زخم کهنه نژادپرستی در جامعه آمریکا

«تریون مارتین» نوجوان 17ساله سیاهپوست ساکن شهر «سنفورد» ایالت «فلوریدای» آمریکا در شامگاه 26فوریه سال2012 (هفتم اسفند سال90) توسط «جرج زیمرمن» نگهبان داوطلب محله به قتل رسید.« جرج زیمرمن» ادعا کرده است که«تریون مارتین» در مرکز شهر «سنفورد» فلوریدا به او حمله کرده و در نهایت موجب شده است که او دست به سلاح ببرد و این جوان سیاه پوست را به قتل برساند. این ادعا در حالی از جانب وی مطرح شد که مارتین در هنگام کشته شدن نه تنها مسلح نبود بلکه تنها یک لیوان چای و مقداری خوراکی در دست داشت. متن مکالمه ای که دقایقی پیش از این واقعه میان جرج زیمرمن و پلیس انجام گرفته، نشان می دهد جرج زیمرمن که به عنوان نگهبان محله فعالیت می کرد، ابتدا به تریون مارتین ظنین شده است.

وی با پلیس تماس می گیرد اما پلیس به وی دستور می دهد کاری انجام ندهد تا ماموران به محل مورد نظر برسند.علی رغم دستور پلیس، زیمرمن به سمت مارتین می رود و با وی درگیر می شود. او ادعا می کند برای دفاع از خودش مارتین را کشته است. ماجرا پس از آن رسانه ای شد که پلیس همان لحظه از بازداشت «جرج زیمرمن» خودداری کرد و بیش از شش هفته بعد این دستگیری صورت گرفت. ماموران پلیس فلوریدا پس از کشته شدن مارتین، زیمرمن را آزاد گذاشته بودند، زیرا عقیده داشتند وی در وضع دفاع مشروع اقدام به تیراندازی کرده بود، اما پس از یک ماه و نیم اعتراض و تظاهرات سازمان های مبارزه با نژادپرستی و جامعه سیاهپوستان آمریکا زیمرمن بازداشت شد و «بیل لی» رئیس پلیس فلوریدا نیز استعفا کرد. تصور می شد دادگاه نیز حکم محکومیت زیمرمن را به علت عمل نژادپرستانه صادر کند، اما این اتفاق نیفتاد.

خانواده مارتین در اظهاراتی از فشار پلیس برای صرف نظر از شکایت علیه نیروهای امنیتی خبر داده و اعلام کردند که مقامات محلی همچنان تلاش دارند تا مرگ مارتین را یک امر طبیعی جلوه داده و موضوع «دفاع از خود» را همچنان داغ نگه دارند.

از همان روزهای ابتدایی رسیدگی به این پرونده، پلیس و دستگاه قضایی آمریکا از سوی مخالفان به تبعیض نژادی و به اهمال کاری متهم شدند. خانواده و دوستان مقتول، برای دادخواهی، یک کارزار اینترنتی به راه انداختند و شروع به جمع آوری امضا برای محکوم کردن قاتل فرزندشان کردند و توانستند در عرض دو روز، بیش از ۲۰۰۰ امضا برای محکوم کردن زیمرمن که خود را بی گناه می دانست و قتل جوان سیاهپوست ۱۷ ساله را دفاع از خود عنوان می کرد، جمع آوری کنند.

شخصیت های سیاسی بسیاری نیز، به حمایت از خانوادۀ مقتول پرداختند. پروندۀ قتل مارتین که ورزشکار نیز بود، تا سنا و کاخ سفید نیز کشیده شد و مقامات آمریکایی را به واکنش واداشت. بابی راش، نمایندۀ ایلینوی در کنگرۀ آمریکا، در اقدامی، با پوشیدن یک لباس کلاهدار، پوششی که بیشتر جوانان سیاهپوست از آن استفاده می کنند، گفت: «تبعیض نژادی باید متوقف شود. به صرف اینکه کسی لباس متفاوتی به تن می کند و سر و صورت خود را با لباس کلاهدار می پوشاند، نمی توانیم بگوییم که او بزهکار است و باید کشته شود.»

سرانجام بعد از گذشت یکسال از مرگ مارتین و سه هفته جلسات رسیدگی به این پروندۀ پرسروصدا که از تلویزیون های آمریکا نیز پخش می شد، هیئت منصفه دادگاه فلوریدا متشکل از هفت قاضی زن، «زیمرمن» را در قتل «مارتین» بیگناه دانست. دادگاه در حکم صادره اعلام کرد زیمرمن، که به هنگام قتل مارتین، نگهبان محله بود به طور مشروع و فقط برای دفاع از خود، از اسلحۀ خود استفاده کرده است. زیمرمن در طول یک سال گذشته تنها ۹ روز در بازداشت به سر برد و با یک وثیقۀ ۱۵۰ هزار دلاری آزاد بود.

