اگرچه امكان تحقق چنين امري، محال عقلي و عادي نيست، همان‌طور كه در مقطع زماني پس از شكل‌گيري اوليه انقلاب اسلامي، عموم مردم توانمندي‌ها و قدرت مديريت آگاهي بر نيازهاي اجتماعي و همچنين اعلميت فقهي مرحوم حضرت امام خميني (رحمه‌الله‌علیه) را تشخيص دادند و بر آن اجماع عمومي كردند، ولي در شرايط پيچيده و پرخطر امروز كه نظام شكوهمند اسلامي به‌مثابه يك حكومت مستقل بر پايه دين شكل گرفته است و استكبار جهاني دشمني‌ها و تهاجم بي‌شماري را بر اركان حكومت ديني، به محوريت ولايت‌فقيه، روا داشته است، عاقلانه‌ترين روش و بهترين راه ممكن، انتخاب افرادي است كه بر اساس توانمندي‌هاي فقهي و عملي، تجارب علمي، تشخيص موقعيت‌هاي زمان و تعيين مديريت كلان كشور و مصداق، چنين جايگاه رفيعي را بر عهده مي‌گيرند.
