اثربخشی استراتژی خنثی‌سازی تحریم‌ها و تلخ‌کامی غرب

تلاش تحسین‌برانگیز دستگاه دیپلماسی و اقتصادی کشور در مواجهه با تحریم‌های ظالمانه غرب منجر به خشم و عصبانیت آمریکا و اتحادیه اروپا شده است. استراتژی "خنثی‌سازی تحریم‌ها "طی سال‌های اخیر به‌مثابه یک راهبرد کلان در حوزه سیاست خارجی کشور تثبیت شده و وزن بیشتری مقابل استراتژی "رفع تحریم‌ها" پیدا کرده است.

یکی از مصادیق این تلاش موفق و عملیاتی، انعقاد توافق اقتصادی ارزشمند اخیر میان جمهوری اسلامی ایران و هند بوده است. تهران و دهلی‌نو توافق‌نامه‌ای 10ساله را برای تجهیز و بهره‌برداری از بندر استراتژیک چابهار امضا کرده‌اند. دهلی‌نو قصد دارد به این وسیله روابط تجاری خود با افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی را تقویت کند و در مقابل، ایران نیز قصد دارد از مزایای یک تجارت جمعی (با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک و مزایای ذاتی و اکتسابی منطقه آزاد چابهار) استفاده کند،
به‌عبارت بهتر، شاهد انعقاد معامله‌ای "برد ـ برد"میان طرفین هستیم که قطعاً به مذاق بازیگران غربی خوش نیامده است!

سارباناندا سونووال، وزیر کشتیرانی هند، دراین‌باره می‌گوید: «بندر چابهار به‌عنوان یک شریان تجاری حیاتی هند را به افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی متصل می‌کند.»
یورونیوز از جمله رسانه‌هایی است که طی روزهای اخیر شدیداً نسبت به این توافق موضع‌گیری کرده است و حتی سعی در القای غیرعملیاتی شدن آن دارد، یورونیوز در این خصوص ادعا کرده است:

"عمل به این توافق برای هند آسان نیست، چرا که تهدید تحریم‌های ایالات متحده وجود دارد. ودانت پاتل سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا گفت؛ هر نهاد و هر کسی که به معامله تجاری با ایران فکر می‌کند، باید از خطر بالقوه‌ای که خود را در معرض آن می‌گذارد و ریسک احتمالی تحریم‌ها آگاه باشد."

این در شرایطی است که مقامات هندی تنش‌ها را کم‌اهمیت جلوه می‌دهند. سوبرامانیام جایشانکار وزیر امور خارجه این کشور گفته است دهلی‌نو «مزایای» توافق را به ایالات متحده اعلام خواهد کرد. او از کشورها خواست دیدگاه بسته‌ای نسبت به توافق نداشته باشند.

مواضع اتخاذشده از سوی مقامات هندی نشان می‌دهد که آنها نسبت به مزایای بندر چابهار و جایگاه آن در تجارت منطقه‌ای آگاه هستند و قصد ندارند تحت‌تأثیر تحریم‌های آمریکا چنین مزیتی را در رقابت با دیگر بازیگران از دست بدهند، در مقابل، آمریکا و تروییکای اروپایی از اینکه جمهوری اسلامی ایران به‌صورتی هوشمندانه از ظرفیت جغرافیایی و منطقه‌ای خود در مواجهه مستقیم و آشکار با تحریم‌های غرب استفاده می‌کند، احساس بسیار بدی دارند! نباید فراموش کرد که اتحادیه اروپا پس از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای، در ابتدا سعی کرد نقش منتقد رویکرد و رفتار دولت ترامپ (دولت سابق آمریکا) را به خود بگیرد اما پس از مدتی کوتاه خود تبدیل به یکی از ابزارهای اصلی بازی واشنگتن در پیشبرد استراتژی فشار حداکثری علیه ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی شد.

این روند در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن نیز ادامه پیدا کرد و به نقطه کنونی رسید. تمرکز کنونی کشور و دولت به‌روی استراتژی خنثی‌سازی تحریم‌ها و اصالت‌بخشی به این رویکرد پویا و ثمربخش، قدرت مانور تحریم‌های غربی در برابر ایران را روز به روز کمتر می‌سازد، رویکردی که باید با جدیت آن را ادامه داد.