بن‌بست سياست آمريكا در سوريه

"در سال 1391 و با بروز نشانه‌هايي مبني بر اينكه شورشيان در سوريه در حال قدرتمندتر شدن هستند مباحثات كاخ سفيد الگوي خاصي پيدا كردند. در حالي كه مقامات سازمان‌هاي خارج از ساختمان اجرايي از مسلح كردن شورشيان حامي غرب در سوريه و يا ديگر شكل‌هاي اقدام در اين كشور حمايت مي‌كردند، نزديك‌ترين دستياران اوباما در كاخ سفيد با برگزاري نشست‌هاي پشت سر هم بر پاسخ رئيس جمهور به اين طرح‌ها تاكيد كردند: خير!"

به گزارش "ايسنا"، خبرگزاري رويترز درباره تعارض رويكردها در دولت آمريكا طي سال‌هاي اخير درباره مساله سوريه مي‌نويسد: "جوليان اسميت كه معاون مشاور امنيت ملي جو بايدن، معاون رئيس جمهوري آمريكا بوده، اظهار داشت: اين نزد افراد بسيار نزديك به رئيس جمهور كاملا آشكار بود كه وي درباره مداخله در سوريه ملاحظات بسيار عميقي دارد.

وي افزود: و همچنين احتمال تغيير يافتن اين ديدگاه‌ها بسيار پايين بود.

تابستان سال جاري تحولات رخ داده در سوريه وضعيت موجود را تحت تاثيرقرار دادند. در ماه ژوئن پس از آنكه گروه داعش مناطق وسيعي از سوريه و همچنين دومين شهر بزرگ عراق را به تصرف درآورد، شروع به تهديد بغداد كرد و در عين حال ارتش عراق فروپاشيد.

اين شبه نظاميان دو خبرنگار آمريكايي را سر بريده و موجب افزايش حمايت عمومي آمريكايي‌ها از حملات هوايي عليه شبه نظاميان شدند. سرانجام سازمان‌هاي اطلاعاتي آمريكايي اعلام كردند كه شبه نظاميان خارجي كه به اعتقاد آنها به سوريه منتقل شده‌اند قصد دارند حملاتي را عليه آمريكا و اروپا برنامه‌ريزي كنند. افراط گران موجب شدند اين استدلال دولت اوباما مبني بر اينكه با موفقيت به جنگ عراق پايان داده تضعيف شود و سابقه اوباما در دفاع از خاك آمريكا با تهديد مواجه شود.

به گفته جوليان اسميت افراط گران بحث درباره عراق را كاملا عوض كردند.

در تاريخ 28 شهريور سرانجام اوباما از مخالفت 3 سال و نيمه خود با مداخله نظامي در سوريه عقب نشيني كرد و دستور داد عليه شبه نظاميان در اين كشور حملات هوايي با پايان باز صورت پذيرد.

اين نخستين چرخش 180 درجه‌اي اوباما از موضعش نبود. اوباما در اوت 2012 هشدار داده بود اگر بشار اسد، رئيس جمهوري سوريه از سلاح شيميايي استفاده كند از خط قرمز آمريكا عبور كرده است اما پس از آنكه آمريكا ادعا كرد دمشق از سلاح شيميايي عليه شورشيان استفاده كرده اوباما تصميم گرفت با قواي قهريه به اين كار پاسخ ندهد.

كمپين بمباران سوريه كه ممكن بود سال‌ها به طول انجامد يك اصلاح مسير مهم براي رئيس جمهوري بود كه از بابت سياست خارجي محتاطانه مشهور است.

