این همه جسارت از کجاست؟

کشتار بی‌رحمانه  ده ها زن و کودک آواره بی‌خانمان در مدرسه تابعین در محله الدرج غزه، حمله به فرودگاه الشعیرات در حمص سوریه و باز ترور در جنوب لبنان در بحبوحه افزایش تنش منطقه‌ای، بیم و هشدارها نسبت به وقوع جنگی فراگیر، تهدیدات فزاینده ایران و حزب ا... در واکنش به ترورهای اخیر و همچنین اعلام از سرگیری مذاکرات آتش بس در چهارشنبه آینده در دوحه یک پیام و دلالت روشن دارد و آن این که دولت نتانیاهو نه تنها خود را متعهد به هیچ قید و بندی نمی‌داند، بلکه برای حفظ ظاهر امر هم که شده است، حاضر نیست ولو موقتا تظاهر به تمایل به کاهش تنش در منطقه و رسیدن به توافق آتش بس کند؛ توافقی که قتل عام آوارگان نشان می‌دهد چقدر دولت نتانیاهو برای رسیدن به آن جدی است.به راستی این همه جسارت، بی‌پروایی و دهن کجی نتانیاهو به جامعه جهانیِ خواهان توقف جنگ و کاهش تنش در خاورمیانه از کجا نشئت می‌گیرد؟ تنها از دلگرمی به حمایت همه جانبه آمریکا؟ از نبود فشار عملی جهانی؟ از ضعف، نظاره‌گری و نبود هیچ گونه اهرم فشار بازدارنده در مقابل او در سطح منطقه؟ از کجا؟لسان حال کشتار جدید ، حمله دوباره به حمص و ترورهای اخیر این است که نتانیاهو همچنان دستان خود را باز می‌بیند و مانعی بازدارنده فراروی خود نمی‌بیند. البته این بدان معنا نیست که او حتی حاضر است به قیمت شعله‌ور کردن آتش جنگی در سطح منطقه پیش برود. خیر! چنان که قبلا نیز گفته شد با این تحلیل دم دستی همدلی ندارم. اسرائیل نیز به دلایل متعددی تصمیمی برای راه‌اندازی جنگ منطقه‌ای‌ تمام عیار ندارد و تشدید اقداماتش در منطقه با هدف گسترش جنگ به منطقه نیست؛ اگر غیر از این بود که در این 10 ماه چه با لبنان چه ایران فرصت‌های زیادی برای راه‌اندازی چنین جنگی وجود داشته است و دلیلی وجود نداشت که این فرصت‌ها را بهانه شروع این جنگ قرار ندهد؛ بهترین فرصت هم برای جنگ حداقل با حزب ا... با شلیک اولین موشک از جانب آن متعاقب حمله هفتم اکتبر و حتی قبل از شروع نسل کشی در جنگ غزه و چرخش افکار عمومی جهان علیه اسرائیل بود.واقعیت اما این که نتانیاهو با ‌حساب و کتاب خاصی در دامنه آتشی مشخص و کمتر از جنگ بازی می‌کند و نگرانی طرف‌های مقابل از تبعات ویرانگر جنگ منطقه‌ای و معذوریت‌های ناشی از آن را تبدیل به فرصت و نقطه قوتی برای خود کرده و از این رو، بی‌محابا در این محدوده خاکستری نهایت استفاده را از ظرفیت‌های خود دارد و تنش‌ها را حساب شده افزایش می‌دهد اما در مقابل، طرف‌های منطقه‌ای در این مواجهه مستمر نتوانسته یا نخواسته‌‌اند از نگرانی متقابل اسرائیل از جنگ منطقه‌ای گسترده و فراگیر خرج و آن را تبدیل به نقطه قوتی بازدارنده کنند و معادله پیشگفته را در همان محدوده خاکستری و دامنه آتش کمتر از جنگ گسترده بر هم زنند. البته هر چه زمان بیشتر گذشت، تغییر این معادله پرهزینه شده است.
منبع: روزنامه خراسان /صابر گل عنبری