جنگ‌های کارناتیک

فرانسوی‌ها دیرتر از پرتغالی‌ها، هلندی‌ها و انگلیسی‌ها سودای فتح هند را عملی کردند و در قرن هفدهم، به شبه‌جزیره هند رسیدند. با این ورود، میان این كشور و انگلستان اختلافات تازه‌ای افتاد. انگلستان كه منطقه جنوب‌شرقی آسیا را محل فرمانروایی و تحت مالكیت خود می‏دانست، به دنبال راهی برای  پایان حضور فرانسه در این منطقه بود.
جنگ‌های کارناتیک، رشته درگیری‌های نظامی‌ای بودند که طی سده هجدهم، بین بریتانیا و فرانسه در ساحل شرقی شبه قاره هند روی داد. این جنگ‌ها منعکس‌کننده رقابت تجاری بین دو کشور بود. اولین جنگ کارناتی (1746-1748) در حقیقت ادامه جنگ جانشینی اتریش(1740-1748) بود که دامنه آن به هندوستان کشیده شد. در این جنگ نیروهای فرانسوی به فرماندهی دوپلکس، توانستند «مدرس» را از چنگ بریتانیایی‌ها خارج کنند.
جنگ دوم کارناتی (1751-1754) یک جنگ غیررسمی بین کمپانی هندشرقی انگلیس و کمپانی هندشرقی فرانسه بود. علت این جنگ، بهره‌برداری ماهرانه دوپلکس از سردرگمی قدرت‌های محلی و تشکیل یک اتحادیه با محوریت فرانسوی‌ها بود؛ اما در نهایت فرمانده کمپانی هندشرقی انگلیس، «رابرت کلایو» با پیروزی به این جنگ پایان داد. در نتیجه این شکست، دوپلکس در سال 1754، به فرانسه فراخوانده شد و جنگ دوم با امضای توافق‌نامه «پوندیچری» پایان یافت و متّحد بریتانیایی‌ها، «محمدعلی خان والاجاه» به قدرت رسید. همچنین «گودهو» فرمانده سپاه فرانسه در هندوستان، در 26 دسامبر 1754م، قراردادی تاریخی را به امضا رسانید كه معاهده مَدْرَس یا «قرارداد گودهو» نام گرفت. بر اساس این پیمان كه در بندر مدرس هندوستان به امضا رسید، دولت فرانسه از تمام ادعاها و حقوق خود در هند صرف نظر کرد. در حقیقت، امضای این قرارداد آغازی بود كه به نفوذ كمپانی هند شرقی فرانسه در سال 1769 پایان داد.
جنگ سوم کارناتی، دو سال پس از پایان جنگ دوم و همزمان با جنگ‌های هفت ساله اروپا اتّفاق افتاد. این‌بار جنگ به دلیل فائق آمدن بر محدوده‌های جنوب هند برای رسیدن به استان زرخیز بنگال روی داد، جایی که انگلیسی‌ها توانستند «چاندرناگور» را در سال 1757 از دست فرانسوی‌ها درآورند. بزرگ‌ترین نبرد این دوره، در جنوب روی داد و با سقوط «پوندیچری» در سال 1761، کفه ترازو به سمت بریتانیا سنگین شد. جنگ در سال 1763، با امضای قرارداد صلح پاریس تمام شد. پس از این جنگ، فرانسه به تدریج مستعمرات خود را در هندوستان از دست داد و اهدافش  را در این منطقه توسعه نداد.
فرانسوی‌ها هیچ‌گاه نتوانستند سهم بزرگی در تجارت هند به دست گیرند؛ چون مراکز آنها در هند، مورد حمایت جدی دولت‌های‌شان نبود. آخرین بقایای متصرفات آنان در سواحل هند، با 313 هزار نفر جمعیت، در سال 1954، به جمهوری هندوستان تحویل داده شد.