به گفته مقامات بلندپايه سابق و فعلي آمريكا مديريت مسائل سوريه توسط اوباما شامل عقب گرد اوليه، نشست‌هاي مكرر، چرخش 180 درجه‌اي در ماه سپتامبر نشان مي‌دهند كه سياست خارجي اوباما متمركز، مشورتي و اغلب واكنشي است. آنها مي‌گويند اوباما و حلقه نزديك به وي سه اشتباه اساسي كرده‌اند. عقب نشيني همه سربازان آمريكايي از عراق و فقدان تلاش كافي براي مسلح كردن شورشيان ميانه روي سوريه زمينه را براي پيشرفت گروه داعش فراهم آورد. مباحثات داخلي در دولت آمريكا متمركز بر هزينه‌هاي مداخله نظامي در سوريه بود در حالي‌كه خطرات عدم مداخله در اين كشور را كم‌اهميت مي‌شمرد.

هم‌چنين كاخ سفيد آسيب‌هايي را كه از بابت كوتاهي باراك اوباما در اجراي تهديدهاي علني عليه بشار اسد به اعتبار آمريكا وارد مي‌آمد، دست‌كم گرفت.

رسيدن به نقطه خفگي

طي روزهاي اخير لئون پانه‌تا، رئيس سابق سازمان اطلاعات مركزي آمريكا (سيا) و وزير دفاع سابق آمريكا با هيلاري كلينتون، وزير امور خارجه سابق و فهرست بلندبالاي ديگري از اعضا و دستياران سابق دولت اوباما همراه شده و گفت كه اوباما اشتباهات مهمي را در خاورميانه مرتكب شد.

پانه‌تا مشخصا به مساله خروج سربازان آمريكايي از عراق اشاره كرد. او در كتاب خاطراتش به نام "نبردهاي ارزشمند" مي‌نويسد: براي من و بسياري از ديگر مقامات واضح بود كه خارج ساختن همه نيروهاي ما از عراق ثبات شكننده‌اي كه به زحمت عراق را متحد نگه داشته بود به خطر خواهد افتاد.

در آن زمان چنين استدلال‌هايي از سوي كاخ سفيد رد مي‌شد و ماشين سياست خارجي كاخ سفيد در آن هنگام قدرت زيادي تحت رياست جمهوري اوباما پيدا كرده بود و اعضاي كابينه اوباما و سازمان‌هاي دولت احساس مي‌كردند كه از سوي حلقه نزديك به اوباما به حاشيه رانده شده‌اند.

تحت نظارت اوباما اعضاي شوراي امنيت ملي آمريكا كه به هماهنگ سازي سياست‌هاي اطلاعاتي، دفاعي و ديپلماتيك در داخل كاخ سفيد مي‌پردازد دوبرابر بزرگ‌تر شد. در زمان جورج دبليو بوش تعداد اعضاي اين شورا 50 نفر، در زمان بيل كلينتون 100 نفر، در زمان جرج دبليو بوش 200 نفر و در زمان اوباما تعداد اعضاي اين شورا به 270 نفر رسيد. كاخ سفيد شروع كرده بود به اينكه تصميم‌هاي كوچك و بزرگ را بگيرد در حالي‌كه پنتاگون و وزارت امور خارجه و تيم‌هاي بزرگ تحليل‌گران و مشاوران آنها نفوذ اندكي بر كاخ سفيد داشتند.

طي نشست‌هايي كه ساعات متوالي به طول مي‌انجاميد مقامات بلندپايه كابينه اوباما به بحث درباره تاكتيك‌ها و نه راهبرد بلندمدت مي‌پرداختند.

رابرت اس. فورد، سفير سابق آمريكا در دمشق به ياد مي‌آورد كه در نشست‌هاي طولاني درباره مسائل كوچك نظير اينكه با كدام‌يك از اعضاي مخالفان سوري مي‌تواند ملاقات كند و اينكه آيا مي‌توان به شوراي تحت كنترل مخالفان محلي سوريه آموزش‌هاي رسانه‌اي، تلفن‌هاي ماهواره‌اي و كلاس‌هاي مديريت فراهم كرد بحث مي‌كرده است. گاهي اوقات اين نظام متمركز كاخ سفيد تحت تاثير قرار مي‌گرفت.