در طول جلسات این دادگاه، موضوع تلفن زیمرمن به پلیس مبنی بر اینکه یک فرد مشکوک و غریبه در محله گشت می زند و سپس شلیک به او در حالی که مقتول مسلح نبود، همزمان با مکالمۀ تلفنی، بدون اینکه منتطر رسیدن پلیس باشد، کمتر مطرح شد. در مقابل، وکلای مدافع وی بارها به وزن و لباس کلاهدار مقتول و همچنین جثۀ بزرگ و قوی وی متمرکز شده بودند. اعلام این حکم اعتراضات بسیار گسترده ای را در شهرهای مختلف آمریکا به دنبال داشت و جامعه سیاهپوستان آمریکا در اعتراض به این حکم راهپیمایی های گسترده ای برپا کردند. این حکم بار دیگر به بحث ها پیرامون تبعیض های نژادی در آمریکا دامن زد.

حکم این دادگاه مورد اعتراض و شکایت خانوادۀ مقتول قرار گرفته است و قرار است مجددا توسط دادگاه تجدید نظر بررسی شود. وزارت دادگستری آمریکا نیز اعلام کرده امکان گشودن یک پروندۀ دیگر را بررسی می کند اما معترضان به این حکم، آن را سرکوب و تبعیض نژادی می دانند.

موضع اوباما

موضوع این پرونده به چالشی جدید برای اولین رئیس جمهور سیاه پوست آمریکا تبدیل شد. اوباما با اتخاذ یک موضع میانه سعی کرد که از یک طرف به جانبداری از سیاهان متهم نشود و از طرف دیگر مجبور بود طوری رفتار کند که رضایت جامعه سیاهان آمریکا را به خود جلب کند به همین دلیل باراک اوباما، در یک ژست انسان دوستانه، در پیام تسلیت خود به خانوادۀ مقتول گفت: «می خواهم والدین مارتین بدانند، اگر من پسری داشتم، او حتما شبیه پسر شما بود.» در آن هنگام، رئیس جمهور آمریکا از معترضان خواسته بود که به دستگاه قضایی آمریکا اعتماد داشته باشند و بدون خشونت، اجازه بدهند که روند معمولی رسیدگی به پروندۀ قتل این جوان ۱۷ ساله طی شود.

پس از صدور حکم تبرئه زیمرمن نیز اوباما سعی کرد ضمن اتخاذ موضع بی طرفی از مردم خواست تا صدور حکم دادگاه تجدید نظر آرامش خود را حفظ کنند. اما جی کارنی سخنگوی کاخ سفید گفت «باراک اوباما» در حیطه اختیارات «اریک هولدر» وزیر دادگستری مداخله نمی کند. در همین حال هولدر مدعی شده وزارتخانه وی در چارچوب شواهد و قانون فعالیت می کند. جامعه سیاهان آمریکا این اقدام اوباما را بی اعتنایی آشکار وی به بی عدالتی صورت گرفته در حق این نوجوان سیاهپوست عنوان کردند.

پیشینه تبع‌‌نژادی

هنگامی که اروپاییان استعمار قاره آمریکا را آغاز کردند، بردگان را برای کار کردن در کشتزارها و معادن جدید، از آفریقا بدانجا بردند. میان سال های ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ میلادی در حدود ۱۵ میلیون سیاهپوست آفریقایی به قاره آمریکا انتقال یافتند. تجار برده آنها را از غرب آفریقا می خریدند. بیشتر این بردگان به وسیله دیگر سیاهپوستان آفریقایی به هنگام جنگ یا شبیخون هایی که برای شکار آنان صورت می گرفت، به اسارت در می آمدند.

در زیر عرشه کشتی، برده ها را با زنجیر به هم می بستند تا قادر به فرار یا پریدن به دریا نباشند. تقریبآً از هر ۵ برده یک نفر در مسیر گذرگاه میانی می مرد. پرتغالی ها کشتی های حامل برده خود را تابوت می نامیدند.اولین برده ها در سال 1619 میلادی توسط هلندی ها به آمریکای شمالی آورده شدند و از آن زمان تجارت برده در این منطقه رونق یافت. دولت آمریکا در سال 1808 تجارت برده را در آمریکا ممنوع ساخت.

