رهبر معظم انقلاب در سخنرانی ابتدای سال در عظمت امیرمؤمنان (ع) با تأکید بر اهمیت دادن فعالان فرهنگی به نهجالبلاغه فرمودند: «امیرالمؤمنین (ع) قله عدالت است، قله تقواست، قله گذشت است، در طول تاریخ اگر ملت ایران و ملتهای مسلمان بخواهند استفاده کنند از درس این انسان بزرگ و برترین انسانها بعد از پیغمبر اکرم (ص)، باید بیشتر به نهجالبلاغه مراجعه کنند. من توصیه میکنم، امسال فعالان عرصه فرهنگی به مطالعه نهجالبلاغه و آموزش نهجالبلاغه توجه ویژهای داشته باشند.»
پیرو فرمایش امام خامنهای (حفظهالله) درصدد بیان جامعه نمونه در منظر نهجالبلاغه علی (ع) برآمدیم.
امیرمؤمنان (ع) اولین وصی پس از رسول خدا (ص) است، ایشان مأمور به استمرار بخشیدن ایجاد و بسط جامعه اسلامی و نمونه در ابعاد گوناگون بود. اگرچه حضرت علی (ع)، قرآن ناطق و وصی پیامبر (ص) بر اثر توطئه منافقان و غفلت تودههای مردم پس از ارتحال رسول اکرم (ص) خانهنشین شد و تاریخ جامعه بشری را برای همیشه از کوثر معرفت محروم کردند و حتی در دوران خلافت ظاهری حضرت امیر (ع) با تحمیل جنگهای سهگانه جمل، نهروان و صفین، فرصت ایجاد جامعه الگو را از بین بردند؛ اما در همان زمان اندک، حضرت علی (ع) تلاش بسیار کردند تا براساس ثقلین [قرآن و سیره اهل بیت (ع)]هدف نهایی حکومت را پیاده کنند.
خطبهها، نامهها حضرت علی (ع) گواهی میدهند، چقدر حضرت امیرالمؤمنین (ع)، این قله عدالت، برای حرکت دادن جامعه به سمت عدل و عقل مجاهدت کردهاند، چنانکه ایشان در خطبه «قاصعه» که در اواخر حکومت امام علی (ع) در کوفه ایراد شده است، میفرمایند: «من از قومی هستم که ملامت هیچ ملامتگری را از راه خدا بازنمیدارد، چهره آنان چهره راستگویان است و سخنانشان سخنان نیکان و شب را به عبادت بیدارند و روزها مردم را چراغ هدایتند. چنگ در ریسمان قرآن زدهاند و سنتهای خدا و سنتهای پیامبرش را زنده نگه میدارند، نه گردنکشی میکنند و نه برتری میفروشند، از نادرستی و تبهکاری به دورند، دلهایشان دربهشت است و تنهاییشان در کار عبادت است.»
امیرالمومنین (ع) در سخنانی دیگر گلایهمند از همراهی نکردن و در خواب غفلت ماندن گروهی فرمودند: «همانا دنیا روى برگردانده و وداع خویش را اعلام داشته و آخرت روى آورده و طلایههاى آن آشکار گردیده است. بدانید امروز روز تمرین و آمادگى است و فردا روز مسابقه. جایزه برندگان بهشت و سرانجامِ (شومِ) عقب ماندگان آتش دوزخ است....
آگاه باشید! شما در دوران امید و آرزویى به سر مى برید (که فرصت بسیار گرانبهایى است) و مرگ در پى آن است (با این حال) هر کس (از این فرصت استفاده کند) و در ایّام امیدش، پیش از فرا رسیدن اجلش به عمل صالح پردازد، اعمالش به او سود مى بخشد و فرا رسیدن اجلش، زیانى به او نمى رساند. مانند بهشت چیزی را ندیدهام که جوینده آن به غفلت خفته باشد و مانند دوزخ چیزی را ندیدهام که گریزنده آن.»
بنابراین امام علی (ع) ترسیمی از جامعه الگو کرده و کمر همت برتشکیل چنین جامعهای بسته بودند و ما تلاش داریم طی چندین یادداشت نشانه و شاخصهای جامعه الگو را از نگاه حضرت علی (ع) در نهجالبلاغه به مدد الهی دنبال کنیم.