با توجه به چشم‌انداز مثبت رشد اقتصادی بالا در اقتصادهای نوظهور انتظار می‌رود طی 20 سال آینده (از سال 2015 تا 2035)، تولید ناخالص داخلی (GDP) جهان تقریباً دو برابر شود. به‌طوری‌که پیش‌بینی می‌شود بیش از دو میلیارد نفر از مردم جهان از سطح درآمدی پایین خارج شوند. این رفاه رو به رشد، موجب افزایش تقاضای انرژی در جهان خواهد شد، اگرچه میزان این افزایش به‌طور قابل‌توجهی با دستاوردهای سریع در بهره‌وری انرژی و سقوط شدت انرژی (نسبت واحدی از انرژی به تولید ناخالص داخلی) جبران می‌شود. به‌طوری‌که با دو برابر شدن تولید ناخالص داخلی جهان، تقاضای انرژی تنها حدود 31 درصد افزایش می‌یابد. بر اساس گزارش بیزینس پترولیوم پیش‌بینی می‌شود در سال 2035 مصرف انرژی با سرعت کمتری نسبت به گذشته رشد کند و از نرخ متوسط سالانه 2.2 درصد در بازه زمانی 1995 تا 2015 به 1.3 درصد طی بازه زمانی 2015 تا 2035 برسد.
چشم‌انداز انرژی بر اساس منطقه
طی 20 سال آینده، تقریباً کل رشد تقاضای انرژی از محل افزایش تقاضای اقتصادهای نوظهور خواهد بود و نیمی از این رشد به چین و هند اختصاص خواهد داشت. این در حالی است که کشورهای OECD رشد کمی را در تقاضای انرژی تجربه خواهند کرد. طی سال‌های 2015 تا 2035 انتظار می‌رود چین بیشترین رشد تقاضای انرژی را در جهان داشته باشد؛ اگرچه به نظر می‌رسد در پایان افق چشم‌انداز 2035، هند از چین پیشی بگیرد. در منطقه خاورمیانه نیز انتظار می‌رود متوسط رشد سالانه مصرف انرژی از 4.7 درصد در 20 سال گذشته (1995 تا 2015 ) به 2 درصد طی سال‌های 2015 تا 2035 برسد.
بیشترین رشد برای انرژی‌های تجدید‌‌پذیر
بر اساس پیش‌بینی‌های بی پی انتظار می‌رود تا سال 2035 ، تغییر تدریجی ترکیب سوخت‌ها ادامه داشته باشد و منابع تجدید پذیر، انرژی هسته‌ای و نیروی برق‌آبی (hydroelectric)، نیمی از رشد منابع انرژی را تا 18سال آینده به دوش می‌کشد. نفت، گاز و زغال‌سنگ، به‌عنوان منبع اصلی انرژی باقی خواهند ماند و در سال 2035 بیش از سه‌چهارم کل منابع انرژی را به خود اختصاص خواهند داد. در سال 2015 سهم این سوخت‌ها از کل منابع انرژی حدود 85 درصد بوده است. عرضه گاز بسیار سریع‌تر از نفت و زغال‌سنگ رشد می‌کند (با رشد سالانه 1.6 درصدی). سهم گاز از رشد انرژی اولیه، از سهم زغال‌سنگ نیز پیشی می‌گیرد و دومین منبع سوختی بزرگ در سال 2035 خواهد شد.
بر اساس پیش‌بینی‌های بیزینس پترولیوم، تا سال 2035 با کاهش سهم نفت و زغال‌سنگ از عرضه انرژی اولیه، انرژی‌های تجدید پذیر جایگزین خواهند شد. همچنین انتظار می‌رود مصرف نفت با نرخ رشد سالانه 0.7 درصدی افزایش یابد، اما سرعت افزایش آن کندتر خواهد شد. پیش‌بینی می‌شود رشد تقاضای زغال‌سنگ به‌شدت کاهش یابد: از متوسط نرخ رشد سالانه 2.7 درصد در 20 سال گذشته (1995تا 2015 ) به متوسط نرخ رشد سالانه 0.2 درصد طی افق چشم‌انداز (2015 تا 2035) برسد. انرژی‌های تجدید پذیر سریع‌ترین رشد را (با نرخ متوسط سالانه 0.4 درصد) در میان منابع انرژی خواهند داشت و سهم آن‌ها از انرژی اولیه از 3 درصد در سال 2015 به 10 درصد در سال 2035 خواهد رسید.
چشم‌انداز انرژی بر اساس نوع مصرف
بخش‌های صنعت و ساختمان بزرگ‌ترین بازار برای مصرف نهایی انرژی هستند و سهم بزرگی از رشد تقاضای انرژی را طی چشم‌انداز 2035 خواهند داشت. طی سال 2015 تا 2035، متوسط سالانه رشد مصرف انرژی در بخش ساختمان 1.5 درصد، در صنعت 1.2 درصد و در بخش حمل‌ونقل نیز 1.2 درصد خواهد بود. در مقابل، رشد مصرف غیر سوختی منابع فسیلی (به‌خصوص به‌عنوان خوراک منابع پتروشیمی) با نرخ سالانه 2.1 درصد همچنان چشمگیر باقی خواهد ماند که دلیل آن چشم‌انداز محدودی است که برای افزایش بهره‌وری در این بخش پیش‌بینی می‌شود. انتظار می‌رود در سال 2035 بخش «استفاده غیر سوختی از منابع فسیلی» به بزرگ‌ترین منبع افزایش تقاضای سوخت‌های فسیلی تبدیل شود.