با وجود این قاچاق غیرقانونی برده به آمریکا همچنان ادامه داشت و فرزندان برده ها همچنان برده به حساب می آمدند.

برده داری در برخی از ایالات آمریکا، بیشتر در بخش جنوبی مرسوم بود و سیاهپوستان در ایالات شمالی نسبتا آزاد بودند. برده ها در آمریکا به اربابان خود تعلق داشتند و از حقوق انسانی و مدنی برخوردار نبودند و اربابان برده ها می توانستند مانند حیوانات با آنها برخورد کنند.در سال 1861 و با ریاست جمهوری آبراهام لینکلن، جنگ داخلی بر سر مسئله برده داری در آمریکا به وقوع پیوست. لینکلن خواستار لغو برده داری در کل آمریکا بود.پس از پیروزی ایالات شمالی در جنگ داخلی آمریکا اصلاحیه سیزدهم قانون اساسی آمریکا رسما برده داری را در ایالات متحده آمریکا لغو کرد، هر چند سیاهپوستان تا صد سال بعد هم از بسیاری از حقوق انسانی و مدنی خود در آمریکا محروم بودند.

وقوع جنگ جهانی دوم و شرکت گسترده سیاهپوستان در دفاع از جنگ مقابل فاشیسم، موقعیت این گروه نژادی را در تحولات داخلی آمریکا تغییر داد. اولین گام برای ارتقای موقعیت اجتماعی آنان، با ادغام واحدهای نظامی سیاهپوستان در دیگر واحدهای ارتش آمریکا در سال ۱۹۴۵ صورت گرفت. سپس دیوان عالی فدرال ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۵۴ که جمهوریخواهان در کاخ سفید حضور داشتند، با صدور حکمی جدایی نژادی در مدارس را غیر قانونی اعلام کرد. این حکم سیاهان را از یک تبعیض ناروای تاریخی نجات داد.

اما مقاومت در برابر ادغام نژادی در ایالت های سابقاً برده دار همچنان به شکل جدی ادامه داشت. سیاهان همچنان از ورود به اماکن مخصوص سفید پوستان از جمله باشگاه ها و رستوران ها محروم بودند. حتی در برخی از شهرهای جنوب، سیاهپوستان حق نداشتند روی صندلی مخصوص سفید پوستان در اتوبوس های عمومی بنشینند. اقدام خانم روزا پارکس در سال ۱۹۵۵ در شهر مونتگمری ایالت آلاباما روح تازه ای به مبارزات سیاهپوستان داد. پارکس در اقدامی شجاعانه، از بلند شدن از روی صندلی مخصوص سفیدپوستان در یک اتوبوس عمومی خودداری کرد و توسط پلیس دستگیر شد. این اقدام، خشم سیاهان را شعله ورتر کرد. کشیش جوانی به نام مارتین لوتر کینگ یک تحریم چند ماهه را علیه سیستم حمل و نقل عمومی در ایالت آلاباما شکل داد. این اعتراض سپس به «جنبش حقوق مدنی» تبدیل شد. در سال ۱۹۶۰ با تلاش و کوشش مارتین لوترکینگ «قانون حقوق مدنی» با هدف رفع تبعیض نژادی به تصویب رسید.

تبعیض همچنان ادامه دارد

اگر چه در سال 1960 قانون رفع تبعیض نژادی در آمریکا به تصویب رسید و بعد از آن نیز به تدریج قوانین نژادپرستانه محلی در ایالت های آمریکا به تدریج ملغی شد و حتی در برخی از ایالت ها قانون تبعیض مثبت نیز به نفع سیاهان و رنگین پوستان اعمال شد ولی تبعیضات گسترده علیه سیاهان در جامعه آمریکا همچنان ادامه دارد و نگاه تحقیرآمیز نسبت به سیاهان در جامعه آمریکا نهادینه شده است. کشته شدن مارتین نیز بخشی از میراث نژادپرستی آمریکا محسوب می شود این پرونده درست از همان لحظه ای که زیمرمن علی رغم دستورات پلیس تصمیم گرفت به یک نوجوان سیاهپوست غیرمسلح به خاطر شباهتش به دزدهای سیاهپوست شلیک کند، نژادی بوده است.

