این روزها شناخت نسل جوان و نوجوان کشورمان که از آنها به نسل Z یاد می‌شود، به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های کارشناسان و سیاست‌گذاران فرهنگی کشورمان بدل شده است؛ چرا که این نسل اکنون به سن و سالی رسیده که خود را بازیگری جدی و صاحب نقش در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی کشور می‌داند[...]

مقدمه: گرچه واژه «گسست نسل‌ها»، نزديك به دو دهه است كه در فضاي گفت‌وگويي ايران مطرح شده اما پديده‌اي است كهن كه اغلب نيز عرصه كشمكش زندگي بشر بوده است. شايد بتوان گفت در كشور ما شكاف ميان نسل‌ها هنوز به معناي واقعي ايجاد نشده اما كشمكش بين نسلي همچنان وجود دارد و هر چه به جلو مي‌رويم احساس نگراني در اين زمينه بيشتر مي‌شود تا جايي كه در صورت عدم مديريت به موقع و درست، به مرور، اين كشمكش به شكافي عميق تبديل خواهد شد. با محمد امين قانعي راد، رييس سابق انجمن جامعه‌شناسي و عضو هيات علمي مركز تحقيقات سياست علمي كشور درباره ويژگي‌هاي نسل دهه ٨٠ و مطالبات و فعاليت‌هاي اين نسل گفت‌وگو كرده‌ايم. او معتقد است زندگي در فضاي مجازي، مفهوم زمان و مكان را براي نسل دهه هشتاد دگرگون كرده است. فرهنگ اين نسل بيشتر مبتني بر فرهنگ تصويري است كه ويژگي آن، كوتاه نويسي، تفكر الگوريتميك، منتقل كردن پيام‌هاي كوتاه و به ويژه بيان ايده‌ها و مسائل از طريق تصاوير و ايماژها و كليپ‌ها و انيميشن‌ها است. يعني افراد بيش از آنكه حرف بزنند عكس‌ها را رد و بدل مي‌كنند، اگر هم بخواهند حرف بزنند كوتاه نويسي مي‌كنند و اين فرهنگ ممكن است در عرصه آموزش، كار، فرهنگ و فراغت آنها تاثيرات خود را بگذارد. وي معتقد است روابط مجازي از طريق شيوه شكل دادن به مناسبات بين افراد بر شخصيت آنها نيز اثر مي‌گذارد. بنابراين، شخصيت كمتر وفادار و پايدار است و حتي مفهوم دوستي نيز ممكن است معناي خود را از دست بدهد. قانعي‌راد، حضور اين نسل را در فضاي انديشه‌اي كمرنگ توصيف كرده و مي‌گويد اين احتمال مي‌رود كه اين نسل، گروه‌هاي مرجع عميق فكري را از دست بدهد. مشروح اين گفت‌وگو را در ادامه مي‌خوانيد.