دولت‌های اروپایی در بزنگاه‌های راهبردی، هویتی مستقل از آمریکا ندارند. «اروپای واقعی» همان بود که به جای اجرای تعهدات، ایران را با وعده‌هایی مثل اینستکس و کانال‌های پوشالی، سال‌ها معطل گذاشت. امروز هم همان اروپا، هم‌صدا با واشنگتن، مکانیسم ماشه را علیه ملت ایران چکاند!
البته که مکانیسم ماشه، بیش از آنکه آثار حقوقی یا اقتصادی تازه‌ای داشته باشد – چراکه عمده تحریم‌ها پیش‌تر بازگشته‌اند – یک جنگ روانی برای القای بن‌بست و ایجاد فشار روحی بر ملت ایران است. هدف اصلی دشمن، تغییر محاسبات جامعه و القای گزاره تسلیم است، اما تجربه جنگ و تحریم به ما آموخته است که هر جا مقاومت کرده‌ایم، بن‌بست شکسته و در‌های تازه‌ای گشوده شده است.
بی‌تردید، مقصر اصلی وضعیت موجود دشمنیِ جبهه‌ی غربی است. نباید اجازه داد پیکان مقصرتراشی این موضوع به سمت داخل برود و حاشیه‌سازی‌های جدید در کشور درست شود. انرژی و انگیزه مردم باید به سمت شناخت دقیق دشمن و طراحی پاسخ متناسب هدایت شود.
در چنین شرایطی، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، شکل‌گیری «اتحاد مقدس» در داخل کشور است. باید همه جریان‌های سیاسی و اجتماعی ـ با وجود اختلاف‌نظر‌های طبیعی ـ در برابر تهدید مشترک دشمن در یک صف قرار گیرند.
تجربه‌ی دفاع مقدس و همین جنگ اخیر نشان داد که وقتی ملت و حاکمیت در کنار هم ایستادند، دشمن از دستیابی به اهداف خود بازماند. اتحاد مقدس به معنای چشم‌پوشی از نقد یا مطالبه‌گری نیست، بلکه یعنی ترجیح دادن امنیت ملی و استقلال کشور بر رقابت‌های جناحی و مقطعی. امروز هم هیچ سرمایه‌ای بالاتر از این همبستگی ملی برای بی‌اثر کردن فشار‌های سیاسی و اقتصادی و روانی دشمن وجود ندارد.
همچنین باید از تجربه گذشته عبرت گرفت. لبخند اروپا، همزمان با خنجر آمریکا بود. آنچه رهبر انقلاب بار‌ها هشدار دادند، امروز عینیت یافته است: اعتماد به وعده‌های غرب، ما را متوقف و دشمن را جسور می‌کند. در مقابل، تکیه بر توان داخلی و گسترش همکاری با شرکای واقعی مانند همسایگان، کشور‌های جنوب جهان و نگاه به شرق می‌تواند ظرفیت‌های بزرگی را فعال سازد.
اکنون وظیفه دولت و مسئولان اقتصادی، مدیریت درست بازار و جلوگیری از تلاطم‌های مصنوعی است. رسانه‌ها نیز باید به جای تکرار روایت‌های غرب‌گرا و پمپاژ بحران ساختگی، آرامش و امید را تقویت کنند. اگر جنگ اصلی در میدان افکار عمومی است، پس جبهه رسانه‌ای نیز باید همان‌قدر فعال و هوشیار باشد.
مکانیسم ماشه، اگرچه در ظاهر تهدیدی جدید است، اما در حقیقت اعتراف دوباره‌ای است به ناتوانی دشمن در برابر ملتی که تصمیم خود را برای استقلال و پیشرفت گرفته است. راه آینده، روشن است: مقاومت هوشمندانه، انسجام داخلی و گسترش پیوند‌های واقعی با ملت‌ها و کشور‌ها و قدرت‌هایی که صادقانه آماده همکاری با ایران هستند.