به عبارت دیگر رفتارهای نژادپرستانه ای که در آمریکا علیه سیاهان انجام می شود را نمی توان رفتارهای شخصی افراد قلمداد کرد بلکه این اقدامات کاملاجنبه عمومی دارد و جامعه آمریکا به شدت مستعد انجام اقدامات نژادپرستانه علیه سیاهان است. به نظر می رسد جریانی هدفمند در جهت نقض حقوق سیاهپوستان در آمریکا شکل گرفته است و هر روز نیز ابعاد تازه ای به خود می گیرد. اعتراضات گسترده سیاهپوستان آمریکا به تبرئه قاتل مارتین نشان داد که سیاهپوستان آمریکا همچنان بر این باورند که درون فرهنگ آمریکایی جذب نشده اند و همچنان به عنوان یک شهروند درجه دو به آنها نگاه می شود. حتی در این اعتراضات در برخی از شهرها پرچم ایالات متحده نیز به نشانه اعتراض به آتش کشیده شد که نشان از دلبستگی نداشتن سیاهان به ارزش های پایه ای آمریکا دارد.

آمارها سخن می‌گویند

بر اساس گزارش منتشر شده توسط کمپین ملی اقدام برای مارتین ، در کشور آمریکا به طور متوسط هر ۳۶ ساعت یک سیاهپوست به دست پلیس کشته می شود.تبعیض های نژادی در ایالات متحده آمریکا که با نظام برده داری در سده ۱۷ آغاز شد، همچنان تا عصر حاضر ادامه یافته است. با گذشت سال ها از سخنرانی معروف «مارتین لوتر کینگ» با عنوان «رویایی دارم»، سیاهپوستان آمریکا همچنان به دلیل سیاست های نژادپرستانه دولت این کشور، در محدودیت و محرومیت به سر می برند. آمارها حاکی از آن است که حدود یک میلیون نفر از مجموع 2 میلیون و ۳۰۰ هزار نفر زندانی آمریکا را سیاهپوستان تشکیل می دهند و این در حالی است که شمار آمریکایی های سفیدپوستی که مواد مخدر مصرف می کنند، ۵ برابر بیشتر از سیاهپوستان است.

میانگین ثروت یک خانواده سفید پوست 20 برابر ثروت یک خانواده سیاهپوست است همچنین از نظر امکانات مالی و رفاهی، سیاهان در شرایط بسیار پایین تری نسبت به سفید پوستان قرار دارند. به گونه ای که میانگین ثروت یک خانواده سفیدپوست (۱۱۳ هزار دلار)، ۲۰ برابر درآمد یک خانواده سیاهپوست است. ۱۸ درصد از سیاهپوستان زیر ۲۵ سال آمریکایی، از بیمه درمانی محرومند. یکی از اشکال این تبعیض نژاد پرستانه، نحوه برخورد پلیس با سیاهان است. گسترش نژادپرستی در بخش های دولتی آمریکا باعث شده بسیاری از افسران پلیس در ایالات مختلف بی پروا به مظنونان سیاهپوست خود شلیک کنند و آنان را به قتل برسانند. پلیس آمریکا همواره سعی کرده است با ارائه گزارش های متعدد آمار بالای قتل سیاهان توسط ماموران خود توجیه کند. از ژانویه سال ۲۰۱۲ نیروهای پلیس و امنیتی حداقل ۱۲۰ نفر از زنان و مردان سیاهپوست را به قتل رسانده اند که قطعا نمی توان آنها را تصادفی و غیر عمدی دانست. نتایج یک نظرسنجی نشان می دهد که ۶۴ درصد از مردم نیویورک رویکرد تبعیض آمیز پلیس ضد سیاهپوستان را تصدیق می کنند.

به طور کلی نژادپرستی همواره به عنوان یک مسئله مهم در ایالات متحده از دوره استعمار و برده داری مطرح بوده است. با انتخاب اوباما به عنوان نماینده ای سیاهپوست در کاخ سفید، انتظار می رفت شرایط سیاهان بهبود یابد اما در عمل تغییر چندانی ایجاد نشد چرا که نوع نگاه متفاوت و نژاد پرستانه به سیاهان در جامعه سفیدپوست آمریکا نهادینه شده است.آمار قتل، زندانی شدن بدون تفهیم اتهام و برگزاری دادگاه، دستگیری های بی علت و تضییع حقوق اجتماعی سیاهپوستان در دوران ریاست جمهوری اوباما، نه تنها کاهش نداشت؛ بلکه بیشتر نیز شده است. این در حالی است که تنها بخش کوچکی از موارد متعدد خشونت نیروهای پلیس آمریکا علیه رنگین پوستان و سیاهپوستان آمریکایی در مطبوعات و رسانه ها منتشر می شود.