ميشل فلورنوي كه سابق بر اين به عنوان معاون سياست‌گذاري وزير دفاع آمريكا و مقام عالي شماره 3 غيرنظامي در پنتاگون در دوره نخست اوباما كار كرده، اظهار داشت: گاهي يك نقطه خفگي واقعي به وجود مي‌آمد. ظرفيت‌هاي زيادي وجود داشت و آنها مي‌توانستند در مقطعي مسائل زيادي را مديريت كنند بنابراين همه چيز آهسته شد. فلورنوري و ديگر مقامات سابقي كه از رويكرد دولت اوباما انتقاد مي‌كنند اذعان مي‌كنند كه بايد مهم‌ترين تصميم‌ها از جمله استفاده از نيروي نظامي در نهايت به درخواست رئيس جمهور گرفته شود. آنها اين گونه استدلال مي‌كنند كه تشديد شدن كنترل كاخ سفيد بر همه چيز منجر شد كه آمريكا در مسائلي نظير تلاش براي مقابله با پروپاگانداي روسيه درباره اوكراين يا مبارزه با تلاش‌هاي سايبري افراط گران براي جذب نيرو عقب بماند.

تصميم براي مسلح كردن مخالفان سوريه

يكي از مثال‌هاي بارز اين مسائل سوريه است كه بر طبق برآوردها 190 هزار نفر درآن كشته‌ شده‌اند. در پاييز سال 1391 كلينتون، پانه تا و ديويد پتراوس كه رئيس وقت كاخ سفيد بود به عنوان 3 عضو ارشد امنيت ملي كابينه آمريكا پذيرفتند كه مسلح كردن شورشيان سوريه به طور محرمانه بهترين راه مقابله با افراط گرايي در سوريه است.

باراك اوباما و حلقه نزديك به وي ابتدا اين توصيه را رد كردند و پس از آن يك برنامه محدود براي مسلح كردن شورشيان را به اجرا درآوردند و اكنون كه دو سال از آن زمان مي‌گذرد و گروه داعش مناطق وسيعي از سوريه و عراق را تصرف كرده اين رويكرد را پذيرفته‌اند. دستياران اوباما مي‌گويند در دوراني كه آمريكا با تهديدهاي نظير تروريست روبه رو بوده و نياز است كه قابليت‌هاي پنتاگون و جامعه اطلاعاتي آمريكا و وزارت امور خارجه و ديگر نهادها به كار گرفته شود كاخ سفيد بايد هماهنگي‌هاي سفت و سختي داشته باشند.

به گفته آنها اين وظيفه رئيس جمهور است كه مسئوليت نهايي مسائل جنگ و صلح را عهده‌دار باشد.

بن رودس، يكي از معاونان مشاور امنيت ملي كاخ سفيد اظهار داشت: به غير از زنان و مردان يونيفرم پوش نظامي ما تنها رئيس جمهور است كه ريسك هزينه‌هاي اقدام نظامي را مي‌پذيرد.

كنترل‌هاي كاخ سفيد

اين روايت درباره تصميم گيري‌هاي امنيت ملي اوباما بر پايه مصاحبه‌هايي كه با بيش از 30 مقام سابق و فعلي آمريكايي كه هم در دولت‌هاي جمهوري خواه و هم دموكرات خدمت كرده‌اند و برخي از آنها در دوران ريچارد نيكسون فعاليت داشته‌اند گردآوري شده است. رويكرد اوباما در نزديك‌تر كردن كنترل خود بر مسائل و به حاشيه كشاندن وزارتخانه‌هاي دفاع و امور خارجه به طريقي ادامه‌دهنده روندي است كه تحت رياست جمهوري بيل كلينتون و جورج دبليو بوش آغاز شد اما تحت رياست جمهوري اوباما متمركزسازي كنترل در حلقه داخلي تشديد شد.

