به شکل سنتی همواره کشورهای غربی سعی کرده اند در انتخابات های روسیه به ایفای نقش بپردازند، به نحوی که یا روند انتخابات و روند رقابت را سالم و غیر رقابتی نامیده اند

روس‌ها به خاطر رویارویی با آمریکا و عدم‌ تبعیت از تهدیدها و فشارهای آن، همچنان همکاری با ایران را ادامه خواهند داد و از فشارهای آمریکا پیروی نخواهند کرد.

دکتر شعیب بهمن در خصوص دیدارهای مهم دیپلماتیک روسیه تحلیل می کند.

برخی از مدیران میانی کشورهای روسیه و ایران تمایلی به توسعه روابط بین دو کشور ندارند و معمولاً رابطه با غرب را ترجیح می‌دهند. به همین دلیل عملاً دستوراتی را که به آنها ابلاغ می‌شود را به درستی اجرا نمی کنند و یا بر سر اجرایی شدن آن کارشکنی می‌کنند. مانع مهم وجود گرایش های غرب گرایانه در هر دو کشور به ویژه در ایران است. بسیاری از توافقنامه ها عملاً در حد توافقنامه بر روی کاغذ باقی مانده و این عده مانع از اجرایی شدن واقعی آن ها می‌شوند.

مقدمه: به نظر مي‌آید که به رغم حضور پر رنگ روسیه در بحران سوریه، خاورمیانه برای روسیه اولویت اصلی سیاست خارجی اش نیست، بلکه مسیری است برای رسیدن به مجموعه اهداف بزرگتر در نظام جهانی مانند برگشت روسیه به عنوان قدرت برتر در نظام بین الملل و ایفای نقش قوی در تعیین نظم منطقه‌ای در اروپا؛ بررسی سند تدبیر سیاست خارجی روسیه (2016) به روشنی نشان از این نکته دارد که خاورمیانه از اولویت بالایی در سیاست خارجی این کشور برخوردار نیست و در بهترین وضعیت جایگاه پنجم اولویت را به خود اختصاص مي‌دهد. به این معنا خاورمیانه به تنهایی فاقد اولویت و اهمیتی راهبردی برای روس‌ها است، بلکه از آنجا اهمیت مي‌یابد که در منظومه کلان‌تری از سیاست خارجی آنها واجد نقش و کارکرد مي‌شود. به این معنا خاورمیانه در نگاه روسی، هنگامي‌اهمیت مي‌یابد که به ابزار‌ و محملی مهم و تاثیرگذار برای دستیابی به اهداف استراتژیک سیاست خارجی روسیه تبدیل مي‌شود. از همین رو هم تمام کشورهای خاورمیانه در حکم کارت بازی روسیه هستند که سفر ملک سلمان به روسیه، دیدار نتانیاهو و پوتین، سفر 15 اکتبر «سرگئی شویگو» وزیر دفاع روسیه به اسرائیل و ... به خوبی موید این مسئله است. از همین رو قطعا تهران هم در همین پارادایم مي‌گنجد. پس‌ در نهایت باید توجه داشت که روابط ایران و روسیه همواره دستخوش نگاه‌های سیاه و سفید بوده است؛ به آن معنا که برخی در ایران، روسیه را چنان سفید مي‌بینند که گویی منافع ملی روسیه و منافع ملی کشورمان همواره در یک راستا هستند؛ از سوی دیگر عده ای نیز همه آمال خود را در ارتباط با غرب مي‌دانند و از این رو روس‌ها را همواره همسایه‌ای نامطمئن مي‌خوانند. در حالی که رابطه با روسیه نیز همچون دیگر کشورها به طور نسبی برای جمهوری اسلامي‌ایران مي‌تواند تهدیدها و فرصت‌هایی در بر داشته باشد که این امر مستلزم شناخت بیشتر روسیه است. در همین رابطه دیپلماسی ایرانی تحلیل و بررسی آینده استراتژی روسیه در قبال خاورمیانه و مشخصا بحران سوریه را با شعیب بهمن ، کارشناس و پژوهشگر مسائل روسیه در میان گذاشته که در ادامه مي‌خوانید:

اگر روس ها ارتباطی میان این ترور با دولت ترکیه و نهادهای امنیتی آن بیابند، آنگاه از طریق روش های نامتقارن به آنکارا ضربه های سختی خواهند زد. همچنین اگر روس ها میان این ترور و گروه های تروریستی در سوریه ارتباط برقرار کنند، آنگاه شاهد جدیت بیشتر مسکو در مبارزه با تروریسم و افراط گرایی خواهیم بود

عربستان به تدریج با افول جایگاه خود در منطقه مواجه خواهد شد. عدم حمایت غرب به ویژه آمریکا از سیاست های منطقه ای عربستان به همراه تلاش قدرت هایی همچون روسیه برای نادیده گرفتن ریاض و جایگزین کردن آن توسط سایر کشورهای عربی نظر مصر، بیانگر پایان توهم سعودی ها برای رهبری بر منطقه و جهان اسلام است

احزابی که در مجلس روسیه حضور دارند به صورت یک دست از سیاست خارجی روسیه حمایت می کنند و دولت روسیه کماکان می تواند از طریق همین حمایت ها، سیاست های خود را در منطقه و در مقابله با غربی ها دنبال کند

هر نوع همکاری ناتو با کشورهای منطقه می تواند برای ایران خطرناک باشد. در چند سال گذشته دست کم شاهد یک مخاصمه خاموش بین ناتو و جمهوری اسلامی ایران در سطح منطقه بودیم، به این معنا که در تمامی بحران های منطقه ایی به هر حال این دو نیرو در برابر همدیگر صف آرایی کردند در نتیجه با گسترش ناتو چه به لحاظ عضویت کشورهای جدید در این پیمان و چه به لحاظ افزایش همکاری های نظامی می تواند برای ما خطر آفرین باشد.

یک سری موانع ذهنی در بین ایرانی ها و روس ها در مقابل توسعه روابط طرفین وجود دارد. معمولا ایرانی ها نسبت به روس ها سابقه منفی تاریخی در ذهن دارند و عموما به روس ها به همان سابقه ی منفی تاریخی نگاه می کنند. در مقابل هم بخش عمده ای از نخبگان روس تصور می کنند که ایران ذاتا یک کشور غرب گرا است و به محض این که روابطش با کشورهای غربی بهبود پیدا کند روابط با روسیه را به دست فراموشی می سپارد و به سمت توسعه روابط با کشورهای غربی حرکت می کند.