به این دلیل که دولت سرنوشت خودش را به برجام گره زده است و برای کشور برنامهای جز وعده لغو بخشی از تحریمها ندارد. از این نظر که به دلیل تحریمهای وضع شده و سوء مدیریت دولت پیشین وضعیت روانی خاصی در جامعه بهوجود آمده بود که جامعه را به یک راهحل سریع سوق میداد. دولت جدید قول نوش دارو به مردم داد و رأی آورد؛ اما دولت برنامه جدی ندارد چون در اصل وضعیت روانیای که بر انتخابات 92 حاکم بود فضای ارائه برنامه نبود.
ازاینرو هم برای دولت و هم برای مردم اجراییشدن برجام مهمتر از نتایج آن است؛ چرا که اجرای برجام هم فشار اسمی رفع تحریمها را از دوش جامعه و هم از دوش دولت برمیدارد. ازاینرو اگر برجام اجرا نشود دولت دچار فروپاشی زودهنگام میشود، چون دولت جدید عقبه اجتماعی محکمی ندارد. بهطورکلی، همه دولتهای عملگرا عقبه اجتماعی محکمی ندارند و با وعده کارآمدی روی کار میآیند و اگر موفقیت محسوسی نداشته باشند فرومیپاشند. پس برای انتخابات اسفندماه دولت تکیهگاهی در جامعه ندارد و اگر نتواند برجام را اجرا کند کاهش محسوس آرا خواهد داشت؛ ازاینرو این دولت فقط دولت کلید است.متأسفانه امروز ما با یک جامعه و یک دولت برجامزده روبهرو هستیم که تا اجرا نشود این توهم نخواهد شکست. باید روشنگری کردو به سمت برنامهریزی رفت.