اين كاخ سفيد و نه پنتاگون بود كه تصميم گرفت دو واحد از سربازان عمليات ويژه را به يمن بفرستد. اين كاخ سفيد و نه وزارت امور خارجه آمريكا است كه اكنون بر بسياري از جزييات امنيت سفارتخانه‌هاي آمريكا نظارت مي‌كند كه البته اين كار را در واكنش به حملات جمهوري خواهان به سبب حمله مرگبار 20 شهريور 1391 عليه كنسولگري آمريكا در شهر بن غازي ليبي انجام مي‌دهد. همچنين تصميم اختصاص 10 ميليون دلار كمك غيركشنده به اوكراين نيز نيازمند تاييد و بررسي كاخ سفيد بوده است.

در زمينه برخي مسائل اساسي‌تر تصميم‌هاي مهم گاهي بدون آگاهي مقامات كابينه گرفته مي‌شدند. يكي از مقامات سابق آمريكايي اظهار داشت كه تصميم سال 1390 اوباما براي كنار گذاشتن مذاكرات دشوار با بغداد براي حضور سربازان آمريكايي در عراق و خارج ساختن آخرين بخش از سربازان آمريكايي از اين كشور به يكباره پنتاگون را شگفت‌زده كرد و تنها رئيس جمهور و حلقه كوچكي از دستياران وي از اين تصميم باخبر بودند.

در حال حاضر رئيس جمهور آمريكا كه در ابتدا او را يكي از بزرگترين كارشناسان ارتباطات نسلش تلقي مي‌كردند از سوي بسياري از آمريكايي‌ها عملكرد ضعيفي در زمينه تعريف و دفاع از سياست خارجي‌اش دارد. نظرسنجي كه به طور مشترك توسط خبرگزاري رويترز و موسسه ايپسوس انجام شده نشان داد اكثريت آمريكايي‌ها معادل 54 درصد با عملكرد سياست خارجي اوباما مخالف هستند و اين ميزان يكي از پايين‌ترين درصدهايي است كه طي رياست جمهوري اوباما مشاهده شده است.

بن رودس كه يكي از پرسابقه‌ترين دستياران امنيت ملي اوباما به شمار مي‌آيد اظهار مي‌دارد كه برخي بحران‌هاي پيچيده جهاني و نه اشتباهات سياسي باعث پايين آمدن ميزان تاييد عملكرد رئيس جمهور شده است. او مي‌گويد اوباما در اينكه پس از جنگ‌هاي پرهزينه عراق و افغانستان به طور مشورتي عمل كرده كار درستي انجام داده است.

رودس تصريح مي‌كند: چيزي كه هميشه آمريكا گفته اين است كه اگر تهديدي عليه ما وجود دارد ما دست به اقدام خواهيم زد اما هنگامي كه مساله به شكل دهي به تحولات در فرهنگ‌هايي كه با آمريكا بيگانه هستند مربوط مي‌شود ما بايد تاحدي واقع‌گرايي را درنظر بگيريم.

اوباما همچنين موفقيت‌هاي قابل توجهي در زمينه امنيت ملي داشته است. سابقه وي در حفاظت از خاك آمريكا در مقابل حمله بسيار برجسته است. مقامات فعلي و سابق آمريكايي سياست اوباما در زمينه مذاكرات هسته‌اي با ايران را تحسين كرده و آن را شفاف و منسجم مي‌دانند.

اوباما همچنين ائتلافي عليه گروه داعش ايجاد كرده كه طي آن كشورهاي عربي در كنار آمريكا، فرانسه، انگليس و ديگر كشورها در حملات هوايي مشاركت مي‌كنند. اگرچه روساي جمهور سابق آمريكا با خطرهاي شديد مواجه بودند كه بارزترين آنها امكان آخرالزمان در جنگ سرد بود اما براي اوباما جهان متفاوت است. تصميم‌هايي كه او بايد در زمينه استفاده از نيروي نظامي آمريكا بگيرد چند برابر شده است.

