خاطر مبارک آسوده باشد

«احمد متین دفتری» از سوم آبان ۱۳۱8 تا پنجم تیر ۱۳19 به مدت هشت ماه در اوایل جنگ جهانی دوم و در اوج قدرت نازی‌های آلمان، نخست‌وزیر ایران بود. او به دلیل جانبداری از آلمان به «ژرمنوفیل» مشهور شده بود. انتخاب متین دفتری در آن ایام به نخست‌وزیری برای جلب توجه آلمان‌ها به ایران بود. پس از مدت کوتاهی که افق جنگ روشن شد و آلمان پی‌درپی در جبهه‌های جنگ با شکست روبه‌رو شد، رضاشاه دکتر متین دفتری را از کار برکنار کرد؛ زیرا در دوران نخست‌وزیریش هر بار که شاه از شکست آلمان‌ها با او صحبت می‌کرد، جمله متین دفتری این بود: «خاطر مبارک آسوده باشد». او مدتی در زندان به سر برد و پس از شهریور ۱۳۲۰ به جرم طرفداری از آلمان‌ها به زندان متفقین افتاد. دو سال در اسارت بیگانگان بود؛ ولی بعد نماینده مجلس پانزدهم شد. از تاریخ تأسیس مجلس سنا تا سال 1350 که فوت کرد مقام سناتوری را حفظ کرد. شاه به وی نظر مساعدی نداشت و تملق‌های او در مجلس سنا هرگز شاه را به او خوش‌بین نکرد.
درباره اینکه چرا رضاشاه وی را در آن زمان به نخست‌وزیری منصوب کرد، متین دفتری خاطره‌ای خواندنی دارد. وی می‌گوید:
«... در نیمه اول سال ۱۳۱۸ که من وزیر دادگستری در کابینه محمود جم بودم در یکی از جلسات هیئت وزیران که در حضور شاه تشکیل شده بود صحبت به جنگ بین‌المللی کشیده شد. پیشروی‌های برق‌آسای آلمان هیتلری مورد بحث قرار گرفت. روزی شاه یک یک وزیران را مورد آزمایش قرارداد و نظر آنها را نسبت به سرنوشت جنگ جویا شد. جواب‌هایی که از طرف وزیران داده ‌شد، شاه را قانع نکرد. در نتیجه شاه با عصبانیت خطاب به تمام وزیران ‌گفت: باید مقاله مستند درباره عاقبت این جنگ برای من بنویسید و هفته آینده در همین ساعت تسلیم نمایید. امریه اجرا شد و هفته بعد مقالات خود را تقدیم کردیم. من در مقاله خود با دلایل و براهین ثابت کردم که آلمان در این جنگ پیروز خواهد شد! و بهترین این است که ایران از هم اکنون رویه‌ای اتخاذ کند که پس از خاتمه جنگ پاداش همکاری خود را دریافت نماید! این مقاله مورد پسند شاه واقع شد. چند ماه بعد به هنگام افتتاح مجلس دوازدهم، من به حکم رضاشاه به نخست‌وزیری منصوب شدم!»