ناتوی فرهنگی ابعاد و پیامدها

امروزه جهان غرب و خاصه آمریکا، قدرت جدیدی با عنوان «قدرت نرم» را پیشانی دو قدرت پیشین (قدرت سخت و قدرت اقتصادی) خود قرار داده است که بکارگیری این قدرت با کمترین هزینه، اهداف استراتژیک و مهمی را تعقیب می نماید. در سال های اخیر، قدرت نرم و مفاهیم هم نشین و مرتبط آن مانند آسیب نرم، تهدید نرم، انقلاب نرم (رنگی)، جنگ نرم و براندازی نرم در گفتمان امنیت ملی کشورهای مذکور جایگاه خاصی یافته و سرمایه گذاری کلانی بر روی آن انجام شده است. به عنوان نمونه وقوع انقلاب های نرم (رنگی) در کشورهایی از قبیل گرجستان، اوکراین و قرقیزستان نشان از کاربرد قدرت نرم در راستای براندازی نرم و سقوط حکومت های این کشورها داشته است. اگرچه این طرح به این چند کشور محدود نمی شود و به گفته جورج سوروس،(1) کشورهای زیادی در منطقه اروپای شرقی، آفریقا و خاورمیانه از جمله ایران به عنوان کشورهای مخالف، هدف براندازی نرم آمریکا قرار دارند.
آمریکا (و متحدانش)، پس از ناکامی در رویکرد سخت برای مقابله با انقلاب اسلامی (کودتای نوژه، جنگ تحمیلی، جنگ های قومی کردستان، خوزستان، ترکمن صحرا، بلوچستان و...) با رویکرد نرم وارد کارزار گردید و موفق شد در غفلت فرهنگی- اجتماعی و با وجود تأکیدها و اصرار مقام معظم رهبری، ارکان حمایتی نظام را در هدف قرار دهد و در یک دهه فعالیت، پایگاه معتنابهی در حوزه رسانه ای، دانشگاهی، دانشجویی، روشنفکری و عرصه های تولید و توزیع اندیشه (قدرت نرم) برای خویش فراهم سازد و اپوزیسیون سنتی را به عنوان نماد جعلی مبارزه با جمهوری اسلامی ایران حفظ نماید. تا این آدرس نادرست ما را از توجه به تمرکز بر عرصه های براندازی نرم غافل سازد. به همین دلیل است که مقام معظم رهبری در یک راهبرد بلندمدت از مفاهیم تهاجم فرهنگی (1370) تا ناتوی فرهنگی (1385)، به عنوان دغدغه های اصلی کشور یاد می کنند و این نگرانی ها در هیاهوی ساختگی غرب علیه ایران، به فراموشی سپرده می شود.
بنابراین ضروری است تا با عنایت به موفقیت و جایگاه حساس و استراتژیک جمهوری اسلامی ایران، به نحو جدی و شایسته با این جبهه جنگی برخورد نمود و سازوکار لازم اعم از حوزه های نظری و کاربردی را فراهم ساخت.
قدرت سخت و براندازی سخت
بیشتر افراد با قدرت سخت و کارکردهای آن آشنایی دارند. قدرت سخت یعنی توانایی ایجاد زور و اجبار که از اقتدار نظامی یک کشور ناشی می گردد. کاربرد قدرت سخت که در اینجا آن را جنگ سخت می نامیم با استراتژی تهدید، اجبار، فشار و به کارگیری ادوات و ابزار نظامی، دولت های متخاصم را سرکوب، منهدم و یا به تسلیم وامی دارند که امروزه از آن به عنوان براندازی سخت یاد می گردد.
شاخص ها و ویژگی های براندازی سخت
به دلیل وضوح موضوع از تطویل کلام پرهیز کرده و برخی از ویژگی ها و شاخص های براندازی سخت (نظامی) ارائه می گردد.(2)
1- در براندازی سخت مراکز قدرت و حیاتی حکومت هدف قرار گیرد، سپس ارکان حمایتی نظام را تضعیف و از یکدیگر می گسلند.
2- کشور مورد حمله، با تمام ظرفیت و امکان به مقابله برمی خیزد و مقاومت آغاز می شود.
3- وارد شدن توپخانه ماهیت جنگ های سخت را تغییر داد.
4- در جنگ سخت، برنامه ریزی و هدایت در یک سازمان سلسله مراتبی و عمودی ا نجام می شود.
5- فشار وارده بر حکومت و ارکان حمایتی آن، موجب انسجام و همبستگی درونی جامعه و حاکمیت شده و قدرت مقابله و مقاومت را افزایش می دهد.
6- مقاومت و مقابله حکومت، منجر به استمرار و طولانی شدن جنگ می شود.
7- هزینه های مالی، انسانی و معنوی بسیاری بر طرفین وارد می شود.
8- چرخه خشونت و کشتار متقابل استمرار می یابد.
9- شانس پیروزی قطعی غیرممکن یا بسیار ضعیف است.
10- تسلیم شدن حریف و سقوط حکومت، دلیل خاتمه جنگ نخواهد بود.
11- جنگ بین طرفداران دو سوی جبهه نبرد است.
12- مردم بی طرف کمتر وارد صحنه نبرد می شوند.
13- قوانین کیفری و جزایی حکومت، قابلیت اعمال مجازات علیه مجرمان جنگ سخت را دارد.
14- به صورت دفعی عمل می کند.
15- تصور می گردد در کوتاه ترین زمان پیروزی حاصل می شود.
16- صحنه نبرد محدود است.
17- نظریه کاربرد جنگ سخت که تخصصی است، برای همه قابل درک و استفاده نیست.
18- تمرکز عملیاتی جنگ سخت بر نابودی مراکز حیاتی و قدرت حریف قرار دارد.
19- تکنیک ها و روش های جنگ سخت مشخص و محدود است.
20- انحراف و خطای زیادی بین محاسبه و نتیجه وجود دارد.
21- جنگ سخت معمولا طولانی بوده و نتیجه آن معمولا بدون پیروز میدان است.          ادامه دارد...