به گفته حاميان اوباما چنين واقعيتي از سوي منتقدان وي ناديده گرفته مي‌شود. اوباما در ليبي يك مداخله نظامي انسان‌دوستانه را به اجرا گذاشته است؛ در عمليات‌هاي ضدتروريستي در پاكستان، ليبي، سومالي، يمن، عراق، افغانستان و ديگر كشورها نظارت داشته است؛ به جنگ‌هاي عراق و افغانستان كه رئيس جمهور قبل از او راه انداخت پايان داده است؛ با تهديدهاي مرگبار عليه گروگان‌هاي آمريكايي و تاسيسات ديپلماتيك آمريكا دست و پنجه نرم كرده است؛ و ارتش آمريكا را به غرب آفريقا فرستاده تا با گسترش ويروس ابولا مقابله كرده و همچنين دختران دانش‌آموز نيجريه‌اي ربوده شده را پيدا كند.

بحران‌هاي جديد پيش‌ روي آمريكا

مقامات سابق و فعلي آمريكا مي‌گويند كه جهاني شدن شبكه‌هاي اجتماعي و توييتر و پخش 24 ساعته اخبار اين توقع را در داخل و خارج از آمريكا به وجود آورده كه واشنگتن بايد بلافاصله در زمينه هرگونه مساله سياست خارجي موضعي را اتخاذ كند. اين تقاضا براي موضع‌گيري سريع آمريكا و رهبران آمريكا مي‌تواند دشوار باشد.

ژنرال جيمز جونز كه از ارتش آمريكا بازنشسته شده و از 1388 تا 1389 مشاور امنيت ملي اوباما بوده اظهار داشت: يكي از بزرگترين مشكلات در واشنگتن پيداكردن زماني است كه راهبردي فكر كنيم نه تاكتيكي. شما از خواب بيدار مي‌شويد و مي‌بينيد كه بحران جديدي وجود دارد و سپس شروع به رسيدگي به آنها مي‌كنيد.

با وجود آنكه گاهي اوقات اوباما را در زمينه امور خارجه منفعل يا غيرمتعهد نشان داده‌اند اما او خيلي فراتر از آنكه منفعل يا غيرمتعهد باشد تصميم‌گيري‌ها را به پيش مي‌برد.

به گفته مقامات سابق آمريكايي كه در نشست‌ها با اوباما بوده‌اند او خود را براي نشست‌ها كاملا آماده مي‌كند، حافظه‌اش مثل يك دايره‌المعارف است و به طور روشمند مشكلات را از هم تجزيه مي‌كند.

اوباما به عنوان استاد سابق علم حقوق بر نشست‌هاي سياست خارجي تسلط دارد و اينگونه نشست‌ها را چه شامل گردهمايي‌ها در دفتر بيضي شكل كوچك او باشند و چه نشست‌هاي رسمي شوراي امنيت ملي باشد رياست مي‌كنند.

اوباما كسي است كه از اعضاي كابينه خود خواسته نظرات مخالف خود را اعلام كنند و از مقامات سطح پايين‌تر نيز كه معمولا به طور سنتي در چنين نشست‌هايي حرف نمي‌زنند خواهان اظهارنظر شده است. برخي از دستياران اوباما گلايه كردند كه ديدگاه‌هاي متفاوت درخصوص برخي موضوعات نظير سوريه تاثير چنداني بر نظر رئيس جمهور و حلقه داخلي وي نداشته است.

به گفته يك مقام بلندپايه سابق آمريكا، به رغم جلسات بحث آزادي كه اوباما برگزار مي‌كرد اما نشست‌هايي كه در آنها حتي وزراي كابينه نيز حضور داشتند چيزي بيش از نشست‌هايي كاملا رسمي نبودند و تصميم‌ها را تنها اوباما و دستياران انگشت‌شمار كاخ سفيد مي‌گرفتند.

