ترس از غرب در مسئولین تبدیل میشود به برخی انعطافهای غیر قهرمانانه و عقب نشینیهای غیرتاکتیکی. ترس از غرب در بازار سونامی میسازد، در کار فرهنگی رخوت و بی تصمیمی میآورد، در کار رسانه ای هیجان الکی؛ که نتیجهاش دستنوشتههای شبیه سایت عصرایران خواهد بود که بیشتر از آنکه سعی در عذرخواهی از مردم به دلیل بزک کردن چهره برجام داشته باشند نسخههای جدیدی در قالب استعفاء رئیسجمهور ارائه بدهند تا صحنهای جدیدی را در دنیای رسانه بازتاب دهند.
در فضای پرتنش سیاسی این روزها، موج جدیدی از فشارها بر مسعود پزشکیان، رئیسجمهور بالا گرفته است. برخی رسانههای اصلاحطلب، که اتفاقاً خود را حامی دولت معرفی میکند، حالا با اشاره به فعال شدن مکانیسم ماشه (اسنپبک) و چالشهای پیش روی دولت، پیشنهادهایی جنجالی مطرح کردهاند. یکی از این رسانهها، سایت عصر ایران، در یادداشتی تند و تیز از پزشکیان خواسته تا پشت دوربین ظاهر شود و به وعدهای که پیش از انتخابات درباره استعفایش در صورت ناکامی داده بود، عمل کند!
حال که تنها یک سال و چند ماه از آغاز دولت پزشکیان گذشته، اما در همین مدت کوتاه، شایعات و حتی پیشنهادهای صریح برای کنارهگیری او بارها از سوی اردوگاه اصلاحطلبان به گوش رسیده است. برای مثال، در جریان استیضاح عبدالناصر همتی، احمد زیدآبادی، روزنامهنگار اصلاحطلب، در اظهارنظری تند خواستار انحلال مجلس یا استعفای رئیسجمهور شده بود. حالا هم ماجرای اسنپبک بهانهای شده تا بار دیگر این موضوع داغ شود.
پزشکیان در کارزار انتخاباتیاش با صراحت گفته بود که اگر نتواند به وعدههایش عمل کند، از سیاست خداحافظی خواهد کرد. او تأکید کرده بود که حاضر نیست در شرایطی که تبعیض و بیعدالتی در جامعه وجود دارد و او نتواند کاری از پیش ببرد، به کارش ادامه دهد.
اصلاحطلبان معتقدند که پزشکیان در حوزه سیاست خارجی، نه تنها نتوانسته تحریمها را کاهش بدهد بلکه بازگشت قطعنامههای تحریمی شورای امنیت، شرایط را پیچیدهتر کرده است؛ از طرفی هم در مسائل داخلی وعدههایی مثل رفع فیلترینگ هم در حد باز شدن چند اپلیکیشن محدود مانده و مافیای فیلترشکن همچنان جولان میدهد. ارزش پول ملی رو به کاهش است، سهمیههای ناعادلانه در دانشگاهها پابرجاست و نهادهای غیرمولد همچنان بودجههای کلان را میبلعند.
این سایت خبری اصلاحطلب در خصوص دستاوردهای دولت پزشکیان مینویسد:« من همچنان مسعود پزشکیان را یکی از راستگوترین سیاستمداران ایران می دانم. بر این هم واقفم که او مدت کوتاه ریاست جمهوری اش، کارهای مهمی در راستای جلوگیری از تشدید تنش ها در جامعه کرده است، مانند استنکاف از اجرای قانون ضد مردمی موسوم به عفاف و حجاب که اگر قرار بود آنچه نویسندگانش نوشته بودند اجرا شود، مردم و پلیس و دادگاه، در باتلاق نزاعی بی پایان و روزانه فرو می رفتند و بحرانی تمام عیار، جامعه را فرا می گرفت. اما واقعیت این است که پزشکیان، مانند پزشک بخش اورژانس، تنها توانسته است تا حد ممکن، جلوی برخی خونریزی ها را بگیرد و عجالتاً بیمار را زنده نگه دارد اما هنوز نتوانسته است کاری برای شفای او بکند.»
سایت عصر ایران در ادامه مینویسد:«اکنون دو سناریو پیش روی پزشکیان است: یا او همچنان به وعدههایش پایبند است و نیاز به زمان بیشتری دارد، یا به این نتیجه رسیده که شرایط برای تحقق وعدههایش فراهم نیست. در حالت اول، انتظار میرود با مردم شفاف سخن بگوید، موانع را توضیح دهد و زمانبندی مشخصی برای تحقق وعدههایش ارائه کند. اما اگر دومی درست باشد، برخی پیشنهاد میکنند که او باید شجاعانه رو به مردم، دلایل ناکامیاش را بازگو کند و به همان وعده اولیهاش درباره استعفا پایبند بماند.»
این دیدگاه نیروهای جبهه اصلاحات درحالی بیان میشود که انتظار داشتند در سفر اخیر پزشکیان به نیویورک بین وی و ترامپ شکل بگیرد حال که رئیسجمهور نه تنها به این خواسته اصلاحطلبان وقعی ننهاده بود بلکه به صراحت به مخالفت با مذاکره با آمریکا پرداخته بود! و به تبعیت از رهبر معظم انقلاب مبنی بر اینکه «هیچ سیاستمدار خردمندی مذاکره با تهدید را تصدیق نمیکند» در صفحه شخصیاش این جمله از رهبر انقلاب که فرمودند « طرف آمریکایی میخواهد مذاکرهای بکند که نتیجهی آن تعطیل شدن فعّالیّتهای هستهای و غنیسازی در کشور ایران باشد این مذاکره نیست؛ زورگویی است. قبول مذاکرهای را که با تهدید همراه است، هیچ ملّت باشرفی انجام نمیدهد، هیچ سیاستمدار خردمندی هم آن را تصدیق نمیکند.» را بازنشر کرد. همین موضوع سبب شد تا پس از اینکه نتوانستند نسخه خود را به رئیسجمهور دیکته کنند هجمه علیه او را فعال کنند.
از طرفی هم این پیشنهاد به رئیس جمهور در حالی مطرح می شود که در مورد ماجرای اسنپبک، ایران انواع همکاریها را برای فعال نشدن آن به کار گرفت اما این کدخدای محبوب اصلاح طلبان بود که با تهدید اروپایی ها آنها را مجبور به فعال کردن مکانیسم ماشه کرد. همانی که چند ماه پیش رسماً به ایران حمله کرد.
این یادگاری به جا مانده از روحانی و ظریف نه تنها به عنوان نماد اعتماد به غرب بلکه نمادی روشنتری از ترس از غرب شناخته میشود! چرا که اگر ترس از غرب در کشور خریدار نداشت، اصلا اسنپ بک هیچ فایدهای برای دشمن نداشت. هیچ به معنای حقیقی کلمه. ترس از غرب در مسئولین تبدیل میشود به برخی انعطافهای غیر قهرمانانه و عقب نشینیهای غیرتاکتیکی. ترس از غرب در بازار سونامی میسازد، در کار فرهنگی رخوت و بی تصمیمی میآورد، در کار رسانه ای هیجان الکی؛ که نتیجهاش دستنوشتههای شبیه سایت عصرایران خواهد بود که بیشتر از آنکه سعی در عذرخواهی از مردم به دلیل بزک کردن چهره برجام داشته باشند نسخههای جدیدی در قالب استعفاء رئیسجمهور ارائه بدهند تا صحنهای جدیدی را در دنیای رسانه بازتاب دهند.