«ایست و بازرسی» نیز از دیگر سیاست های تبعیض آمیز پلیس آمریکا در قبال سیاهان است. گزارش های منتشر شده حاکی از این امر است که در سال ۲۰۱۱ پلیس نیویورک ۷۰۰ هزار نفر از کسانی که نزدیک به ۸۵ درصد آنها سیاهپوست و یا مردان جوان اسپانیایی بودند را متوقف کرده است. شمار قابل توجهی از افراد سیاهپوست شرکت کننده در این نظرسنجی، اعلام کردند تاکتیک توقف و بازرسی پلیس، آنها را به ستوه آورده است.

جالب توجه آنکه علی رغم این رفتارهای خشونت بار و قتل سیاهان، پلیس آن را انکار کرده و به طرق مختلف آن را توجیه می کند. فعالان سرشناس حقوق بشر می گویند، اسناد و مدارک کافی وجود دارد که ثابت می کند هرگاه پلیس یک سیاهپوست یا لاتین تبار را می کشد آن را قتلی موجه و قانونی تلقی می کند.

نشریه «آمریکن پراگرس» نیز با نگاهی به تبعیض های نژادی نهفته در دستگاه قضایی آمریکا به بیان 10 واقعیت تکان دهنده درباره وضع رنگین پوستان و دستگاه قضایی این کشور پرداخته است .

این نشریه در ادامه 10 واقعیت عمده مربوط به تاثیر دستگاه قضایی- جزایی آمریکا بر اقلیت های رنگین پوست را بدین ترتیب ذکر کرد:

1- رنگین پوستان حدود 30 درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می دهند اما 60 درصد زندانیان از میان آنهاست. از سال 1970 تا 2005 جمعیت زندان ها 700 درصد افزایش یافته است. این رقم از نسبت های جمعیت و جرائم نیز پیش افتاده است. از هر 15 مرد سیاهپوست و از هر 36 لاتین تبار یک نفر به زندان می افتند.

2- براساس گزارش اداره آمار آمریکا از هر سه مرد سیاهپوست، یک نفر باید انتظار داشته باشد که در طول دوران حیات خود به زندان برود. احتمال اینکه سر و کار رنگین پوستان به دستگاه های قضایی و اجرایی بیفتد، خیلی زیاد است. طبق گزارش وزارت دادگستری ، احتمال اینکه سیاهان و لاتین تبارها حین رانندگی متوقف و بازرسی شوند، سه برابر بیشتر از سفیدپوستان است. همچنین احتمال این که آمریکایی های سیاهپوست بازداشت شوند، دو برابر بیشتر و احتمال اینکه از زور علیه آنها استفاده شود، چهار برابر است.

3- دانش آموزان سیاهپوست بیش از هم کلاسی های سفیدپوست خود در معرض تنبیه و مجازات قرار دارند و این به افزایش بازداشت میان دانش آموزان رنگین پوست منجر شده است. دانش آموزان سیاهپوست و لاتین تبار بیش از 70 درصد بازداشت های مرتبط با مدارس یا ارجاعات به دستگاه قضایی را تشکیل می دهند.

4- طبق تازه ترین اطلاعات و گزارش وزارت آموزش آمریکا ، دانش آموزان سیاهپوست اغلب بیش از دیگر همکلاسی های سفیدپوست خود بازداشت می شوند. طبق این گزارش، در سال تحصیلی 2010-2009 تعداد 96هزار دانش آموز بازداشت شده و 242 هزار نفر به دستگاه قضایی ارجاع داده شده اند. از این تعداد، بیش از 70 درصد ، سیاهپوست و لاتین تبار بوده اند. تنبیهات سخت در مدارس از تعلیق تا بازداشت ، باعث شده است شمار نوجوانان رنگین پوست که سر و کارشان به دستگاه قضایی می افتد، به طور قابل ملاحظه ای افزایش یابد.

5- درصد نوجوانان آفریقایی تبار زندانی بیش از جوانان سفیدپوست است و احتمال اینکه وارد زندان بزرگسالان شوند، زیادتر است. اگرچه این نوجوانان 16 درصد کل جمعیت نوجوانان آمریکایی را تشکیل می دهند اما 37 درصد موارد در دادگاه های جنایی به این گروه تعلق دارد.

