آنکارا در سال‌های اخیر روابط دیپلماتیک خود را گسترش داده و اهداف بلندپروازانه‌ای را در پیش گرفته تا تأثیر بیشتری در معادلات بین‌المللی داشته باشد.
حمایت جدی ترکیه از شورشیان سوری به مرکزیت گروه تحریر الشام، در نهایت به سرنگونی بشار اسد و حاکم شدن شورشیان مسلح بر دمشق منجر شد و حالا این آنکارا است که نفوذ خود را در خاک سوریه روزبه‌روز افزایش می‌دهد.
ترکیه از سوی دیگر تلاش می‌کند خود را به‌عنوان میانجی در برخی دیگر از معادلات و مذاکرات سیاسی از جمله مسئله اوکراین و روسیه معرفی کند تا جایگاه بین‌المللی خود را ارتقا دهد. بااین‌حال، نشریه تحلیلی فارن افرز معتقد است که آنکارا برای تبدیل‌شدن به یک قدرت میانی با موانع متعددی روبه‌رو است.
چالش‌های داخلی
فارن افرز نوشته که قطبی‌سازی سیاسی در داخل کشور ترکیه، به‌ویژه در دوران رهبری رجب طیب اردوغان، تنش‌های اجتماعی را تشدید کرده است. سرکوب مخالفان سیاسی، محدودیت‌های رسانه‌ای و اختلافات قومیتی از جمله مسائل کردها، ثبات داخلی این کشور را تهدید می‌کند.
به اعتقاد این نشریه تحلیلی، اقتصاد ترکیه نیز با مشکلات ساختاری دست‌وپنجه نرم می‌کند. تورم بالا، کاهش ارزش لیر و وابستگی به سرمایه‌گذاری خارجی، دولت را تحت‌فشار قرار داده است. این مشکلات اقتصادی نه‌تنها توانایی ترکیه برای تأمین مالی پروژه‌های سیاست خارجی را کاهش می‌دهد بلکه نارضایتی عمومی را نیز افزایش داده است.
موانع سیاست خارجی
در عرصه خارجی، ترکیه با مجموعه‌ای از چالش‌های پیچیده مواجه است. روابط این کشور با برخی همسایگان مانند یونان و قبرس، به دلیل اختلافات ارضی و منابع انرژی در شرق مدیترانه پرتنش است.
در خاورمیانه، رقابت با کشور‌هایی مانند ایران و عربستان سعودی و همچنین دخالت در منازعاتی مانند جنگ داخلی سوریه، هزینه‌های سنگینی برای ترکیه به همراه داشته است. علاوه بر این، وابستگی ترکیه به منابع انرژی وارداتی، به‌ویژه گاز طبیعی از روسیه، آسیب‌پذیری استراتژیک آن را افزایش می‌دهد.
روابط ترکیه با قدرت‌های غربی نیز همیشه یکدست نبوده است. اگرچه ترکیه عضو ناتو است، اما خرید سامانه دفاع موشکی اس-۴۰۰ از روسیه و اختلافات با ایالات متحده بر سر مسائل منطقه‌ای، روابط آنکارا با واشنگتن را پیچیده کرده است. از سوی دیگر، تلاش ترکیه برای حفظ روابط با روسیه و چین، گاهی اوقات به قیمت تنش با متحدان غربی‌اش تمام شده است.