جوانان از مقاومت حزب‌الله می‌گویند (بخش پایانی)

رایزنی های دیپلماتیک مقامات جمهوری اسلامی ایران و تلاش گسترده رسانه های خبری موجب بیداری امت اسلامی شده است به طوری که مقامات برخی کشورهای عربی که در روزهای آغاز درگیری ها، حزب الله را مقصر جلوه می دادند اینک مجبور به حمایت از این گروه شده اند. ملت ها به خروش آمده اند و دولت ها را به دنبال خود کشانده اند.
جاودانه‌های سه‌شنبه
روز سه شنبه به عنوان روز همبستگی با مردم لبنان و فلسطین نامگذاری شد. مردم ایران، پریروز در پایگاه های جمع آوری کمک های مردمی به ملت لبنان جمع شدند و درحد توان، کمک های نقدی و غیرنقدی خود را تقدیم کردند و رفتند. «حسین عظیمی» که تعویض روغنی پدرش را اداره می کند می گوید: «کمک های ما، اعلام پشتیبانی از مردم لبنان و فلسطین است. برای اینکه دنیا بداند آنها تنها نیستند. من مطمئنم که مردم دیگر کشورهای اسلامی هم کمک می کنند اگر دولت هایشان اجازه بدهند که این کمک ها به لبنان و فلسطین برسد.»
مراجع تقلید در حمایت از ملت مظلوم لبنان و فلسطین بخشی از سهم امام را به این امر اختصاص دادند و برای جذب کمک های مردم شماره حساب اعلام کردند.
نمایندگان مجلس، کارمندان، معلمان و کارگران نیز از یک تا چند روز حقوق خود را به مردم لبنان و فلسطین تقدیم نمودند.
در مقابل دانشگاه تهران یک ایستگاه مقاومت قرار داشت که کمک های مردمی به لبنان را جمع آوری می کرد. «مهدی فرهمند» دانشجوی هنر درباره اینکه اثر این کمک ها چیست، می گوید: «مهم ترین مسئله دلگرمی دادن به مردم فلسطین و لبنان است.»
درباره اینکه چه چیزی باید کمک کنیم تأکید می کند: «دارو بهترین کمک است که البته ما پولش را می دهیم و دست اندرکاران باید با اطلاع از نیازهای لبنان و فلسطین نسبت به ارسال آن اقدام کنند.»
«روح الله کمالی» دانشجوی لرستانی که برای انجام کارهای فارغ التحصیلی خود به تهران آمده می گوید: «نفس حضور مردم از کمک ها مهم تر است. اینکه مردم لبنان بدانند که پشتیبانی در دنیا دارند، برایشان اطمینان قلبی به ارمغان می آورد.»
او درباره اینکه کمک ها از چه نوع باشد اظهار می دارد: «کمک نقدی بهتر است چون مسئولان هلال احمر و دیگر نهادهای مسئول بهتر می دانند که نیازهای لبنان و فلسطین چیست.»
حرف های جوانها در حالی گفته می شود که کمک های غذایی و دارویی به مردم لبنان در برخی کشورهای میان ایران و لبنان سرگردان مانده است. البته مسئولان وزارت خارجه، بوروکراسی حاکم بر نظام اداری این کشورها را موجب تعلل آنها می دانند. اما سؤال اینجاست که اگر قرار بود این کمک به کشور های حامی آمریکا انجام شود، آیا این مقررات بوروکراتیک، جرات نشان دادن خودش را می یافت؟
آمادگی جوانان برای حضور در لبنان
یک کاروان دانشجویی روز پنجشنبه پنجم مردادماه، برای یاری رساندن به ملت لبنان عازم این کشور شد. این کاروان پس از تجدید میثاق با آرمان های بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی در مرقد مطهر حضرت امام خمینی رضوان الله تعالی علیه به سوی مرز بازرگان حرکت کرد. کاروان دانشجویی قرار بود پیش از ظهر جمعه از طریق خاک ترکیه و سوریه راهی لبنان شود که به دلیل پاره ای معذوریت های دیپلماتیک این امکان میسر نشد و مرزبانان جمهوری اسلامی ایران در بازرگان اجازه عبور به آنان ندادند. کاروانیان، همانجا ماندند تا مجوز عبور بگیرند و بالاخره موفق شدند.
