در تقویم تاریخی انقلاب اسلامی، روز ۲۲ بهمن سال ۱۳۶۱ امام خمینی (ره) پیام مهمی خطاب به مسئولان نظام و نیرو‌های مسلح صادر کردند. ایشان در این پیام وضعیت انقلاب اسلامی را تحلیل کردند و نکات بسیار مهم و آموزنده‌ای را ارائه دادند؛ و در هفت بند رهنمود دادند که ذیلاً به طور فشرده گزینه‌هایی از آن ارائه می‌شود:
۱ ـ در ابتدای بند یک با توضیحاتی تأکید کردند: «توجه داشته باشید که غرور از پیروزی‌ها آفت بزرگی است که شیطان باطنی در بندگان خدا به وجود می‌آورد تا آنان را از راه حق منحرف کند و در اثر آن خلق خدا را در کوشش برای مقصد الهی سست کند و ....»
۲ـ در این بند با یادآوری شرارت‌های اشرار در سال‌های پس از پیروزی انقلاب تا سال ۱۳۶۱ که گروهک‌های تجزیه‌طلب و تروریست و مدعیان دروغین طرفدار خلق که با دست خودشان پرده از چهره کثیف‌شان کنار زده شد و در نهایت به دامن آمریکا و اروپا پیوستند، مرقوم فرمودند: «تقریباً آرامش و سکون با عنایت پروردگار برقرار است. ملت بزرگ متعهد اسلامی لازم است با تمام توان به بازسازی و نارسایی‌هایی که لازمه هر انقلاب است و در ایران که متکی بر قدرت لایزال حق تعالی و همت والای اقشار معظم ملت است، از سایر انقلاب‌های بزرگ ضایعاتش کمتر و دستاوردهایش بیشتر است، توجه داشته و بدون وقفه از فرصت استفاده نموده و کشور را به سوی بیشتر اسلامی شدن در تمام ابعاد آن در تمام ارگان‌های نظام جمهوری اسلامی از قوای سه گانه که اساس نظام است تا حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها که اساس فرهنگ است و از قوای نظامی و انتظامی و قوای مسلح دیگر... همت گماریم....»
۳ـ کراراً مقامات و مسئولان کشور به دولت‌های اسلام و منطقه اعلام کردند، محتوای جمهوری اسلامی ایران بر اساس عدل اسلامی است و نسبت به آن با تمام جان متعهد است و....
۴ـ متصدیان امور و شورای عالی قضایی و ستاد پیگیری کوشش کنند که با سرعت به زندان‌ها و حال زندانیان رسیدگی کرده و از کسانی که از عفوشان ضرری به جمهوری اسلامی نمی‌خورد و مستحق عفو هستند، فهرستی تهیه و عفو آنان را تسریع کنند.
۵ ـ در این بند با بیان ابراز نگرانی از حوزه‌های علمیه خطاب به مدرسین محترم که خیرخواهان اسلام و کشور‌های اسلامی هستند، توجه عمیق کنند که مبادا تشریفات و توجه به ساختمان‌های متعدد برای مقاصد سیاسی و اجتماعی اسلام، آنان را از مسئله اصلی و مهم حوزه‌ها که اشتغال به علوم رایج اسلامی و خصوصاً فقه و مبادی آن به طریق سنتی است، اغفال کند و....
۶ـ آن مطلبی که همیشه مد نظر بوده و درباره آن پافشاری شده، حفظ وحدت کلمه و اجتناب از تفرقه است.
۷- در این بند پایانی امام راحل به دعا و استغاثه دست برمی‌دارند و دعا می‌کنند: «بارال‌ها عنایت خود را از ما دریغ مدار و ناموس دهر و ولیعصر (ارواحنا فداه) را از ما راضی فرما و ما را از نور هدایت خود بهره‌مند نما و...» (صحیفه امام (ره)، جلد هفدهم).