و مردم این دیار زمانی باشد که ایشان هشتم آبان ماه سال 1380 در سفر به اصفهان در جمع مردم این استان بیان فرمودند: «اصفهان دارای خصوصیات متعدّدی است؛ اما برجسته‌ترین آنها، علم و ایمان و جهاد شجاعانه و هنر و صنعت است. پانصد سال است که هر کس در هر دوره‌ای به این شهر نگاه می‌کند، این خصوصیات را می‌بیند. شخصیت‌های علمىِ برجسته این شهر، امثال مجلسی و وحید بهبهانی‌ـ که البته اصفهانی است‌ـ و فقهای بزرگ و فلاسفه عالی‌قدر و نامداری که یا متعلّق به این شهر و یا فرآورده و تربیت شده حوزه‌های علمی این شهرند، در یک شمارش معمولی و در مدّت کوتاه قابل احصا نیستند. ایمانِ مردم اصفهان همیشه زبانزد بوده است. در دوران ستمشاهی من مکرّر به اصفهان آمده بودم. حتّی در همان دوران که همه دستگاه‌ها و دست‌ها سعی می‌کردند مظاهر دینی را کمرنگ و محدود کنند، در اصفهان پرچم‌های دینداری به شکل‌های مختلف و در بخش‌های متعدّد برافراشته بود. در دوره کسادی بازار دین و رواج غرب‌گرایی و غرب‌زدگی، عوامل فرهنگىِ مخرّب نتوانست روی مرد و زن اصفهان اثر منفی بگذارد.»
ایشان به موضوع حماسه‌های مردم اصفهان هم اشاره داشتند: «از لحاظ جهاد شجاعانه، اصفهان نمونه است. جنگ هشت ساله و دوره دفاع مقدّس، نام اصفهان را در سرلوحه افتخارات انسانی خود دارد. فقط هم دوره دفاع مقدّس نیست؛ شهدای اصفهانی و نام‌آوران جانباخته از این مردم، در میدان‌های مختلف این فداکاری‌ها را کرده‌اند؛ شهید آیت‌اللّه مدرّس در یک میدان، شهید آیت‌اللّه بهشتی در یک میدان و شهید خرّازی و شهید همّت و امثال این عزیزان در میدان دیگر. این شهدای نامدارـ که فهرست طولانی ستارگان شهید این شهر و این استان را نمی‌شود به این آسانی فراهم کرد‌ـ آن‌چنان نام اصفهان را ابدی ساختند و در شمار برجسته‌ترین مناطق کشورمان از لحاظ جهاد شجاعانه ثبت کردند که هیچ نقطه دیگری در این جهت، با این شهر و این استان رقابت نمی‌کند.
هنر و صنعت این شهر هم زبانزد همه و در برخی از بخش‌ها، در دنیا یگانه و نمونه است. امروز اصفهان بحمدالله مرکز عمده‌ای از مراکز صنایع کشور است؛ دیروز هم این‌طور بود، آینده هم این‌طور خواهد بود.»