دهه فجر انقلاب اسلامی همواره یادآور خاطرات تلخ و شیرین بسیاری از روز‌های انقلاب است؛ روز‌هایی که از تظاهرات علنی تا مبارزات پنهانی، سراسر فراز و نشیب و زیبایی‌ها و تلخی‌های بسیاری بود تا زمستان ۵۷ به بهار انقلاب مبدل شود.
جشنواره فیلم فجر جشنواره‌ای است که برای به تصویر کشیدن روز‌های غرور آفرین مبارزات مردمی شکل گرفت تا لحظاتی را ثبت و ضبط کند که شاید خیلی‌ها ندیده باشند و درک نکرده باشند. اما این جشنواره تنها به ژانر انقلابی و دفاع مقدسی خلاصه نمی‌شود و انواع ژانر‌های درام و خانوادگی و انیمیشن و کودک و عاشقانه و کمدی و ... را هم شامل میشود. جشنواره‌ای که در چهل و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب چهل و سومین دوره خود را سپری می‌کند و از آغاز دهه فجر با فیلم‌هایی که گاه خنده و گاه غم را به تصویر می‌کشد، زمینه ساز اتفاقی سرشار از شور و عشق به هنر و میهن میشود.
شور و عشق به هنر
اما جشنواره فیلم فجر تنها مکانی برای اکران فیلم‌های مختلف من نیست بلکه مکانی برای دیدار و ملاقات کارگردانان، بازیگران، فیلمبرداران، و همه عوامل صنعت سینما و نشست‌های خبری با اهالی رسانه است. در این ملاقات‌ها، تجربیات به اشتراک گذاشته میشود، ایده‌ها مبادله میشود، و ارتباطات جدیدی برقرار میشود. جشنواره، فضایی برای بحث و گفت‌و‌گو درباره‌ی سینما و چالش‌های آن را فراهم می‌کند. اما جشنواره‌ی فیلم فجر، فقط یک رویداد فرهنگی و هنری نیست. این جشنواره، بازتابی از وضعیت سینمای ایران و چالش‌های آن است. سینمای ایران، با تمام شکوه و ظرافت خود، همواره با موانع و مشکلات متعددی رو‌به‌رو بوده است.
با این حال جشنواره فیلم فجر تجلی بخش هنر ایرانی است و همین امر مخاطب ایرانی را به تفکر و تأمل وا می‌دارد. این جشنواره نشانی از پویایی سینمای ایران است و به مکانی مناسب برای ارائه و نمایش استعداد‌های خلاق و توانمند مبدل شده است.
قاب‌هایی از رویا تا واقعیت
چهل سومین جشنواره فیلم فجر، با قاب‌هایی از رویاها، واقعیت‌ها و امید‌های سینمای ایران، نمایش زیبایی از هنر و احساس را در ۱۲ بهمن ماه آغاز کرد تا بار دیگر به عنوان یکی از مهم‌ترین رویداد‌های فرهنگی کشور، برگی دیگر از تاریخ پرفراز و نشیب سینمای ایران را ورق بزند. جشنواره‌ای پر از خاطره که از روز‌های پر تلاطم پیروزی انقلاب تا لحظات پر دلهره دفاع مقدس و زندگی اجتماعی و سیاسی و اقتصادی مردم ایران را در چهل و سه سال فعالیت خود به تصویر می‌کشد. این جشنواره همانند دوره‌های قبل در «مرکز همایش‌های برج میلاد» آغاز به کار کرد تا سینما دوستان، اهالی رسانه و هنرمندان و منتقدان را پای فیلم‌های متفاوتی که آمده‌اند در یک ماراتن ۱۰ روزه و در قابی پر از دیالوگ‌های ماندگار سینما را به چالش کشیده و یادآور روز‌های زیبای انقلاب باشد، بنشاند.
از صیاد تا داد
از همان آغازین روز‌های جشنواره اکران فیلم‌ها در ژانر‌های مختلف آغاز شد. در روز نخست جشنواره، ۵ فیلم در چهار سانس به نمایش در آمد و پس از اکران هر فیلم نشست‌خبری، با حضور عوامل و بازیگران فیلم برگزار شد.
«صیاد» یکی از فیلم‌های جذاب نخستین روز جشنواره بود که برشی از زندگی شهید علی صیاد شیرازی سرلشکر نیروی زمینی ارتش در زمان دفاع مقدس را روایت می‌کند. در خلاصه داستان فیلم چنین بیان شده است: «مدتی است این سوال رهایم نمی‌کند، چرا گلوله‌ها از کنارم می‌گذرند و نادیده‌ام می‌گیرند؟!
«بازی خونی» با روایتی معمایی و جاسوسی، «سونسوز» درامی اجتماعی، «داد» روایتی از نوجوانان بزهکار و «رگ‌های آبی» روایتی از فروغ ایرانی دیگر فیلم‌هایی بود که در نخستین روز جشنواره روی پرده سینما رفت.
روایت‌های رنگارنگ
در دومین روز جشنواره «ترک عمیق» روایت یک درام اجتماعی، «افسانه سپهر» انیمیشنی رنگی در مبارزه با اهریمن، «صنم» روایت رنج‌های یک زن عشایر، «آنتیک» یک کمدی از روز‌های پس از انقلاب اکران شد.
در سومین روز فیلم‌های «رها»، «بچه مردم»، «اسفند» بازتابی از حماسه شهید علی هاشمی، «آبستن» و «آتش و گلستان» نمایش داده شد.
چهارمین روز جشنواره میزبان فیلم‌های «لولی»، «ژولیت و شاه»، «شمال از جنوب غربی»، «چشم بادومی» و «لاکپشت» بود.
در پنجمین روز فیلم‌های «اشک هور»، «دست تنها»، «خاتی»، «زیبا صدایم کن» و «فرشته‌ها نمی‌میرند» اکران شد.
ششمین روز جشنواره میزبان «کفایت مذاکرات»، «پسر دلفینی ۲»، «ناتوردشت»، «مرد آرام» و «رکسانا» بود و در هفتمین روز «موسی کلیم الله»، «بازی را بکش»، «صددام»، تاکسیدرمی» و «غریزه» نمایش داده شد.