6- در سه دهه گذشته ، شمار زنان زندانی تا 800 درصد افزایش یافته است که اکثرشان زنان رنگین پوست هستند. ، میزان نابرابری های قومی و نژادی تکان دهنده است.زنان سیاهپوست سه برابر بیشتر از زنان سفیدپوست به زندان می روند. زنان لاتین تبار نیز در مقایسه با زنان سفیدپوست 69 درصد بیشتر به زندان می روند.

7- مبارزه با مواد مخدر نیز اساسا در محلات و جوامع رنگین پوستان جریان دارد. به گفته دیده بان حقوق بشر ، اقلیت های رنگین پوست بیشتر از سفیدپوستان مواد مخدر مصرف یا خرید و فروش نمی کنند اما میزان دستگیری ها میان آنها بیشتر است. سیاهپوستان آمریکا 14 درصد مصرف کنندگان موادمخدر را به خود اختصاص می دهند اما 37 درصد کسانی که در این رابطه دستگیر می شوند ، سیاهپوست هستند. از سال 1980 تا 2007، حدود یک نفر از سه نفر در 25.4 میلیون بزرگسالی که در رابطه با مواد بازداشت شدند، سیاهپوست بودند.

8- مهاجمان سیاهپوست وقتی بازداشت می شوند احکام طولانی مدت می گیرند.کمیسیون صدور حکم آمریکا می گوید، در سیستم فدرال، مجرمان سیاهپوست حکم هایی دریافت می کنند که 10درصد طولانی تر از احکام صادر شده برای سفیدپوستان با همان جرم است.

 9- قوانین انتخاباتی که افراد دارای سوابق کیفری از رای دادن محروم می کند، بیشتر، مردان رنگین پوست را تحت الشعاع قرار می دهد.آن طور که برآورد می شود 5 میلیون و300هزار آمریکایی به علت پیشینه کیفری حق رای دادن ندارند. این محرومیت در نتیجه نابرابری های نژادی شدیدتر می شود و در نهایت 13 درصد مردان سیاهپوست حق رای دادن ندارند.

10- مطالعات نشان می دهد رنگین پوستان بعد از آزادی از زندان نیز با تبعیض در میزان دستمزد روبه رو هستند. مدت حبس در این خصوص تاثیرگذار است و برای مردان و زنان سیاهپوست بیشتر از سفیدپوستان است. تعدادی از ایالت ها کار کردن افراد دارای محکومیت های خاص را در صنایع بهداشت عمومی مانند پرستاری، مراقبت از کودک و مراقبت های بهداشتی در خانه منع کرده اند. در این خصوص نیز بیشترین تاثیر بر رنگین پوستان است.

این نابرابری های نژادی مردم رنگین پوست را از اساسی ترین حقوق مدنی شان محروم کرده است به طوری که لزوم اصلاح دستگاه قضایی آمریکا به شدت احساس می شود. با حبس های گسترده و حضور دائم رنگین پوستان در سیستم قضایی و زندان ها، این مردم تاثیر منفی بر خود و جامعه خویش را احساس می کنند.آنها قادر نخواهند بود در داخل جامعه و فرآیند دموکراتیک جذب شوند. اصلاح سیاست های قضایی که مملو از نابرابری نژادی است، باید در کانون جنبش مقابله با نژادپرستی و بی عدالتی نژادی قرار گیرد.

تاکنون اقدامات متعددی در این زمینه از سوی نهادهای متعدد حقوق بشر و فعالان این عرصه انجام شده است و کمپین های مختلفی در این باره شکل گرفته اند. در قالب این کمپین ها فعالان حقوق بشر از دولت اوباما درخواست کرده اند تا اقداماتی در جهت برقراری عدالت نژادی و پایان دادن به نابرابری ها در این زمینه در پیش گرفته شود و کشتار بی دلیل سیاهان متوقف شود.

مردم آمریکا در اعتراضات گسترده ای که در طول دوهفته گذشته و در اعتراض به تبرئه قاتل مارتین داشتند فریاد می زدند که کل نظام سیاسی و قضایی آمریکا نژادپرست است، خانواده این نوجوان نیز اعلام کرده که از سیستم قضایی کشور ناامید شده است و درخواست کرده که خود اوباما پرونده قتل فرزندشان را پیگیری کند. این درحالی است که سخنگوی کاخ سفید اعلام کرده است که اوباما در کار دستگاه قضایی کشور مداخله نمی کند. احتمالاپرونده قتل این نوجوان سیاهپوست نیز همچون هزاران پرونده نژادپرستی به بایگانی دستگاه قضایی آمریکا سپرده خواهد شد.