اتحاد مسئولان و پیشرفت کشور

دکتر یدالله جوانی
بررسی تطبیقی وضعیت سیاسی کشورهای پیشرفته با کشورهای عقب مانده، دو عامل مهم را به عنوان عوامل اصلی در پیشرفت یا عقب ماندگی نمایان می سازد.« وحدت» و «اجماع سیاسی» در هیات حاکمه به عنوان عامل پیشرفت، «تفرقه» و «اختلاف نظر و کشمکش سیاسی» در هیات حاکمه به عنوان عامل عقب ماندگی به حساب می آیند. همواره در هر جامعه ای، وحدت عامل موفقیت ها و پیروزی ها و تفرقه عامل شکست ها و ناکامی ها بوده است. حضرت امام خمینی (ره) «وحدت کلمه» ملت ایران را رمز پیروزی انقلاب اسلامی دانسته و بر همین اساس در سالهای پس از پیروزی تا واپسین لحظات عمر پر برکت خود، بر وحدت نیروهای انقلاب و به ویژه وحدت مسئولان نظامی اسلامی تاکید کرده و همگان را به پرهیز از دامن زدن به اختلافات فرا می خواندند. بعد از حضرت امام (ره) نیز مقام معظم رهبری در دو دهه اخیر همواره بر ضرورت توجه جناح ها، جریان ها، احزاب و گروه های سیاسی به مقوله وحدت تاکید داشته و دراین میان، وحدت میان مسئولان نظام را بیش از هر چیز دیگری مورد تاکید قرار داده و رعایت آن را از همه مسئولان خواستار بودند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، اختلافات میان جریان اسلامی، جریان ملی گرا و لیبرالها، مدتها پیشرفت کشور، حل مسایل و تحقق آرمانهای انقلاب اسلامی را با چالش های درونی مواجه ساخت.
یکی از دلایل وسوسه دشمنان و صدام برای تجاوز به خاک ایران و آغاز جنگ تحمیلی، همین اختلافات داخلی بین جریان های مختلف سیاسی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به شمار می آید. با حذف جریان های ملی گرا و لیبرال از صحنه سیاسی کشور، جریان اسلامی پیرو خط امام و وفادار به آرمانهای انقلاب اسلامی قدرت را در قوای سه گانه و تمامی دستگاه های حکومتی و نهادهای انقلاب در اختیار گرفت. امید این بود که با وحدت و همدلی بین تمام مسئولان کشور، تمام ظرفیت ها و منابع در مسیر حل مشکلات و پیاده سازی ارزش ها و شعارهای انقلاب اسلامی مصروف گردد، لکن در همان سالهای حیات حضرت امام (ره) نیروهای انقلاب به دو جناح موسوم به چپ و راست تقسیم شده و روزبه روز شکاف بین آنان عمیق تر گشت. دشمن، بدخواهان و فرصت طلبان در کمین نشسته، از این شکاف بین نیروهای انقلاب استفاده کرده و با نفوذ آنان در بخشی از نیروهای جناح چپ در سالهای پس از رحلت حضرت امام (ره)، کار به جایی رسید که در دوره حضور اصلاح طلبان در قدرت، بخش قابل توجهی از ظرفیت ها و امکانات کشور صرف کشمکشهای سیاسی داخلی و مقابله با انحرافات این جریان و به ویژه طیف افراطی آنان گردید.
