یکی از پرسشهای مطرح درباره ترکیب اعضای مجلس خبرگان، میزان سن آنان است که اکثریت را افراد مسن تشکیل میدهند. گاه این سؤال مطرح میشود که این کهولت سن، آیا مانعی برای عمل به مأموریتهای محوله نیست؟ در این باره باید گفت، هر چند تقاضا برای جوانگرایی در مجلس خبرگان تقاضای قابل قبول و مورد توجهی است که باید به استقبال آن رفت، اما درباره این ملاحظه باید به چند نکته توجه کرد:
اولاً: مروری بر میانگین سنی نمایندگان مجلس نشان میدهد، در اولین دوره که در سال 1361 تشکیل شد، میانگین سنی اعضای خبرگان 53 سال بود. دومین دوره مجلس خبرگان که در سال 1369 آغاز به کار کرد، به یکباره میانگین سنی اعضایش افزایش یافت: از 53 سال به 60 سال. در دور سوم خبرگان رهبری که در سال 1377 تشکیل شد، میانگین سنی اعضا به 62 سال رسیده بود.
در دوره چهارم مجلس خبرگان رهبری که در سال 1395 تشکیل شد، میانگین سنی اعضا افزایش یافت و به 63 سال رسید. در دوره پنجم مجلس خبرگان رهبری به سال 1394، ترکیب سنی مجلس خبرگان رهبری جوانتر شد و شش عضو کمتر از 50 سال داشتند. سیدروحالله صدرالساداتی 30 ساله جوانترین راه یافته به خبرگان پنجم بود. پس از او، احمد پروانی 33 ساله و مجید تلخابی 34 ساله در رتبه دوم و سوم جوانترها قرار داشتند. محمد حاج ابوالقاسم دولابی از زنجان 40 ساله داشت. جواد مجتهد شبستری 49 سال و محسن اسماعیلی 50 سال داشتند. آیتالله آملی لاریجانی، حجتالاسلام ابراهیم رئیسی و سیداحمد خاتمی هر سه 55ساله بودند.
ثانیاً: جوانی مفهومی نسبی است که برای مسئولیتهای گوناگون تعریف متفاوتی دارد. برای جایگاهی که داشتن اجتهاد شرط عضویت آن است، نمیتوان انتظار داشت که جوانانی کم سن و سال بتوانند وارد آن شوند!
ثالثاً: وزانت علمی و وجاهت علمای میانسال و با تجربه به حدی بوده که تاکنون اکثریت تمایل داشتند نماینده خود برای خبرگان رهبری را از میان ایشان برگزینند. تغییر ذائقه پیش آمده در میان نسل جوان میتواند در ادوار آینده مجلس خبرگان بیشتر به سمت جوانترها تمایل یابد.
رابعاً: تأکید ویژه بر توانایی جسمانی در اموری اجرایی که با جوانی و جنب و جوش فراوان نسبتی دارد، معنادار خواهد بود. این در حالی است که آنچه در این مجلس بیش از موارد دیگر برجسته است، تواناییهای علمی است که میتواند فقاهت و تصمیمات فقاهتی رهبری در جایگاه حکمرانی را ارزیابی کند و هم تجربیاتی که میتواند صلاحیت نظارتی این مجلس را افزون کند.
خامساً: بخشی از فعالیتهایی که نیازمند توان، پیگیری و سرکشی و... باشد، از سوی کارشناسانی که به خدمت گرفته میشوند، دنبال میشود.