روزنامه آفتاب یزد - صفحه 32

اشاره: در ادبیات اصولگرایی با ظهور و بروز اقشاری مانند جبهه پایداری و همینطور برخی اعضای جناح محافظه‌کار که در عرصه سیاست تخته گاز می‌رفتند و کسی را یارای هدایت آنها به مسیر اعتدال نبود، واژه‌ای به‌نام اصولگرایان تندرو باب شد. اصولگرایانی که تندروی پیشه کرده و بعضا با مواضع احساسی، سرستیز با غرب داشته، دولت یازدهم را برنمی‌تابیدند و از شنیدن نام اصلاح‌طلبان کهیر می‌زدند. این عده اگر در پارلمان ایران، عنوان وکالت مردم را یدک می‌کشیدند امثال ظریف، وزیر خارجه ایران را خائن خطاب می‌کردند، تیم مذاکره‌کننده را جاسوس می‌دانستند یا گروهی به تجمعات حمله‌ور می‌شدند و .... تندروی بخشی از اصولگرایان قدمتی طولانی از بدو تاسیس این جناح دارد. شاید از همین روی بود که اصولگرایان زیادی تحت عنوان اصولگرایان معتدل یا حامیان دولت روحانی خود را از این جبهه رادیکال کندند. نتیجه اینکه طی این چندین سال، اصولگرایان را به دو بخش تندرو و معتدل تقسیم می‌کنیم. اما روزی که چنین طبقه‌بندی در بین جناح محافظه‌کار مصطلح شد کمتر کسی فکر می‌کرد که عده‌ای هم در درون جبهه اصلاح‌طلب به فکر طبقه‌بندی اصلاح‌طلبان به افراطی و معتدل باشند(!) بی‌خود نیست که محمدعلی ابطحی اخیرا به نقل از عارف می‌نویسد: «آقای عارف معتقد بود از وقتی با انتخابات و به کمک مردم جریان اصلاحات انسجامی پیدا کرده، از داخل این جبهه فشار وارد می‌شود که انسجامش به‌هم بریزد.» این جمله به معنای وجود دست‌هایی از داخل جناح اصلاح‌طلبان برای اعمال فشار در راستای شکستن انسجام جناح چپ است.نمونه‌اش شاید جوی که برخی از احزاب به ظاهر موتلف با اصلاحات یا رسانه‌ها علیه محمدرضا عارف به‌وجود آورده‌اند. در جدیدترین اقدام اما یک سایت حامی دولت، اصلاح‌طلبان را دوشقه کرده و گروهی را افراطی نامیده است. خبرآنلاین با انتقاد از برخی روزنامه‌های اصلاح‌طلب که سخنرانی اخیر روحانی در تلویزیون را منفعل خوانده‌اند، می‌نویسد: «حالا می‌توان گفت بیش از اصلاح‌طلبان، اصولگرایان‌اند که مدیون روحانی‌اند، البته اگر قدر بدانند. روحانی با رفتارش، صدای اصلاح‌طلب‌های افراطی را که مرتباً "فالش" می‌خوانند، از کار انداخته و از این جهت دفع شر کرده.» دفع شر به‌دلیل رد اصلاح‌طلبان افراطی؟! چه جالب که همین افراطی‌های اصلاح‌طلب در زمان حضور به عنوان پشتوانه انتخاباتی حسن روحانی شر نبودند و عین خیرتلقی می‌شدند(!) طبقه‌بندی اصلاح‌طلبان به افراطی و غیرافراطی اما در نوشته‌های برخی نشریات عمدتا مربوط به حزب کارگزاران یا اعتدال و توسعه بیشتر به چشم می‌خورد. شرایط به‌گونه‌ای رقم خورده است که عده‌ای مدعی هستند برخی از این گروه بناست تا هر مطالبه اصلاح‌طلبان از حسن روحانی را افراطی‌گری بنامند. مثلا روحانی خود بارها در صحبت‌هایش از زنان و اقوام گفت و نقشی که باید در مدیریت کشور ایفا کنند، اما وقتی هیچ‌یک از این اقشار در کابینه قرار نمی‌گیرند و اصلاح‌طلبان نسبت به آن اعتراض می‌کنند، اصلاح‌طلبان معترض به عدم تحقق این وعده‌ها افراطی و شر خوانده می‌شوند(!) محمد عطریانفر که خود عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران است، می‌تواند پاسخگوی این نکته باشد که آیا این طبقه‌بندی‌های اصلاح‌طلبان از حزب آنها آب می‌خورد؟ عطریانفر معاونت وزارت کشور ایران در دولت اصلاحات و فعال نام آشنای عرصه سیاست و رسانه درگفتگو با آفتاب‌یزد به سوالات و ابهامات ما درباره تقسیم‌بندی اخیر اصلاح‌طلبان به افراطی و معتدل پاسخ می‌دهد.

مقدمه: «به x راي دهيم تا y روي كار نيايد.» این فرمولی است که بر بسیاری از تصمیم‌گیری‌های سیاسی ما پیاده شده است و دست‌کم در سه انتخابات گذشته، مبتنی بر آن، برگه‌ها سیاه و صندوق‌های رای پر شده‌اند. عنوان این فرمول چیزی نیست جز گزینش از سر اضطرار. هراس از رای آوری گزینه‌ای محافظه‌کار، تبدیل به نیروی محرکه‌ای شده است تا در بزنگاه‌های انتخاباتی، عزم خود را جزم کنیم و به کاندیدایی روی آوریم که ایده‌آل ما نبوده است. انتخاب از سر اضطرار حتی تصمیم گیری‌های سیاست ورزان کشورمان را هم، متاثر ساخته است. به عنوان مثال اخیرا در جریان اعطای رای اعتماد مجلس به منصور غلامی، وزیر علوم دولت دوازدهم در شرایطی که بخشی از جامعه دانشگاهی نسبت به معرفی این گزینه ابراز نارضایتی می‌کردند، محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید عنوان کرد که «ناگزیر به دادن رای اعتماد به غلامی شده اند چرا که اگر این گزینه رای اعتماد به دست نمی آورد، روحانی اقدام به معرفی شخصیت‌هایی چون جعفر توفیقی و رضا فرجی دانا نمی کرد و کاندیداهای بعدی قطعا از وضعیت نامطلوب تری نسبت به غلامی برخوردار بودند.» حال این سوال در اذهان شکل می‌گیرد که تا چه زمان به دلیل هراس از پیش آمدن شرایط اضطراری باید دست به گزینش زد. در چنین شرایطی آیا می‌توان انتظار پیشرفت و رشد از جامعه‌ای داشت که انتخاب‌هایش همواره از سر اضطرار و ناچاری است؟! برای یافتن پاسخ این سوالات به سراغ محمد کیانوش راد، استاد دانشگاه، نماینده مجلس ششم و عضو حزب اتحاد ملت رفته ایم. کیانوش راد بر این باوراست که توانایی انتخاب از سر اضطرار هنرنمایی سیاست ورزان است و در شرایطی که در هر انتخابات اصلاح‌طلبان با محدودیت مواجه می‌شوند، این شیوه از گزینش، بهترین استراتژی موجود است چرا که همان گزینه جامعه را از شرایط خاص خود به دور نگاه می‌دارد. متن ذیل مشروح گفتگوی آفتاب یزد با دکتر محمد کیانوش راد است که شما را به مطالعه آن دعوت می‌کنیم.