در همین حال اعلام آمادگی جوانان برای رفتن به لبنان، همچنان افزایش می یابد و مردم در تماسهایی که با سرویس گزارش کیهان دارند، نحوه اعزام به این کشور را سؤال می کنند. یکی از کسانی که به تازگی از لبنان بازگشته درباره نحوه رفتن خود به لبنان می گوید: «برای زیارت راهی سوریه شدم که جنگ آغاز شد بنابر این تصمیم گرفتم از همانجا به لبنان بروم. صهیونیست ها از چهار جاده منتهی به جنوب لبنان، یک جاده را زده اند اما سه جاده دیگر باز است.» این جوان ادامه می دهد: «البته در حال حاضر، سوریه برای رفتن به لبنان مقررات سختی اعمال کرده و رفتن به لبنان به این راحتی ها نیست.» او می افزاید: «البته حزب الله لبنان بیش از نیرو به پول و در کنار آن به کمک های معنوی نیاز ندارد؛ چرا که جوانان لبنان که اکثراً کماندو هستند به خوبی از پس اسرائیل بر می آیند. آنها به پشتیبانی دولت ها و ملت ها بیشتر نیاز دارند.» صحبت های او درحالی است که اکنون از دولت های عربی و اسلامی آنچنان حمایتی دیده نمی شود هر چند ملت ها تلاش خود را می کنند.
گروهی از جوانان پاکستانی، مصری، اندونزیایی و سوری برای رفتن به لبنان و کمک به مردم و رزمندگان لبنانی منتظر باز شدن مرزها هستند. خبرها هر روز حکایت از این مسئله دارد که صبر ملت های مسلمان، لبریز شده و اگر چه برخی دولت ها، حفظ مناصب خود را در سایه حمایت آمریکا بر هر چیزی ترجیح می دهند، اما آنها به وظیفه انسانی خود می اندیشند و مسئولیت خویش را در این امر پذیرفته اند.
تفاوت دولت ایران با دولت‌های اسلامی و عربی
دولت ایران با حمایت همه جانبه از ملت لبنان و فلسطین در طول 27 سال گذشته، پشتیبان اصلی این ملت ها بوده است. سعید رجبی دانشجوی فیزیک در این ارتباط می گوید: «تفاوتی که بین دولت ایران و دیگر دول اسلامی و عربی به ویژه دولت های مقتدر عرب وجود دارد این است که دولت ایران هم خودش کمک می کند و هم زمینه را برای کمک مردم فراهم می آورد و به درخواست های مردم ایران برای کمک ، لبیک می گوید. اما دولت های دیگر نه تنها خودشان کمکی نمی کنند، بلکه بر سر راه کمک های مردم خود هم مانع تراشی می کنند. این مسئله کار را برای مردم آن کشورها سخت کرده است. حال آنکه نفس اعلام حمایت از لبنان، بسیار مهم است والا آنها آنچنان نیازی به نیرو ندارند و اگر آسیب دیدن تأسیسات لبنان نبود شاید به همین کمک های نقدی هم نیازی نداشتند.»
