اینها از حریم اهلبیت(ع) در عراق و سوریه دفاع کردند و در این راه به شهادت رسیدند»، «اینها رفتند با دشمنی مبارزه کردند که اگر اینها مبارزه نمیکردند، این دشمن میآمد داخل کشور» و «اینها در غربت به شهادت رسیدند»
یادداشت: دیروز نفس شهر
به عطر شهدای حرم تازه شده بود؛ از یک سو برخی از شهرها میزبان شهدا بودند
و از سوی دیگر پیامی از رهبر معظم انقلاب در تجلیل از شهدای حرم منتشر شد
که فضا را مملو از عطر حضور شهدای حرم کرد. امام خامنهای به چند امتیاز
این شهدا اشاره داشتند؛ از جمله اینکه «اینها از حریم اهلبیت(ع) در عراق و
سوریه دفاع کردند و در این راه به شهادت رسیدند»، «اینها رفتند با دشمنی
مبارزه کردند که اگر اینها مبارزه نمیکردند، این دشمن میآمد داخل کشور» و
«اینها در غربت به شهادت رسیدند».
در ماههای گذشته به همت برادران
عبدی و پولادی فرصتهایی برای دیدار از خانوادههای این شهدا و شرکت در
برخی از مراسمهای این عزیزان پیش آمد؛ طی این مدت به چند نتیجه درباره این
شهدا دست یافتیم که عبارتند از: ۱- زندگی پاک: این شهدا یک زندگی معنوی،
حلال و زیبایی داشتند و این لقمههای پاک مسیر سبز زندگیشان را هموار کرده
بود. ۲- رویشهای انقلاب: میانگین سنی این جوانان نشان میداد که از
رویشهای انقلاب هستند و پس از دفاع مقدس به سپاه پیوستهاند، دشمن در حالی
که تلاش میکند با دیوارکشی نسلها، این نسل را نسل سوخته معرفی کند، اما
این نسل پویاترین نسل انقلاب و نظام است و نشان داده است که برای دفاع از
شعائر اسلامی مروارید جان خود را نثار دریای انقلاب میکند. ۳- تربیت
اسلامی و انقلابی همسران و فرزندان: این شهدا نهتنها خود پرورشیافته مکتب
حسین(ع) هستند، بلکه مادران و همسرانی زینبگونه دارند که برای دفاع از
منویات رهبری مجاهدانه میجنگند. ۴- فرزندان خردسال: بیشتر شهدای حرم
فرزندان خردسالی دارند که برخی از آنها پس از یک هفته تا ده روز بعد از
شهادت پدر متولد شدهاند. شهیدان سیدمحمد موسویحسینی، سجاد طاهرنیا، میثم
نجفی و... فرزندانی دارند که اولین و آخرین صدای گریهشان را در جوار حرم
حضرت زینب از طریق تلفن شنیدهاند. اکنون ما ماندهایم و رسالتی زینبی؛ حال
باید بیندیشیم که برای شهدا چه کنیم تا فردا نگوییم شهدا شرمندهایم...