(روزنامه آفتاب‌يزد - 1395/05/20 - شماره 4681 - صفحه 1)
«خود مهم پنداری» بخش لاینفک سیاست در ایران است. هر فعال سیاسی چه راست و چه چپ معتقد است که ضریب نفوذ وی وتشکل متبوعش در جامعه به شدت بالاست و کوچکترین اشاره ای باعث می شود جریانی و موجی ایجاد شود.این درحالیست که به دلایل عدیده که قبلا شرح چرایی و مصیبت آن ذکر شده احزاب در ایران کمترین نفوذ ممکن را دارند و نمی توانند بسان احزاب کشورهای توسعه یافته در میدان سیاست و اجتماع نقش بازی کنند.البته وضعیت اصولگرایان در این زمینه به مراتب اسفناک تر است.کافی است به میان مردم کوچه و بازار بروید و نام یکی از همین تشکل ها را ببرید تا متوجه شوید کجای کار هستیم! فی المثل چند درصد مردم عادی می دانند حزبی به نام موتلفه وجود دارد و دبیرکل آن کیست؟ قطعا درصد خیلی نازل و پایینی می دانند و اطلاع دارند داستان چیست.اشتباه نشود.
بنده از این موضوع خوشحال و مشعوف نیستم بلکه این موضوع یک درد است.دردی که عوارض جبران ناپذیری مثل «احمدی نژاد» دارد.این درد 8سال مملکت را تحت تاثیر خود قرار داد و تاجایی که توانست تن رنجور مردم را نحیف و نحیف تر کرد.اما بهر حال بایستی به فکر چاره بود .قطعا مردمی که درگیر معیشت هستند به حزب نمی‌اندیشند و مطمئنا سیاسیونی که صداقت ندارند و شعرباف هستند برای مردم نکته جذابی نخواهند داشت. در این فضا، پوپولیسم و محوریت افراد حرف اول و آخر را می زند و تمام.حال اینکه در انتها چه می شود امروز شاهد آن هستیم. آیا پول نفتی که احمدی نژاد از آن دم می زد سر سفره مردم آمد؟ قطعا خیر. آیا محمدرضا شجریان دوست داشتنی دیگر محدودیت ندارد؟ قطعا علیرغم وعده حسن روحانی همچنان خسروی آواز ایران در محدودیت به سر می برد.
این نکات گفته شد تا بروم سرموضوعی که این روزها در محافل سیاسی داغ و به آن پرداخته می شود. اصل ماجرا هم به این پرسش برمی گردد که بالاخره جامعه روحانیت مبارز تهران از حسن روحانی در انتخابات 96 حمایت خواهد نمود یا خیر؟دبیرکل این جامعه بالکل حمایت را رد کرده است اما از سوی دیگر برخی از اعضای آن مثل مصباحی مقدم آن را نه تایید می نمایند و نه رد .پورمحمدی عضو دیگر این جامعه نیز دیروز به این موضوع پرداخته و گفته است که :«احتمال حمایت وجود دارد.»
حال این سوال مطرح است که حمایت یا عدم حمایت جامعه روحانیت مبارز تهران از حسن روحانی در انتخابات 96 مهم است یا خیر؟
به این پرسش دو پاسخ متفاوت می توان داد.بدین صورت که این حمایت هم مهم است و هم مهم نیست.مهم است از آن جهت که اگر یک تشکل روحانی مهم و قدیمی اصولگرا از حسن روحانی حمایت کند بر روی بخش هایی از جامعه نخبه و مذهبی کشور تاثیر گذار است و می تواند تا حدودی بر روی سبد رای رییس جمهور موثر واقع شود.جدا از این مسئله این حمایت ثابت می کند حسن روحانی صرفا در جریان اصلاح طلب پایگاه ندارد بلکه بخشی از اصولگرایان نیز خواهان استمرار دولت او هستند.اما از سوی دیگر این حمایت چه صورت بگیرد و چه خیر، آنچنان مهم نیست .
به گفته امیر محبیان تئوریسین اصولگرا مدت مدیدی است که ضریب نفوذ اصولگرایان در جامعه کاهش یافته است.یعنی دیگر مثل قدیم نیست که با انتشار یک اطلاعیه شعاری بتوان موج ایجاد کرد.آن هم در میان نسل جوان و کنجکاو.برای اینکه این پاسخ دقیق تر باشد می توان نشانه های دیگری را هم اضافه نمود.مثلا سرنوشت کاندیدایی که مورد حمایت این تشکل در انتخابات ریاست جمهوری 92 بود چه شد؟یا درانتخابات مجلس شورای اسلامی دهم لیستی که مورد حمایت قرار گرفت در برابر لیست اصلاح طلبان به کجا رسید؟
حسن روحانی جزو سیاستمداران باهوش و زیرک کشورمان است.به نوعی او ورژن دیگری از هاشمی رفسنجانی است.با این تفاوت که هنوز به پختگی او نرسیده است.اما با این حال نیک می داند سال 92 چگونه به پاستور رسید و حمایت چه افراد و جریانی را پشت خود می دید.در این فضا عقل و منطق حکم می کند عقبه اجتماعی اصلاح طلبان از دست نرود و دل به نفوذ جریان و احزاب اصولگرا نبست.جامعه روحانیت تهران چه حمایت کند و چه خیر جز آنکه یک نشانه سیاسی باشد حاصل دیگری برای رییس جمهور نخواهد داشت.
http://aftabeyazd.ir/?newsid=45844
ش.د9504537