برای تقویت تولید ملی به عنوان شاه کلید اقتصاد مقاومتی شش اثر بسیار مهم وجود دارد که این شش اثر هر کدام بهنوعی خنثیکننده بخشی از برنامههای اقتصادی دشمنان علیه کشور است:
1- اولین اثر تقویت تولید ملی افزایش موجودی کالا در اقتصاد است. یکی از اهداف عملیاتی دشمنان ایران در حوزه اقتصاد کمبود کالا و قحطی است. طبیعی است با تقویت تولید ملی نیازمندیهای جامعه در داخل کشور تولید میشود و آن وضعیت کمبود کالا و قحطی محقق نخواهد شد.
2- دومین اثر تقویت تولید ملی کاهش تورم است. این مطلب بر اساس قواعد اولیه اقتصاد، کاملاً عقلانی و منطقی است زیرا با افزایش مقدار تولید و افزایش موجودی کالا در اقتصاد، اگر شرایط دیگر ثابت باشند قیمت کالا کاهش پیدا میکند و یا اینکه حداقل سرعت رشد قیمت کالاها کاهش پیدا میکند، یعنی نرخ تورم کم میشود. پس دومین اثر تقویت ملی قطعاً کاهش تورم و کاهش سطح قیمتها خواهد بود.
3- سومین اثر کاهش وابستگی به کالاهای خارجی است. طبیعتاً اگر ایران تولید ملی را تقویت شود به نحوی که کمیت و کیفیت کالاهای داخلی بهبود پیدا کند و مقدار تولید افزایش پیدا کند و کیفیت کالاها نیز بهتر شود، خود به خود تمایل مصرفکننده ایرانی برای خرید کالای خارجی کمتر خواهد شد و نتیجه این کار کاهش وابستگی به کالای خارجی و کاهش وابستگی به کالای خارجی است یعنی کاهش نیاز به ارز که درواقع اثر چهارم تولید ملی است.
4- اثر چهارم، کاهش نیاز به ارز است. اگر بتوان نهادههایی که برای تولید نیاز است در داخل کشور تولید شود، این خودش یک گامی در جهت تقویت تولید ملی است، یعنی برای واردات نهادهها نیاز کمتری به ارز خواهد بود؛ یعنی هم برای خود کالاهای نهایی و هم برای واردات نهادههای تولید به ارز کمتری نیاز است و کاهش نیاز کشور به ارز اتفاق میافتد.
5- اثر پنجم تقویت تولید ملی، افزایش اشتغال و درآمد خواهد بود. یکی از نیازمندیهای تولید، نیروی کار است، و میتوان با تقویت تولید ملی شرایط را برای استخدام تعداد بیشتر نیروی کار فراهم کرد و این کار موجب کاهش بیکاری میشود. همچنین اگر تقویت تولید ملی باعث تقویت سودآوری در بخش تولید شود، منجر به افزایش درآمد کسانی خواهد شد که هماکنون در بخش تولید مشغول به فعالیت هستند. افزایش اشتغال و افزایش درآمد یعنی افزایش رفاه، پس بهطور کلی تقویت تولید ملی رفاه تولیدکننده و تمام افرادی را که مشغول به امر تولید هستند افزایش خواهد داد.
6- اثر ششم، افزایش درآمدهای دولت است. دولت برای انجام وظایف خودش به درآمد احتیاج دارد. وابستگی بسیار زیاد درآمد دولتهای مختلف به نفت باعث شد که تحریمهای نفتی فشار نسبتاً قابلتوجهی را به اقتصاد ایران وارد کند. اگر اقتصاد ایران بتواند به صورت قابلتوجهی تولید ملی را افزایش دهد، بودجه دولت تقریباً از نفت جدا میشود و از طریق مالیاتهایی که مربوط به تولید است، درآمدهای دولت تأمین میشود. در ایران چند مالیات مهم وجود دارد که به تولید مرتبط هستند: مالیات بر درآمد، که طبیعتاً مربوط به کسانی میشود که درآمدی کسب میکنند و بخش زیادی از نیروی کار که در بخش تولید فعال هستند؛ بنابراین افزایش تولید که باعث افزایش درآمد میشود، درآمدهای مالیاتی مربوط به درآمد را در کشور افزایش میدهد. مالیات بر سود وجود دارد که آن هم به بخش تولید مرتبط میشود؛ وقتی تولید ملی افزایش پیدا میکند مقدار سود بیشتر میشود و مالیات بر سود هم افزایش پیدا میکند. مالیات بر ارزشافزوده که درواقع از مصرفکننده اما از کانال تولید گرفته میشود، یعنی تولیدکننده، مبلغی را به قیمت کالا به عنوان مالیات بر ارزشافزوده اضافه کرده و از مصرفکننده اخذ میکند و به سازمان مالیاتی که همان دولت است پرداخت میکند. پس اینجا اگر مقدار تولید افزایش پیدا کند، چون مقدار فروش افزایش پیدا میکند، درآمدهای مالیاتی دولت افزایش پیدا میکند.
* نوشتاری از دکتر حجت الله عبدالملکی اقتصاددان، نظریه پرداز ملی و صاحب نظر در حوزه اقتصاد مقاومتی