فرد هوف، فرستاده سابق وزارت امور خارجه آمريكا به سوريه مي‌گويد اوباما علاوه بر اينكه فرمانده كل قوا است خود را در زمينه برخي مسائل تحليل گر كل قوا نيز درنظر مي‌گيرد.

فرد هوف خاطرنشان ساخت: او خودش بسياري از قضاوت‌هاي بسيار اساسي را بر پايه غرايض خودش و همچنين دانش و غرض‌ورزي‌هايش اتخاذ كرده است.

حاميان رئيس جمهور آمريكا مي‌گويند رويكرد وي براساس اصول و نه غرض‌ورزي است. اوباما رهبري برنامه پايان دادن به جنگ عراق را بر عهده گرفت و ديدگاه‌هايش را درباره اقدام نظامي در خاورميانه كاملا شفاف مطرح كرد.

اوباما معتقد بود كه هزينه‌هاي مالي و انساني مداخله‌هاي تمام عيار ارزش نتايج محدودي كه به بار مي‌آورند را ندارند. او تاكيد كرد كه نيروي نظامي آمريكا نمي‌تواند ديناميك‌هاي داخلي كشورهاي منطقه و خاورميانه را تغيير دهد.

بحث سوريه

اوباما در مرداد 1390 در بيانيه‌اي متشكل از 620 كلمه درباره سوريه منتشر كرد كه دستيارانش اميدوار بودند او را در مسير درست تاريخ قرار دهد. او پس از چند هفته فشار كنگره افراد سوري- آمريكايي و هم‌پيمانانش در خاورميانه و اروپا از بشار اسد خواست تا از قدرت كناره‌گيري كند.

اوباما اظهار داشت: زمان آن رسيده كه مردم سوريه سرنوشت خودشان را تعيين كنند. رابرت فورد كه از سال 1390 تا 1392 سفير آمريكا در سوريه بوده اگرچه گفته بود از اين بيانيه حمايت مي‌كند اما اكنون از بابت آن تاسف مي‌خورد زيرا واشنگتن حرف‌هايش را عملي نكرد.

او تاكيد كرد كه مورد سوريه نشان دهنده اين الگو در دولت آمريكا است كه درباره برخي مسائل بيانيه‌هاي علني منتشر كند بدون آنكه يك سياست روشن نسبت به آنها توسعه دهد. هنگامي كه بشار اسد از كنار رفتن از قدرت امتناع كرد كاملا مشخص شد كه دولت آمريكا و هم‌پيمانانش طرحي و يا اراده سياسي در قبال سوريه براي آنكه او را به زور از قدرت خارج كنند در دست ندارد. پس از آن اعتبار آمريكا و اروپا در منطقه كاهش يافت. تركيه و ديگر كشورهاي عربي با در اختيار گرفتن مساله كنار رفتن بشار اسد از قدرت از ظهور گروه‌هاي افراط گر در سوريه حمايت كرده و يا چشم خود را نسبت به اين مساله بستند.

مقامات آمريكايي به اين كشورها هشدار دادند كه كنترل اين شبه نظاميان غيرممكن خواهد بود. به گفته يك مقام سابق آمريكايي ترك‌ها در پاسخ گفتند وقتي واشنگتن خودش در حاشيه نشسته است آنها هيچ انتخاب ديگري ندارند مگر آنكه از افراط گران مخالف بشار اسد حمايت كنند.

پس از آنكه در سال 1391 افراط گران در ميان مخالفان سوريه قدرت پيدا كردند اعضاي كابينه دولت اول اوباما از اقدام محرمانه آمريكا در سوريه حمايت كردند. در تابستان سال 1391 سه مشاور ارشد خارج از كاخ سفيد يعني كلينتون، پانه‌تا و پتراوس پيشنهاد دادند كه سازمان سيا آن دسته از شورشيان سوري ميانه‌رو را كه به عنوان ارتش آزاد سوريه فعاليت مي‌كنند آموزش داده و تجهيز كنند.