تولید برق و مصرف آن
طی افق چشم‌انداز، اقتصاد جهانی همچنان وابسته به تامین انرژی برق خواهد بود به‌نحوی‌که نزدیک به دوسوم رشد مصرف انرژی جهان مربوط به تولید برق است. سهم انرژی مورداستفاده در تولید نیرو از 42 درصد در سال 2015 به 47 درصد در سال 2035 افزایش خواهد یافت. روند افزایشی سهم بخش نیرو تا حدودی نشان‌دهنده انتقال ترجیحات مصرفی به سمت برق، به‌عنوان سوختی پاک است.
برآورد می‌شود که در حال حاضر یک میلیارد نفر از مردم جهان به برق دسترسی ندارند، که عمدتاً در آفریقا، هند و سایر بخش‌های آسیای درحال‌توسعه هستند. کشورهای OECD بیشترین میزان سرانه مصرف برق را در سال 2035 خواهند داشت. میزان رشد مصرف سرانه برق در چین نیز بسیار قابل‌توجه خواهد بود.
تقاضای جهانی نفت
بر اساس پیش‌بینی‌ها طی سال 2015 تا 2035 ،تقاضا برای سوخت‌های مایع (نفت، سوخت‌های زیستی و سایر سوخت‌های مایع) حدود 15 میلیون بشکه در روز افزایش خواهد داشت و در سال 2035 به 110 میلیون بشکه در روز خواهد رسید. انتظار می‌رود تقاضای نفت طی افق چشم‌انداز با رشد همراه باشد اما سرعتی کندتر از میزان گذشته‌اش را تجربه کند. تقریباً کل رشد تقاضای نفت از جانب کشورهای نوظهور خواهد بود. همان‌طور که افزایش رفاه با رشد تقاضای نفت همراه است، چین حدود نیمی از رشد تقاضای جهانی نفت را رقم خواهد زد. در مقابل تقاضای نفت در کشورهای OECD به روند کاهشی خود ادامه خواهد داد.
بر اساس این گزارش در سال 2035بخش حمل‌ونقل بیشترین میزان سوخت‌های مایع جهان را مصرف کند و سهم آن از تقاضای جهانی زیر 60 درصد باقی خواهد ماند. بخش حمل‌ونقل تقریباً دوسوم رشد تقاضای جهانی سوخت‌های مایع را رقم خواهد زد؛ که این میزان افزایش بین خودروها، کامیون‌ها و کشتی‌ها، قطارها و هواپیماها تقسیم خواهد شد. اما با بهبود قابل‌توجه کارایی سوخت و افزایش نفوذ سوخت‌های غیرنفتی در بخش حمل‌ونقل، محرک تقاضای سوخت‌های مایع این بخش به‌تدریج کمتر خواهد شد.
پیش بینی می‌شود در سال 2035، برق، سوخت‌های زیستی، زغال‌سنگ و گاز مایع باهم حدود 13 درصد از تقاضای سوختی بخش حمل‌ونقل را تشکیل دهند. این سهم در سال 2015 معادل 7 درصد بوده است. رشد کند تقاضای نفت در بخش حمل‌ونقل موجب آرام‌تر شدن تدریجی رشد تقاضای جهانی نفت می‌شود. افزایش تقاضای نفت در بخش و حمل‌ونقل از سالانه حدود یک میلیون بشکه در روز به 0.4 میلیون بشکه در روز در سال 2035 می‌رسد.
استفاده غیر سوختی از منابع فسیلی، به‌خصوص در بخش پتروشیمی، اصلی‌ترین منبع رشد سوخت‌های مایع در سال 2035 خواهد بود. به‌طورکلی پیش‌بینی می‌شود طی افق چشم‌انداز، تقاضا برای استفاده غیر سوختی از منابع فسیلی، به میزان 6 میلیون بشکه در روز افزایش یابد.
عرضه جهانی نفت
با توجه به مازاد تولید سوخت‌های مایع در سال 2015، عرضه جهانی سوخت‌های مایع رشد کمتری را تجربه خواهد کرد. انتظار می‌رود اوپک نزدیک به 70 درصد از رشد عرضه جهانی نفت را به خود اختصاص دهد (از 9 میلیون بشکه در روز در سال 2015 به 48 میلیون بشکه در روز در سال 2035). عرضه نفت کشورهای غیر اوپک تا سال 2035 تنها 4 میلیون بشکه در روز افزایش خواهد داشت.
سهم کشورهای عضو اوپک خاورمیانه، روسیه و ایالات‌متحده آمریکا از عرضه جهانی سوخت‌های مایع از 56 درصد در سال 2015 به 63 درصد در سال 2035 خواهد رسید. تولید سوخت‌های مایع در کشورهای عضو اوپک در خاورمیانه با رشد بیش از 9 میلیون بشکه در روز همراه خواهد بود که تقریباً کل رشد تولید اوپک را شامل می‌شود. تولید سایر کشورهای عضو اوپک که هزینه پایه بالاتری دارند، افت آرامی را طی چشم‌انداز تجربه خواهد کرد.
تولید سوخت مایع ایالات‌متحده آمریکا با رشد 4 میلیون بشکه در روز (از سال 2015 تا 2035)، در سال 2035 به 19 میلیون بشکه در روز خواهد رسید.
انتظار می‌رود تولید سوخت مایع در روسیه با افزایش یک‌میلیون بشکه در روز (از سال 2015 تا 2035)، در سال 2035 به رقم 12 میلیون بشکه در روز برسد. افزایش 2 میلیون بشکه در روز تولید سوخت‌های مایع در برزیل ناشی از آب‌های عمیق خواهد بود. سایر کشورهای غیر اوپک نیز با کاهش تولید سوخت‌های مایع همراه خواهند بود و سهم آن‌ها از عرضه سوخت‌های مایع از 30 درصد در سال 2015 به 24 درصد در سال 2035 خواهد رسید.
http://hamdelidaily.ir/index.php?newsid=34055
ش.د9601414