هنر این است...
به مناسبت شهادت امام باقر(ع)
ای پنجمین امام که معصوم هفتمی
از ما تو را ز دور سلام علیکمی
بر درد جهل خلق، ز عالم طبیب تر
نامت غریب و قبر، ز نامت غریب تر
وقف علوم و دانش و دین کرده، هم خویش
باشی کنار ابن و اب و ام و عم خویش
آب و گل و سجیت تو، جز کرم نداشت
دیدم چرا مزار تو صحن و حرم نداشت
گلدسته ای نداشت حرم، مرقدی نبود
صحن و سرا نیافتم و گنبدی نبود
این خاک عشق باشد و بر باد کی رود ؟
غم های عهد کودکی از یاد کی رود
آتش به خرمن جگر از آه ، با تو بود
یک عمر ، خاطرات تو همراه با تو بود
از صبح تا غروب کشیدی ز سینه آه
اما چه خوب شد که نرفتی به قتلگاه…
تو طفل روی ناقه ی عریان نشسته ای
بر روی رحل ناقه، چو قرآن نشسته ای
تو طعم تازیانه و سیلی چشیده ای
بر روی خار، همره طفلان دویده ای
دیدی تو خیمه های به آتش کشیده را
داغ و فرار و رنگ ز چهره پریده را
علی انسانی
روز حسین(ع)...
روز عرفه با ذکر حسین
روز عرفه آمد و دل غرق ثنا شد
روز خجل از معصیت و روز دعا شد
بار گنه و معصیت آورده گنهکار
روز کرم و رحمت بی‌حد خدا شد
باز آمده ام توبه کنم من ز گناهم
گویم دلم از جرم و خطا باز جدا شد
با دست تهی آمده‌ام توشه بگیرم
هنگام گره وا شدن از کار گدا شد
روز عرفه آمد و این مرغ دل من
پرواز کنان رو به سوی کرب‌وبلا شد
با ذکر حسین آمده‌ام توبه کنم من
نامش ببرم این دل سنگم چو طلا شد
ذکر فرج امروز دعای همگان است
عالم همه دل تنگ گل آل عبا شد
وحید زحمت‌کش
