یکی از مهم‌ترین سیاست‌های استعماری اشغالگران اروپایی در قرن هفدهم تا بیستم در مستعمرات، مهار و نابودسازی جمعیت جوان این سرزمین‌ها بود. آنها باید به نحوی به بردگی کشیده می‌شدند تا جنبش‌های اعتراضی و ایستادگی و مقاومت در برابر بیگانگان شکل نگیرد. در این میان، می‌توان به ترفند‌های متعددی اشاره کرد که در طول سده‌ها به کار گرفته شده است.
برای نمونه، رواج مواد مخدر و تلاش برای آلوده کردن مردم مستعمرات، سیاست انگلیسی بود که در هندوستان نیز دنبال شد و بخشی از جمعیت این سرزمین بزرگ را آلوده کرد. با ایجاد تشکیلات وسیع و تبلیغات علمی، کار گسترش کشت تریاک در آسیا آغاز شد. یکی از عوامل اصلی این توسعه، کمپانی هند شرقی انگلستان بود.
این کمپانی مشوق کاشت و تجارت تریاک در هندوستان شد و عامل توسعه مصرف در سایر کشور‌های آسیایی بود. سلطه‌گران برای تشویق مردم تحت ستم، همزمان با ایجاد تشکیلات فروش و مصرف، نظریه‌هایی نیز در مدح و خاصیت مصرف تریاک و مواد مخدر، خلق کرده و رواج می‌دادند و در این راه تا آنجا پیش رفتند که «جان مور»، ژنرال انگلیسی، تریاک را برای مردم قحطیزده هند مفید دانست و گفت با مختصری تریاک می‌توان بر گرسنگی چیره شد و «توماس کوینسی»، نویسنده انگلیسی قرن نوزدهم، تریاک را ستوده و آن را مائده آسمانی خواند.
از دفتر خاطرات یکی از مسئولان مستعمراتی انگلیس در هند می‌توان دریافت که این نوع اعتیاد، چگونه در خدمت امپریالیسم قرار گرفت.
وی می‌نویسد: «وقتی آنها (انگلیسی‌ها) از توانایی فرد برجسته‌ای بیمناک می‌شدند و قدرت قتلش را نداشتند، برایش بساط منقل و وافور می‌چیدند. نتیجه آن می‌شد که ظرف چند ماه همه قوای جسمی و فکری شخص نگون بخت که معتاد شده بود از بین می‌رفت و به احمقی بدل می‌شد که کاری از دستش ساخته نبود. این کار نفرت‌انگیز که از قتل و کشتار چیزی کم نداشت، شایسته کسانی بود که آن را بهکار می‌گرفتند.»
«ویل دورانت» در کتاب «اختناق هندوستان» می‌نویسد: «دولت انگلیس به جای گسترش فرهنگ، مشروب‌خواری و میگساری را در میان مردم وسعت داد. با اولین پست تجارتی که توسط بریتانیا تأسیس گردید، سالن‌های متعددی برای فروش مشروب باز شد و کمپانی هند شرقی از این راه منافع بی‌شماری تحصیل نمود. در ابتدای تصرف هندوستان، قسمت اعظم عواید دولت از همین سالن‌ها تأمین می‌گردید.»