رابرت فورد خاطرنشان ساخت كه در همان زمان ارتش آزاد سوريه هشدار داد كه گروه‌هاي شبه نظامي در حال جذب نيرو به خود با دادن پول هستند و مقامات آمريكايي نيز به طور مستقل چنين چيزي را تاييد كردند. اين در حالي بود كه اين شورشيان دوست با غرب خودشان پول چنداني نداشتند كه با گروه‌هاي شبه نظامي مقابله كنند.

در دسامبر 1391 اوباما با اين طرح پيشنهادي مخالفت كرد. 8 ماه بعد در اوت 2013 مقامات اطلاعاتي آمريكا به اين نتيجه رسيدند كه بشار اسد در حومه دمشق از سلاح شيميايي عليه شورشيان استفاده كرده و هشدارهاي علني اوباما درباره خط قرمز بودن حملات شيميايي را ناديده گرفته است. بالغ بر يك هفته اوباما در آستانه اجراي حملات هوايي عليه سوريه قرار داشت.

اوباما پس از پياده‌روي با دنيس مك‌دونو دستيار پرسابقه خود و رئيس دفترش در حياط كاخ سفيد بدون آنكه با اعضاي كابينه امنيت ملي خود مشورت كند نظرش را تغيير داد و اعلام كرد كه براي حمله به سوريه به دنبال تاييد كنگره خواهد بود؛ تاييدي كه هرگز عملي نشد. به جاي آن واشنگتن و مسكو به توافق رسيدند تا سلاح‌هاي شيميايي سوريه را از بين ببرند. مقاماتي كه براي اين گزارش مورد مصاحبه قرار گرفتند از مساله عقب‌نشيني اوباما از حملات موشكي به سوريه به عنوان آشكارترين مورد عدم مشاركت اوباما در مشورتي كامل با مقامات كابينه پيش از گرفتن يك تصميم راهبردي نام مي‌برند. مقامات وزارت امور خارجه آمريكا چند سال هشدار دادند كه افراط گران از خلا قدرت در سوريه بهره خواهند برد.

رابرت فورد گفت: ما مي‌گفتيم كه اين منطقه تحت كنترل افراط‌گران قرار خواهد گرفت و آنها به مناطق خود در عراق خواهند پيوست.

فورد نتيجه‌گيري مي‌كند كه اوباما تصميمي اشتباه گرفت. او مي‌گويد كاملا واضح است كه شورشيان ميانه رو براي مقابله با افراط گران نياز به كمك بيشتر ما داشتند.

يك مقام سابق ديگر كه در سياست‌گذاري سوريه دولت آمريكا مشاركت داشته از اوباما دفاع مي‌كند. او گفت: در نخستين سال‌هاي جنگ در سوريه درحالي كه جنگ عراق همچنان در ذهن مردم حضور داشت دستياران بلندپايه اوباما تلاش مي‌كردند تا منافع امنيت ملي حياتي بيابند كه ارزش مداخله آمريكا را داشته باشد.

اين مقام آمريكايي تاكيد كرد: بحث درباره هشدارهاي تروريستي در جريان بود اما كاخ سفيد پاسخ داد كه به نسبت مداخله در سوريه راه‌هاي ارزان‌تر و موثرتري براي رسيدگي به اين تهديد وجود دارد.

جوليان اسميت دستيار سابق شوراي امنيت ملي آمريكا اظهار داشت: سال‌هاي دولت اوباما درسي به ما مي‌دهد.

وي نتيجه‌گيري مي‌كند غريزه اوباما متمركزكردن تصميم‌گيري با اميد اعمال كنترل بيشتر است اما چنين كاري چابكي دولت آمريكا و تاثيرگذاري آن را در زمان‌هايي كه به اين ويژگي بيش از هرچيز نيازمنديم محدود مي‌كند."