زادگاه خمینی کبیر(ره) در فقر و محرومیت

دکتر عباس شمسی
به مناسبت سفر رئیس جمهور محترم، وظیفه خویش دانستم یکی از ریشه ای ترین علت فقر و محرومیت منطقه خمین را که در دل مردم این شهر است بازگو کنم.
یکی از فاکتورهای مهم جهت تشویق سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال، مسئله تخصیص زمین و ارائه اراضی آماده با کاربری صنعتی است. تخصیص زمین کاملا مجانی و آماده با امکانات و تسهیلات کامل و بدون دریافت هرگونه وجهی تحت عناوین مختلف باعث ایجاد انگیزه سرمایه گذاری می شود. با تمهیداتی ساده می توان از بروز پدیده موسوم به احتکار اراضی صنعتی، با تعیین مهلت ساخت و سپس بهره برداری و نیز تعیین وجه الضمان و یا اخذ خسارت در صورت عدم ساخت کارخانه، ابزار لازم جهت رشد و توسعه و شکوفایی صنعتی و نیز ایجاد اشتغال را فراهم آورد.
متأسفانه در اغلب مناطق محروم کشور از جمله شهرستان خمین، شرکت شهرک های صنعتی با تصرف اراضی ملی و غیره، خود به یک مانع بزرگ در راه رشد و توسعه صنعتی تبدیل شده اند، به طوری که سرمایه گذار با صرف وقت و هزینه های سنگین جهت تأمین زمین و از دست رفتن فرصت ها از سرمایه گذاری منصرف و سرمایه ها روانه بخش های دلالی و افزایش نقدینگی و در نهایت افزایش تورم خواهد شد. به طور مثال زمین دو میلیون تومانی تبدیل به هکتاری 100میلیون تومان می شود. منطقه محروم خمین بعد از سال ها انتظار حدود چند سال است که شاهد یک شهرک به اصطلاح صنعتی است که با یک سر درب و چند عدد کارگاه نیمه فعال یا در حال ورشکستگی و تحمیل خسارت که با وعده های غیرواقعی منتظر فروش کارگاه خود به قیمت حتی چند برابر کارگاه های صنعتی در بهترین شهرک های صنعتی تهران عمر خود را به پایان می برند و این امری است محال. این پدیده در حالی است که طی این مدت با همکاری و مساعدت سایر نهادهای مدعی از جمله شرکت توسعه و عمران خمین می بایست تاکنون صدها کارخانه بزرگ در منطقه با بهره مندی از یارانه های اعطایی اجرا می شد که در عمل چنین نشده و طرح شهرک صنعتی خمین نیز در عمل باید جزو طرح های شکست خورده مطرح شود.
رانت و احتکار زمین و بی مهری و بی توجهی به سرمایه گذاران و کارآفرینان بیداد می نماید و همه این ها نشان از کم توجهی مسئولان امر و بسنده کردن به شعار و حرف و درگیری های لفظی بی حاصل و محکوم نمودن یکدیگر بوده است.
نواحی صنعتی بصورت خودجوش و با حمایت وزارت جهادکشاورزی در نواحی اطراف شهرک های صنعتی جهت مقابله با این امر به مرور زمان شکل گرفته اند و قیمت تمام شده زمین در این شهرک ها حدود 5% بهای تمام شده زمین اراضی شهرک های صنعتی است. اما این نواحی نیز ضمن روبرو شدن با سردی و بی مهری نهادهای ذیربط و عدم بهره لازم و شایسته، دچار پدیده و آفت احتکار زمین گشته اند. اما در هر حال خیلی بهتر از سیستم تحمیل هزینه شرکت شهرک های صنعتی هستند.
اینک چند سؤال از شما مسئولان شرکت شهرک های صنعتی داریم: آیا مناطق محرومی مثل منطقه خمین زادگاه رهبر کبیر انقلاب اسلامی که با بحران بیکاری و فقر دست و پنجه نرم می کند نباید به بهشت سرمایه گذاری و حضور کارآفرینان تبدیل شود؟ و آیا سرمایه گذاران کم مشکل دارند که ما از همان اول با دریافت هزینه زمین تحت عناوین مختلف آن ها را قلع و قمع و به آن ها چراغ قرمز نشان بدهیم؟ آیا به جای تبلیغ در کاتالوگ های رنگی و پرزرق و برق جهت مزیت سرمایه گذاری در شهرک صنعتی که باعث رشد فزاینده قیمت زمین شده و زمینه را برای محتکرین و سودجویان زمین باز می کند بهتر نیست که تبلیغ کنیم که زمین به هیچ وجه افزایش نخواهد یافت، و سرمایه گذار را جهت تولید بیشتر و سود بیشتر حمایت مادی و معنوی می نمائیم.
حال قضاوت را به مردم و خوانندگان می سپاریم که چه راهی بهتر است؟!