با دست پر، از موضع اقتدار؛ رمز راهبردی حضور ایران در میدان‌های آینده

رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدّظلّه‌العالی)، در دیدار مسئولان قوه قضائیه (۲۵ تیر ۱۴۰۴) یکی از اصول بنیادین سیاست امنیت ملی جمهوری اسلامی را بازتعریف و بازتثبیت فرمودند؛ اصلی که همزمان برای «دوستان»، «دشمنان» و «خود ملت ایران» حامل پیام روشن، صریح و بازدارنده است:

 «ملت ایران در هیچ میدانی به صورت طرف ضعیف ظاهر نخواهد شد. چون ما همه‌ی ابزار‌های لازم را داریم، هم منطق داریم، هم نیرو داریم. ما هم در میدان دیپلماسی، هم در میدان نظامی ان‌شاءالله به توفیق الهی هر وقت وارد بشویم با دست پر وارد خواهیم شد.»

۱. تثبیت قدرت ملی در همه سطوح

بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب را باید در چارچوب «بازتعریف موقعیت راهبردی جمهوری اسلامی» در شرایط جدید منطقه‌ای و جهانی تحلیل کرد. گزاره‌ی کلیدی «ملت ایران در هیچ میدانی به صورت طرف ضعیف ظاهر نخواهد شد»، در حکم یک دکترین کلان امنیتی–سیاسی است. این جمله، همزمان پاسخ به عملیات روانی دشمن، و اطمینان‌بخش برای جبهه مقاومت و امت اسلامی است.

در واقع، معظم‌له «تفسیر رسمی نظام از معادله قدرت» را بازگو می‌فرمایند؛ آن‌هم در شرایطی که برخی محافل غرب‌گرا در داخل تلاش دارند، ضعف در میدان را با توجیهات تاکتیکی، پنهان یا توجیه کنند.

۲. دکترین ورود با دست پُر: نفی انفعال، تأکید بر کنشگری

عبارت «هر وقت وارد بشویم، با دست پُر وارد خواهیم شد»، فراتر از یک اظهار امیدواری، در واقع طراحی «مرز گفتمانی نظام» در مواجهات آینده است.

 «با دست پر»، یعنی ورود جمهوری اسلامی نه از سر اضطرار، بلکه از موضع انتخاب، قدرت و طراحی است.

این گزاره، هرگونه تحرک احتمالی ایران در آینده، چه در میدان دیپلماسی و چه در میدان نظامی را مشمول یک اصل پیشینی می‌کند:
ما اهل امتیاز دادن نیستیم، بلکه اهل تحمیل اراده‌ایم.

از منظر علوم راهبردی، این بیانات نوعی «بازدارندگی فعال» محسوب می‌شود؛ یعنی طرف مقابل پیشاپیش بداند که مواجهه با جمهوری اسلامی نه‌تنها پرهزینه، بلکه بی‌نتیجه و فرساینده است.

۳. منطق + نیرو = اقتدار ترکیبی

آنچه در این بیانات مغفول نماند، تأکید بر هم‌زمانی منطق و نیرو است: «ما همه‌ی ابزار‌های لازم را داریم، هم منطق داریم، هم نیرو داریم.»

در اینجا رهبر انقلاب، بر «اقتدار ترکیبی» تأکید می‌کنند:

منطق: به معنای حقانیت سیاسی، مشروعیت بین‌المللی، پشتوانه مردمی، و گفتمان متکی بر عدالت‌خواهی.

نیرو: یعنی توان واقعی میدانی، حضور مقتدر در منطقه، قدرت بازدارندگی، نفوذ منطقه‌ای و زیرساخت‌های دفاعی.

این ترکیب، همان چیزی است که در ادبیات نوین امنیت ملی به‌عنوان قدرت هوشمندانه یا قدرت تلفیقی شناخته می‌شود.

۴. این سخن فقط سخن نیست؛ یک هشدار راهبردی است

این بیانات را نباید صرفاً در حد توصیه یا تبیین داخلی تلقی کرد. رهبر انقلاب با استفاده از واژه‌ی «همه باید بدانند» دامنه‌ی این پیام را به مخاطبان بیرونی نیز گسترش دادند. این یعنی:

اولاً: هرگونه ورود ایران به مذاکرات آینده یا مواجهات نظامی–امنیتی، صرفاً از موضع قدرت و ابتکار خواهد بود، نه از موضع ضعف یا فشار.
ثانیاً: طرف مقابل، اعم از آمریکا، رژیم صهیونیستی، ناتو یا اذناب منطقه‌ای آنها، نباید تصور کنند جمهوری اسلامی به‌دنبال مخرج‌اضطراری از بحران‌هاست.
ثالثاً: کسانی در داخل که با پمپاژ ضعف، ترس یا تحقیر ملی سعی دارند افکار عمومی را آماده امتیازدهی کنند، بدانند این راهبرد، نسبتی با خط امام و ولایت ندارد.

۵. از روایت قدرت تا تولید بازدارندگی شناختی

در نهایت، نباید از بعد شناختی این بیانات غفلت کرد. آنچه امروز جمهوری اسلامی را در موضع برتر نگه داشته، صرفاً موشک و تکنولوژی نیست، بلکه روایت قوی و انسجام راهبردی درونی است.

وقتی رهبر انقلاب فرمودند: «ملت ایران در هیچ میدانی به صورت طرف ضعیف ظاهر نخواهد شد»
در حقیقت دارند روایت «ایرانِ قدرتمند» را به‌صورت هدفمند در جنگ روایت‌ها تثبیت می‌کنند. این یعنی عملیات روانی پیش‌دستانه و شکل‌دهی به ادراک دشمن پیش از آغاز نبرد.

جمع‌بندی:
بیانات ۲۵ تیر رهبر انقلاب، نه صرفاً یک هشدار، که صورت‌بندی تازه‌ای از قدرت ملی جمهوری اسلامی است؛ قدرتی که از دل مردم، از دل تجربه، از دل مقاومت و از دل منطق برخاسته است. حالا چه در دیپلماسی، چه در میدان نظامی، جمهوری اسلامی با «دست پُر» وارد می‌شود؛ نه برای دفاع انفعالی، بلکه برای تحمیل معادله جدید قدرت.