رقابت با ایران جایگزین کمک به لبنان
اجلاس رم برای دستیابی به یک راه حل مناسب جهت مهار بحران به وجود آمده در لبنان و فلسطین باحضور سران چند کشور غربی و عربی برگزار شد و البته به شکست انجامید. محمد خسروخانی جوان 25ساله ای که خود را لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه آزاد معرفی می کند، می گوید: «برخی دولت های عربی برای اینکه جلوی ملت های خود و منطقه مانور مهم بودن بدهند در این اجلاس حضور یافتند. آنها بدون حضور ایران می خواستند کاری را انجام دهند اما نتوانستند. آنها هنوز درک نکرده اند که در جهان امروز بدون ایران نمی توان کاری برای خاورمیانه انجام داد.» او ادامه می دهد: «برخی دولت های منطقه به جای حمایت از لبنان و فلسطین به رقابت با ایران پرداخته اند. با توجه به اینکه ایران چند سال است به کشوری اثر گذار در منطقه تبدیل شده و تیتر یک خبرگزاری ها و رسانه های جهان شده است و دستیابی به فناوری هسته ای و ایستادگی در برابر زیاده خواهی غرب، محبوبیت زیادی برای ایران در دل ملت های اسلامی و عربی به وجود آورده و از طرفی نقش دولت های عربی و اسلامی را در حد یک نامه رسان در پرونده هسته ای ایران- به عنوان مهم ترین مسئله امروز جهان- تنزل داده دولتمردان برخی از کشورهای اسلامی و عربی را به فکر مهم جلوه دادن خود انداخته است و بنابراین آنان می خواهند از مسئله لبنان در این راستا استفاده کنند.» محمد می افزاید: «غافل از اینکه اگر از ایران برای حل و فصل مشکلات جهانی کمک خواسته می شود به اعتبار قدرت و عزت و استقلالش است اما آنها به اعتبار خوش خدمتی به آمریکا و سکوت در برابر جنایات اسرائیل به این مجالس دعوت می شوند.» او ایجاد هرگونه تحول در مسائل خاورمیانه را منوط به نقش آفرینی گسترده ایران می داند و آمریکا و عرب ها را ناتوان تر از آن اعلام می کند که بتوانند مشکلات منطقه را رفع کنند.
علی نظری که همراه با محمد برای کمک مالی به مردم لبنان آمده می گوید: «باید برای طول عمر کسانی چون سیدحسن نصرالله دعا کرد. این مرد بزرگ که اعلام کرده حزب الله و لبنان به کمک ها و حتی قلب های دولت های عربی نیازی ندارند و یک تنه از حیثیت اسلام دفاع می کنند. اکنون در قلب ملت های منطقه جای دارد و از او به عنوان قهرمان دنیای عرب یاد می شود. پیروزی حزب الله به نفع کل منطقه است اما افسوس که برخی دولتمردان عرب این مسئله را مورد توجه قرارنمی دهند.»
علی، اخراج سفرا و تجار اسرائیلی از کشورهای اسلامی و عربی را حداقل حمایت از لبنان و فلسطین اعلام می کند.
هر حرکتی که نشاندهنده حمایت از لبنان و فلسطین باشد، باید به ظهور برسد. اتحاد ملت ها و دولت های اسلامی وحمایت همه جانبه، مجوز کشتار را برای اسرائیل باطل می کند اما سکوت آنها، صهیونیست ها را جری تر خواهد کرد.
احسان مهدوی دانشجوی هنر نیز می گوید: «نیمی از حمایتی که آمریکا و غرب از اسرائیل می کنند را اگر دولت های اسلامی از لبنان به عمل بیاورند شعار اسرائیل باید از بین برود، محقق می شود.»
دره بقاع؛ بیشه شیران حزب‌الله
یکی از پیرجوان های زخم چشیده انقلاب و دفاع مقدس که چند صباحی در لبنان زندگی کرده می گوید: «سال 1367 وقتی جوانان لبنانی را می دیدم که برای فراگیری آموزش های رزمی و تن به تن به دره بقاع می آمدند و نام نویسی می کردند با خود می گفتم مگر این نوجوانان و جوانان می توانند با اسلحه و آرپی جی در مقابل ارتش تابن دندان مسلح اسرائیل بایستند. حالا وقتی می بینم که آن جوان ها به کماندوهایی کارآزموده تبدیل شده اند و پوزه صهیونیست ها را به خاک مالیده اند و اشکشان را درآورده اند از خوشحالی در پوست خود نمی گنجم. او آرزو می کند که ای کاش جوان می بود تا در کنار حزب الله قرار می گرفت.»
اشک آمریکا و اسرائیل از دلیرانه های حزب الله درآمده است هرچند ملت مظلوم لبنان داغدار فاجعه قانا هستند اما در پس چهره غمبار قانا، پیروزی حزب الله خود را نشان می دهد. اسرائیل هرگاه از حزب الله شکست می خورد، ساکنان قانا را به خاک و خون می کشد و این بار هم شکست خورده است. دو ناو خود را از دست داده و صدها کشته و هزاران آواره روی دستش مانده.
اسرائیل، هم صحنه نبرد را باخت هم دیپلماسی و هم حیثیت و آبرو را؛ حتی در مقابل صهیونیست های مهاجر.