اختلافات بین دو جناح چپ و راست که با اختلافات سلیقه آغاز شده بود، تا به آنجا پیش رفت که دشمنان اصلی این انقلاب و کشور به یکی از این جریان ها چشم امید دوختند و این جریان برای پیروزی و حذف کامل رقیب از صحنه، حاضر به همراهی و کنارآمدن با لیبرال ها و ملی گراها گردید. با به قدرت رسیدن اصولگرایان در شوراها ، در مجلس هفتم و دولت نهم، امیدهای فراوانی ایجاد گردید که تمامی نیروهای معتقد به انقلاب اسلامی و آرمانهای حضرت امام (ره) ، با بسیج تمامی امکانات و منابع کشور، مشکلات را یکی پس از دیگری حل کرده و به سرعت مسیر را برای پیشرفت کشور در تمامی ابعاد و عرصه ها هموار می سازند. در طی سالهای اخیر در پرتو همین وحدت وهمدلی اصولگرایان پیشرفت های خوبی در کشور و به ویژه در عرصه سیاست خارجی در موضوع هسته ای و کاهش تهدیدات امنیت ملی حاصل گردید. مردم نسبت به اصولگرایان به لحاظ وفاداری آنان به اصول و ارزشهای انقلاب اسلامی و همچنین جدیت و تلاش برای گره گشایی از مشکلات کشور ، خوشبین بوده و اعتماد بالایی دارند. رای مردم در انتخابات مجلس هشتم و راه یافتن تعداد قابل توجهی از اصولگرایان به مجلس به گونه ای که همچنان اکثریت در مجلس هشتم نیز با اصولگرایان خواهد بود، نشان دهنده استمرار اعتماد و حمایت مردم از تفکر اصولگرایی و جریان اصولگرا می باشد. اما شواهد و قرائن نشان می دهد که اصولگرایان در معرض آسیب تفرقه قرارگرفته اند. در حالی که رهبر معظم انقلاب، مردم و نیروهای انقلاب خواهان وحدت اصولگرایان و مسئولان هستند و این وحدت برای ساختن کشور، حل مشکلات و غلبه بر فشارهای بین المللی در موضوع هسته ای ضرورتی اجتناب ناپذیر دارد، برخی از طیف های اصولگرا به اهمیت این وحدت، آن توجه لازم را ندارند.
طیف های مختلف اصولگرا باید بدانند که موفقیت جریان اصولگرا و تمامی آنان در گرو وحدت و همدلی آنان است. چند دستگی اصولگرایان در مجلس هفتم و تاثیر این چنددستگی بر رابطه مجلس اصولگرای هفتم با دولت اصولگرای نهم، به طور قطع خساراتی را به دنبال داشته است. مجلس و دولت، دو قوه مستقل از یکدیگرند و هر کدام در چارچوب قانون صلاحیتهایی را دارند، لکن این استقلال، مانع همدلی و همراهی این دو قوه برای حل مشکلات کشور نمی باشد. هرگاه اختلاف سلیقه های سیاسی پررنگ گردد، باید زنگ هشداردهنده غلبه «تفرقه» بر «وحدت» را به صدا در آورد. نامه نگاری های اخیر میان روسای محترم دو قوه مجریه و مقننه با یکدیگر را باید از این دست به حساب آورد. مسایل کم اهمیت وقتی با ادبیات خاص بر قلم و زبان جاری شود، توسط فرصت طلبان و بدخواهان به گونه ای پرداخته می شود که گویا مسئله روز و مسئله اصلی کشور همین است. البته اگر هوشیاری، دقت نظر، فاصله گرفتن جدی از نفسانیات نباشد، آتش بیاران معرکه و مشاوران کوته بین کار را به همین نقطه خواهند رساند. آنچه در این میان آسیب می بیند، مردم و کند شدن روند پیشرفت کشور خواهد بود. درچنین فضایی به طور قطع دشمنان امیدوار شده و برنامه های جدید را در دستور کار خود قرار می دهند.
برهمین اساس است که روز چهارشنبه گذشته رهبر معظم انقلاب اسلامی مجددا موضوع وحدت را به مسئولان گوشزد کرده و آنان را به پرهیز از پرداختن به مسایل کم اهمیت فراخوانده و فرمودند: پیشرفت کشور با اتحاد مسئولان و هم چنین همدلی مردم و مسئولان امکان پذیر است. دشمنان همواره از کوچکترین اختلاف برداشت و سلیقه میان مسئولان بهره برداری و خوشحالی می کنند و با تبلیغات گسترده سعی در جنجال سازی دارند. این امر نشان دهنده اهمیت اتحاد و همدلی در کشور است و همان گونه که امام خمینی (ره) بارها تاکید می کردند «باید در جهت اتحاد و همدلی شرکت کرد و به هیچ وجه نباید فضای اختلاف، درگیری، مچ گیری و ایرادگیریهای بی اهمیت وجود داشته باشد.» از این کلام رهبری می توان این بهره را برد که آنچه بعضا مورد تاکید برخی از مسئولان به عنوان یک مسئله مهم و اختلافی یاد می شود، واقعا بی اهمیت است و این نکته ظریفی است که همه مسئولان و دلسوزان نظام باید به آن توجه داشته باشند.